J. G. Herder w przedmowie o „Myśli o filozofii dziejów” napisał „ Nie ma nic bardziej nieokreślonego ni ż słowo kultura”. Trudno się z tym stwierdzeniem nie zgodzić, ile osób tyle opinii. Każdy człowiek indywidualnie pojmuje kulturę, to co dla jednego jest kulturą dla kogoś innego może być zgoła czymś innym, stąd znajdziemy bardzo dużo, różnych definicji , różnych spojrzeń na zagadnienie kultury.
Pierwotnie termin „cultura” wiązał się z uprawą roli, bądź hodowlą zwierząt i oznaczał przekształcanie naturalnego stanu zjawisk przyrody w stan bardziej użyteczny i przydatny człowiekowi. Także obecnie w języku agronomii używa się wyrażeń takich jak: kultura rolna, kultura bakterii, bądź monokultura, co wiąże się bezpośrednio z pierwotnym znaczeniem tego słowa. Po raz pierwszy w nowym znaczeniu termin ten został użyty przez Cycerona, który w dziele „Disputationes Tusculanae” użył sformułowania cultura animi (dosłownie: uprawa umysłu) w celu określenia pierwszej w literaturze koncepcji filozofii:
"Czymże bez ciebie bylibyśmy nie tylko my, ale czym byłoby w ogóle ludzkie życie? Tyś pozakładała miasta, ty rozproszonych ludzi powołałaś do życia społecznego, ty zespoliłaś ich między sobą najpierw przez wspólne osiedla, później przez małżeństwa, a wreszcie przez wspólnotę mowy i pisma. Tyś wynalazczynią praw, nauczycielką dobrych obyczajów i ładu."
Od tego czasu termin "kultura" zaczęto wiązać z czynnościami ludzkimi mającymi na celu doskonalenie, pielęgnowanie czy kształcenie.
Po raz pierwszy nowoczesne zastosowanie pojęcia kultury pojawiło się w 1688 roku, użyte przez Samuela Pufendorfa w pracy „De iure naturae et gentium”, gdzie zamieścił on słowa takie jak: cultura czy cultura animi na oznaczenie wszelkich wynalazków wprowadzonych przez człowieka (takich jak instytucje społeczne, ubranie, język, moralność kierowaną przez rozum i obyczaje). W ciągu wieków słowo to było coraz częściej używane przez filozofów, a potem także uczonych zajmujących się naukami społecznymi. Rezultatem tego procesu stała się jego wieloznaczność.
Na tle tej mnogości definicji możemy wyróżnić trzy aspekty, podejścia do globalnej kultury:
zinternalizowanym - kultura w tym znaczeniu oznacza przyswojenie jej wzorów i modeli normatywnych lub wartości przez świadomość, doświadczenie lub nawyki ludzi, przejawia się w ludzkich zachowaniach,
normatywno-aksjologicznym - w tym aspekcie, kultura to normy, reguły i wartości kulturalne, oddzielone od ludzkich działań,
przedmiotowe - w tym aspekcie kultura to przedmioty i wytwory jako rezultat ludzkich działań.
Przełomu w wyjaśnieniu tego pojęcia, również do organizacji, dokonał G .P. Murdock, który scharakteryzował kulturę jako coś wyuczonego, na którą składają się nawyki kształtowane pod wpływem doświadczenia. Podstawą tego twierdzenia jest to, iż kultura jest tworem człowieka, produktem jego różnych działań społecznych. Odnosi się więc do „wyuczonych zachowań i rezultatów zachowań, których elementy są wspólne wszystkim członkom danego społeczeństwa i przekazywane w jego obrębie”.
Dobrze znaną i dość popularną definicją kultury są słowa G. Hofstede „kultura jest kolektywnym zaprogramowaniem umysłu, które wyróżnia jedną grupę społeczną od innych”.
Jeszcze inaczej kulturę zdefiniowali Alfred Kroeber i Clyde Kluckhohn, którzy stwierdzają, że kultura „sprowadza się do schematycznych sposobów myślenia, odczuwania i reagowania, nabytych i przekazywanych głównie przez symbole, będące tworami grup ludzi i zawierające konkretyzację w postaci artefaktów; sedno kultury stanowią tradycyjne wyobrażenia, a w szczególności przypisane im wartości”.