Politechnika Wrocławska |
MIERNICTWO 2 |
Katedra Metrologii Elektronicznej i Fotonicznej |
|||||
Ćwiczenie 3 |
Pomiar napięcia stałego przyrządami analogowymi i cyfrowymi
|
Rok Akademicki 2008/2009 Semestr II Letni |
|||||
Data wykonania 7.04.2009 |
L.P. |
Nr indeksu |
Nazwisko i imię |
Podpis |
Sporządził Bartosz Łaszkiewicz |
||
|
1. |
171474 |
Kowalczuk Piotr |
|
|
||
Grupa 5 |
2. |
171411 |
Kuprowski Maciej |
|
Sprawdził/Ocena |
||
|
3. |
171334 |
Łaszkiewicz Bartosz |
|
|
||
Celem ćwiczenia jest poznanie:
parametrów typowych woltomierzy napięcia stałego oraz warunków poprawnej ich eksploatacji
metody obliczania i eliminowania błędu pomiaru, wynikającego ze zmiany wartości mierzonej wskutek włączania do obwodu przyrządu pomiarowego
Spis wykorzystanych przyrządów pomiarowych i elementów:
Zasilacz stabilizowany 0-30V/0-3A
Opornica dekadowa DR4B-16
Miernik cyfrowy „Meratronik” typ V543 Rw=10MΩ
Woltomierz magnetoelektryczny LM-3 KL 0,5 Rw=![]()
Zadanie 2. Badanie dzielnika napięcia
Rys.1 Schemat pomiarowy
Uzas=11V |
Woltomierz magnetoelektryczny LM-3 |
Woltomierz Cyfrowy typu multimetr „Meratronik” V543 |
|||||
|
α |
Uzakr |
αmax |
C |
Ux |
Ux/Rx |
Xzakr |
|
dz |
V |
dz |
|
V |
- |
- |
U1 |
55 |
15 |
75 |
0,2 |
11,0 |
11,383 V |
10 V |
U2 |
53,25 |
7,5 |
75 |
0,1 |
5,33 |
5,694 V |
10 V |
R1 |
- |
- |
- |
- |
- |
0,5955 kΩ |
1 kΩ |
R2 |
- |
- |
- |
- |
- |
0,5957 kΩ |
1 kΩ |
Tab.1 Pomiar parametrów wejściowych i wyjściowych dzielnika napięcia
Przykładowe obliczenia:
![]()
![]()
![]()
![]()
Uzas=11V |
Woltomierz magnetoelektryczny LM-3 |
Woltomierz Cyfrowy typu multimetr „Meratronik” V543 |
||||||
|
Ux |
Uzakr |
ΔU |
δU |
Ux/Rx |
Xzakr |
ΔU/ΔΩ |
δU/δΩ |
|
V |
V |
V |
% |
- |
- |
- |
% |
U1 |
11,0 |
15 |
0,08 |
0,007273 |
11,383 V |
10V |
0,007 V |
0,000615 |
U2 |
5,33 |
7,5 |
0,04 |
0,007505 |
5,694 V |
10V |
0,004 V |
0,000702 |
R1 |
- |
- |
- |
- |
0,5955 kΩ |
1 kΩ |
0,0004 Ω |
0,000672 |
R2 |
- |
- |
- |
- |
0,5957 kΩ |
1 kΩ |
0,0004 Ω |
0,000671 |
Tab.2 Zapis parametrów dzielnika napięcia z uwzględnieniem błędów pomiarowych


![]()

Teraz należy rozpatrzyć błąd metody. Błąd metody będziemy rozpatrywać tylko dla napięcia wyjściowego U2, gdyż napięcie U1 jest napięciem zmierzonym na „zasilaczu” więc nie jest obarczone błędem metody. W takim razie wyglądać będzie to następująco:
![]()
![]()
![]()
|
|
Woltomierz analogowy |
Woltomierz cyfrowy |
U2 |
V |
5,33 |
5,694 |
δUmet |
% |
-0,69 |
-0,00003 |
ΔUmet |
V |
-0,04 |
-0,000002 |
U2-ΔUmet |
V |
5,37 |
0,5694 |
Tab.3 Uwzględnienie błędu metody do wartości U2
![]()
![]()
![]()
|
Woltomierz analogowy |
Woltomierz cyfrowy |
Rezystancja |
K |
0,48 |
0,50 |
0,50 |
K z uwzględnieniem |
0,49 |
0,50 |
0,50 |
ΔK z uwzględnieniem |
|
|
|
δK z uwzględnieniem |
|
|
|
Tab.4 Obliczanie stałej dzielnika napięciowego
Przykładowe obliczenia:
![]()
![]()
![]()
Wnioski:
Pomiaru dzielnika napięcia dokonywaliśmy dwoma rodzajami przyrządów. Cyfrowym i analogowym. Korzystniejszy okazał się wybór miernika cyfrowego, który posiada bardzo dużą rezystancję wewnętrzną. Spowodowało to wystąpienie bardzo małego błędu metody (wynika to bezpośrednio z arytmetyki granic ![]()
). Dzielnik napięcia w moim przypadku był skonstruowany tak, że ![]()
więc stała dzielnika wynosiła w granicach 0,5. Podsumowując całe ćwiczenie wyciągam 1 podstawowy wniosek. Do pomiaru napięcia w dzielniku napięcia dobrze jest dobierać mierniki o bardzo dużej rezystancji wewnętrznej.