KATEDRA NAUKI O DREWNIE AKADEMII ROLNICZEJ W POZNANIU
Imię i nazwisko: Bogusz Dragon Duda Michał	NAUKA O DREWNIE II MECHANICZNE WŁAŚCIWOŚCI DREWNA	Data: 05.05.2008
		Temat ćwiczenia: Obliczanie wytrzymałości na ścinanie oraz udarności drewna.	Numer ćwiczenia:
				Grupa: 1b
Uwagi i zaliczenie:
Wnioski: Wyższą wytrzymałość na ścinanie ma drewno ścinane podłużnie od drewna ścinanego poprzecznie. Przy czym w przypadku drewna sosny stosunek wytrzymałości na ścinanie wzdłużne do poprzecznego jest prawie 3-krotny, brzozy prawie 2-krotny a dębu różnica ta jest niewielka. Wartości wytrzymałości na ścinanie drewna zaobserwowano wyższe w przypadku próbek dębowych. Jednocześnie zarówno w przypadku próbek drewna sosny oraz dębu zaobserwowano wyższą wytrzymałość w kierunku stycznym T. Miarą udarności jest stosunek pracy zużytej na złamanie próbki do przekroju poprzecznego próbki. W przypadku pomiaru udarności drewna zaobserwowano wyższe wartości u drewna sosny niż u drewna dębu. Jest to sprzeczne z ogólnie przyjętymi wynikami. Może to być spowodowane tym, że badana próbka sosny miała wąskie przyrosty roczne, a więc większy udział drewna późnego, a także charakteryzowała się rownosłoistością. Rodzaj przełomu w przypadku próbki sosnowej po przeprowadzonym doświadczeniu był długowłóknisty a w przypadku próbki dębowej - krótkowłóknisty. Obserwacja ta pomaga na określenie orientacyjnych wartości wytrzymałości drewna na udarność bez (przeprowadzania obliczeń) wg 3-stopniowej skali. Przełom drewna sosny (długowłóknisty) pozwala na określenie wysokiej udarności, a rodzaj przełomu drewna dębu - dość niskiej.

---