Borowicz Maja 22.10.2007r.
Ostrowska Magdalena
Słupecka Marlena
Sobocińska Natalia
Wydział Biologii
Biotechnologia rok III
Gr. III
Biotechnologia w ochronie środowiska
Ćwiczenie nr 4
„Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego przepływowym z pełnym wymieszaniem”
Celem ćwiczenia jest ocena efektywności redukcji zanieczyszczeń organicznych i biogennych w reaktorze przepływowym z pełnym wymieszaniem.
Zakres ćwiczenia obejmuje:
-określenie wskaźników fizyczno-chemicznych tj. odczynu, chemicznego zapotrzebowania na tlen (metodą dichromianową), amoniaku oraz ortofosforanów w ściekach surowych i oczyszczonych
- obliczenie obciążenia osadu czynnego ładunkiem zanieczyszczeń oraz czasu zatrzymania ścieków w komorze osadu czynnego
-określenie efektywności usuwania substancji organicznych oraz biogennych
Natężenie przepływu ścieków:
W czasie 5 minut wynosiło 0,016 dm3,zatem w ciągu 1 godziny wynosi:
Q=0,192 [dm3/h]
Objętość komory:
V=15,16 dm3
ChZT-Cr
[mgO2/dm3]
ilość soli Mohra zużyta na zmiareczkowanie próby kontrolnej [cm3]
ilość soli Mohra zużyta na zmiareczkowanie próby właściwej [cm3]
V- objętość próbki ścieków [cm3]
N normalność soli Mohra= 0,05
odcieki surowe
Miareczkując próbę z odcieków surowych o objętości 10 cm3 zużyłyśmy 9,5 cm3 soli Mohra. Zatem zapotrzebowanie na tlen wyniosło 584 mgO2/dm3.
odcieki oczyszczone
Miareczkując próbę z odcieków oczyszczonych o objętości 10 cm3 zużyłyśmy 22,5 cm3 soli Mohra. Zatem zapotrzebowanie na tlen wyniosło 64 mgO2/dm3
Amoniak
[mg NH4/dm3]
0,257-przelicznik z krzywej wzorcowej
E- ekstynkcja
V-objętość próbki [cm3]
odcieki surowe
Przy objętości 2 cm3 badanej próby odcieków surowych, ekstynkcja przy 420 nm wyniosła 0,042 wobec próby ślepej (woda dest.+odczynniki), zatem ilość azotu amonowego jest równa 5,397 mg NH4/dm3
odcieki oczyszczone
Przy objętości 50 cm3 badanej próby odcieków oczyszczonych, ekstynkcja przy 420 nm wyniosła 0,052 wobec próby ślepej, zatem ilość azotu amonowego jest równa 0,267 mg NH4/dm3
Ortofosforany
[mg/dm3]
0,282- przelicznik z uprzednio wykonanej krzywej wzorcowej
E- ekstynkcja'
V-objętość próby użytej do oznaczenia [cm3]
odcieki surowe
Przy objętości 2 cm3 badanej próby odcieków surowych, ekstynkcja przy 710 nm wyniosła 0,042 wobec próby ślepej, zatem ilość ortofosforanów jest równa 5,922 mg/dm3
odcieki oczyszczone
Przy objętości 2 cm3 badanej próby odcieków oczyszczonych, ekstynkcja przy 710 nm wyniosła 0,018 wobec próby ślepej, zatem ilość ortofosforanów jest równa 2,538 mg/dm3
Zawiesiny ogólne:
[mg/dm3]
gdzie:
a- waga sączka z zawiesiną po wysuszeniu (g)
b- waga sączka bez zawiesiny po wysuszeniu (g)
V- objętość przesączonej próbki (cm3)
Początkowa masa sączka wynosiła 0,9849 g. Po przesączeniu ścieków (20cm3), a następnie umieszczeniu w suszarce (temp. 105ºC, 1,5h) a kolejno w eksykatorze (0,5h) masa sączka wyniosła 1,0641 g. Zatem stężenie zawiesin w komorze osadu czynnego wyniosło 3960 mg/dm3.
