Załącznik I do części 138

Tabela: Charakterystyczne wyniki pracy kotła w zależności od współczynnika nadmiaru powietrza (doprowadzonego do komory paleniskowej).

1	Współczynnik nadmiaru powietrza, λ	1,0	1,4	2,0	3,0	4,0	5,0	6,0
2	Zawartość tlenu w spalinach, %	0	[ 6 ]	10,5	14	15,8	16,8	17,5
3	Sprawność cieplna kotła, %	86,6	84,0	80,1	73,7	67,2	60,7	54,2
4	Strata wylotowa kotła, %	7,1	9,7	13,6	20,0	26,5	33,0	39,5
5	Temperatura spalin nagrzanych ciepłem (energią) ze spalania węgla, zwana w obliczeniach temperaturą teoretyczną, ^0C	1980	1530	1150	810	610	520	465
6	Temperatura spalin na wylocie z komory paleniskowej, ^0C	620	730	735	640	520	465	400
7	Ilość spalin, um^3	3800	5370	7910	12720	18480	25480	34150
8	Zużycie węgla, kg/h	680	700	735	795	875	1085	1230

Wyjaśnienia:

1. Obliczenia zostały wykonane dla kotła parowego typu OKR5 przy wydajności 5 t/h pary, spalającego węgiel o wartości opałowej 20 MJ/kg i zawartości popiołu A=22 %.

2. W warunkach rzeczywistych wzrost straty wylotowej oraz spadek sprawności cieplnej ze wzrostem współczynnika nadmiaru powietrza byłby stopniowo coraz większy od podanego w Tabeli, ponieważ dla wszystkich obliczeń przyjęto stałą stratę paleniskową równą 2,5 % oraz stałą temperaturę spalin wylotowych 200 ⁰C. Wzrost nadmiaru powietrza powoduje natomiast zarówno zwiększanie się temperatury spalin wylotowych jak i straty paleniskowej. Otrzymanie rzeczywistej wartości zwiększającej się temperatury spalin wylotowych wymagałoby wykonania pełnych obliczeń cieplnych kotła dla każdej wartości współczynnika nadmiaru powietrza, będących bardzo pracochłonnymi jako wykonywane ręcznie.

Użytkownik, który wie do czego służy prawidłowo rozwiązana regulacja dopływu powietrza do stref podmuchowych, o wzroście temperatury spalin wylotowych może przekonać się doprowadzając zwiększoną ilość powietrza pod ruszt, porównując jednocześnie jak w związku z tym zwiększyła się zawartość tlenu w spalinach (poz. 2); korzystając z danych zawartych w tabeli może nawet zorientować się w ten sposób ile w przybliżeniu traci w stracie wylotowej na spalonym węglu doprowadzając zwiększoną ilość powietrza do paleniska.

Przyjęcie w obliczeniach faktycznej wartości straty paleniskowej, będącej skutkiem wzrostu współczynnika nadmiaru powietrza, nie jest możliwe w profesjonalnie wykonanych obliczeniach cieplnych ponieważ musiałaby ona uwzględniać negatywne skutki wszystkich powstałych już ignoranckich pomysłów na „zmniejszenie” marnotrawstwa węgla w kotle rusztowym, co przede wszystkim uniemożliwia brak rzetelnych informacji o nich.

---