ORGANIZACJE KOMÓRKOWE

Szef

↓↓↓

Podwładni

Charakterystyka SO:

1. Rozpiętość kierowania - ilość pracowników podlegających kierownikowi:

• Doświadczenie pracowników (dyscyplina);

• Złożoność zadań wykonywanych;

• Powtarzalność zadań wykonywanych;

• Możliwość wykorzystania algorytmów decyzyjnych, schemat np. szkoleń.

2. Formalizacja - ograniczenie dowolnośći zadań:

• Ilość pracowników;

• Szczegółowość przepisów;

• Restrykcyjność przepisów (na ile kary są odstraszające).

3. Zróżnicowanie:

• Pionowe - liczba szczebli;

• Poziome - specjalności zawodowe;

• Przestrzenne - liczba lokalizacji.

4. Kształty struktury

Smukła Spłaszczona

5. Rozmieszczenie uprawnień decyzyjnych:

• Pełna centralizacja;

• Częściowa decentralizacja;

• Pełna decentralizacja.

6. Więzi:

• Hierarchiczne: przełożony ↔ podwładny

• Informacyjne: Przełożony ↔ (informacja) ↔ Podwładny

Pracownik A ↔ (informacja) ↔Pracownik B

• Funkcjonalne: Pracownik A ↔ (współpraca) ↔ Pracownik B

• Techniczna - wynika z usytuowania stanowisk w procesie wykonawczym.

Struktura służy osiąganiu celu. Tworzy sieć niesprzecznych zależności pomiędzy poszczególnymi częściami organizacji (komórkami).

Nadaje organizacji kształt.

Typy struktur:

• Umowna;

• Funkcjonalna;

• Macierzowa.