3960 mg/dm3
Obciążenie osadu czynnego ładunkiem zanieczyszczeń:
[g/g smo x h]
Gdzie:
C0- stężenie zanieczyszczeń w ściekach surowych [mg/dm3]
Q- natężenie przepływu ścieków [dm3/d]
V- objętość komory osadu czynnego [dm3]
X- stężenie zawiesin w komorze osadu czynnego [mg smo/dm3]
a) substancji organicznych
Przy stężeniu zanieczyszczeń w ściekach surowych=584 mg/dm3, natężeniu przepływu=0,192 dm3/d, objętości komory osadu czynnego=15,16 dm3 oraz stężeniu zawiesin w komorze osadu czynnego=3960 mg smo/dm3 obciążenie osadu czynnego ładunkiem zanieczyszczeń substancji organicznych wyniosło 1,87 * 10-3.
b) amoniaku
Przy stężeniu zanieczyszczeń w ściekach surowych=5,397 mg/dm3, natężeniu przepływu=0,192 dm3/d, objętości komory osadu czynnego=15,16 dm3 oraz stężeniu zawiesin w komorze osadu czynnego=3960 mg smo/dm3 obciążenie osadu czynnego ładunkiem zanieczyszczeń amoniaku wyniosło 1,73 * 10-4.
c) ortofosforanów
Przy stężeniu zanieczyszczeń w ściekach surowych=5,922 mg/dm3, natężeniu przepływu=0,192 dm3/d, objętości komory osadu czynnego=15,16 dm3 oraz stężeniu zawiesin w komorze osadu czynnego=3960 mg smo/dm3 obciążenie osadu czynnego ładunkiem zanieczyszczeń ortofosforanów wyniosło 1,89 * 10-4.
Czas zatrzymania ścieków w komorze
Gdzie:
V- objętość komory osadu czynnego [dm3]
Q-natężenie przepływu ścieków [dm3/d]
[d]
Parametr |
Jednostka |
Reaktor |
|
|
|
dopływ |
odpływ |
Odczyn ChZT-Cr Amoniak Ortofosforany
Obciążenie osadu czynnego ładunkiem: substancji organicznych amoniaku ortofosforanów
Czas zatrzymania ścieków w komorze osadu czynnego
Efektywność usuwania: substancji organicznych amoniaku ortofosforanów |
pH mg O2/ dm3 mg N-NH4/dm3 mg PO4/dm3
mg ChZT/g smo d mg N-NH4g smo d mg PO4/g smo d
d
% % % |
8,09 584 5,397 5,922 |
7,63 64 0,267 2,538 |
|
|
1,87*10-3 1,73*10-4 1,89*10-4
78,96
89,041 95,053 57,143 |
Wnioski:
pH próby surowej wyniosło 8,09, natomiast ścieków oczyszczonych 7,63, a więc wciąż jest alkaliczne i mieści się w zakresie optymalnym (pH 6-9), co ma dobry wpływ na proces oczyszczania.
Metoda dichromianowa służy do pomiaru zapotrzebowania na tlen związków organicznych, które występują w ściekach. Wartość zapotrzebowania na tlen w odciekach surowych wyniosła 584 mgO2/dm3, natomiast w odciekach oczyszczonych zmalała do 64 mgO2/dm3, co świadczy o postępującym procesie oczyszczania z wydajnością 89,041%.
Stężenie azotu amonowego w ściekach oczyszczonych (0,267 mg N-NH4/dm3) znacznie się zmniejszyło w porównaniu do surowych (5,397 mg N-NH4/dm3), ponieważ zaszedł proces nitryfikacji przez bakterie hemolitotroficzne. Zatem usuwanie tego związku ze ścieków przebiegło z dużą efektywnością równą 95,053%.
Fosforany są asymilowane podczas biosyntezy oraz usuwane w wyniku chemicznego wytrącenia w kłaczkach osadu, jako wynik zmian warunków zewnętrznych np. odczynu. Stężenie ortofosforanów w ściekach surowych wyniosło 5,922 mg PO4/dm3, natomiast w odciekach oczyszczonych 2,538 mg PO4/dm3, a więc efektywność usuwania tych związków wyniosła 57,143%. W układach konwencjonalnych teoretycznie ilość usuniętego fosforu powinna odpowiadać il. jaka jest pobierana i wbudowywana w biomasę. W rzeczywistości ponieważ część mikroorganizmów ulega lizie jest to powodem, że fosforany powracają do wody osadowej, dlatego też efektywność usuwania tych związków jest niska.