SZKOŁA GŁÓWNA SŁUŻBY POŻARNICZEJ
ZAKŁAD SPALANIA			LABORATORIUM FIZYKOCHEMII SPALANIA I WYBUCHÓW
Ćwiczenie nr 9 Temat: Metoda badania własności dymotwórczej materiałów		Pluton II	wykonali: mł. asp. Karol Herka asp. Tomasz Wójtowicz
Prowadzący:	data wykonania: 20.11.2005 r.		data złożenia: 18.12.2005 r.	ocena:

Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika osłabienia kontrastu i szybkości jego zmian metodą statyczną według PN-89/B-02856

Metoda pomiarowa

Wyciąć próbkę o wymiarach 2,4 x 2,4 cm oraz zważyć. Umieścić ją w uchwycie wraz z dodatkową próbką materiału niepalnego i zabezpieczyć przed wypadnięciem. Zamocować uchwyt w komorze dymowej przed promiennikiem. Załączyć aparaturę i uruchomić program rejestrujący według instrukcji. Do pomiaru współczynnika kontrastu służy analizator kontrastu, którego podstawowym elementem jest fotometr różnicowy. Za pomocą fotodiod sygnały luminancji przedmiotu i tła wzorca optometrycznego przetworzone zostają na proporcjonalne do ich wartości sygnały napięciowe. Wzorzec optometryczny stanowią dwa czarne paski jednakowej szerokości, zwane przedmiotem, umieszczone na białym tle ustawione w odległości od siebie równej swojej szerokości.

Stanowisko pomiarowe:

Schemat komory dymowej

l- miernik, 2- zestaw elementów optycznych i fotodiody, 3- okno górne, 4- wiązka światła, 5- drzwi komory dymowej, 6- okno dolne, 7- dopływ powietrza, 8- dopływ gazu, 9- wzorzec optometryczny, lO-oświetlacz, 11-zawór odcinający Z, 12-pompa opróżniająca, 13- promiennik podczerwieni, 14- palnik, 15- próbka materiału, 16- zawór odcinający Z₂, 17- zasilacz mocy, 18- zasilacz oświetlacza, 19- komputer

Opracowanie wyników

Wnioski

Realizując ćwiczenie przeprowadziliśmy dwa kolejne badania dla wskazanej substancji. W pierwszej fazie poddaliśmy wykładzinę podłogową spalaniu bezpłomieniowemu. Celem badania było określenie maksymalnej wartości współczynnika osłabienia kontrastu, czasu jego osiągnięcia i maksymalnej szybkości jego zmiany. Na podstawie tych parametrów można przyporządkować materiał do właściwej grupy klasyfikującej właściwości dymotwórcze. Badany materiał uległ termicznemu rozkładowi pod wpływem strumienia ciepła emitowanego przez płytę grzewczą promiennika podczerwieni. Na podstawie śledzenia procesu spalania, a przede wszystkim jego efektu końcowego możemy stwierdzić, że gromadzące się produkty rozkładu termicznego powodują osłabienie kontrastu wzorca. Na podstawie wyników zarejestrowanych przez komputer wyposażony w odpowiedni program możemy zakwalifikować materiał do grupy materiałów o średniej intensywności dymienia. Zakwalifikowanie materiału do odpowiedniej grupy następuje, jeżeli parametry mieszczą się w granicach danej grupy. Przekroczenie przez choćby jeden parametr granicy grupy powoduje zakwalifikowanie materiału do grupy wyższej.

Metoda badania właściwości dymotwórczych ma szczególne znaczenie praktyczne, ponieważ pozwala na określanie własności danego materiału, a co za tym idzie jego przydatności i spełniania warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać materiały używanie powszechnie w budownictwie.