Terroryzm

Pojęcie terroryzmu wywodzi się z sanskrytu (pismo indyjskie). Starożytni Grecy spotkali się z przejawem aktów obawy na terenie Indii. Następnie termin ten trafił do łaciny. Powstał termin „terror” - bać się, drżeć. Miał kontekst polityczny. i łączono go z państwem (tras).

Terror - dotyczy władzy państwowej

Terroryzm - dotyczy pewnej grupy, stosującej przemoc przeciwko państwu.

Nowożytny terroryzm pojawia się w drugiej połowie XIX w. - Rosja, Francja. Wtedy pojawiło się bardzo dobrze zorganizowane państwo, które ograniczało obywateli. Pierwszym nurtem był anarchizm.

Same metody walki sięgają czasów rzymskich - żydowscy sykariusze atakowali żołnierzy rzymskich w centrach miast, krótkim, szerokim nożem, na oczach wszystkich. Następnie uderzali w dynastię Herodów, a potem w obiekty publiczne - były to cele zastępcze.

Konflikt asymetryczny - walka słabego przeciwko silnemu.

Do XIX w. terroryzm występował jedynie w wymiarze lokalnym i regionalnym. Od lat 60-tych XX wieku ma on wymiar globalny. Po atakach na WTC jest światowym problemem globalnym.

Definiowanie:

Terroryzm - to działalność grup nieformalnych, których celem jest państwo, jego struktury i społeczeństwo, a przemoc ta ma na celu wywarcie presji na ośrodki władzy i obywateli.

Terrorysta - cele polityczne

Zorganizowane grupy przestępcze - celem jest tylko zysk.

Terroryści także zdobywają pieniądze, ale przeznaczają je na cele polityczne.

Partyzant - Przestrzega prawo wojenne; nie atakuje cywilów.

Terrorysta - atakuje wszystkich, szczególnie społeczeństwo; łamie prawo międzynarodowe.

Psychopata - dokonuje aktów w określony sposób

Terrorysta - inteligentny człowiek, zmieniający metody działania.

Akt terroru ma być symboliczny, spektakularny i medialny.

Fale terroryzmu nowożytnego:

• Anarchistyczna (Rosja 1979 do I wojny światowej)

• Antykolonialna (Irlandia Północna po I wojnie światowej)

• Nowo-lewicowa (druga połowa lat 60-tych do ostatniej dekady XX w.)

• Dżihadu (od 1979 r. jej szczyt przypada po zimnej wojnie)

Współczesny terroryzm do lat 80-tych - 90-tych XX wieku.

Terroryzm:

• wewnętrzny (w granicach państwa)

• międzynarodowy (gdy ugrupowania przeprowadzają ataki w nie swoim kraju, a celem sa obywatele innego państwa lub się przemieszczają do innego kraju)

Brak terroryzmu w krajach socjalistycznych, totalitarnych. ponieważ istniała silna kontrola społeczna i brak było wydźwięku medialnego.

Terroryzm ma sens w państwach demokratycznych, w społeczeństwach nie przyzwyczajonych do śmierci.

Przyczyny terroryzmu:

• różnice społeczne

• przyczyny religijne

• narodowościowe, chęć oderwania się

• przyczyny rasowe

• przyczyny ideologiczne

• przyczyny ekologiczne (ekoterroryzm)

Terroryści często wywodzą się z przedstawicieli nauk społecznych (ekonomia, pedagogika, psychologia, socjologia, politologia). Prowadzą tzw. walkę na skróty.

Przy terroryzmie narodowościowym ma udział czynnik krzywd narodowych.

Zabijają tylko ekstremiści.

Nurty w terroryzmie:

• terroryzm religijny

• terroryzm neofaszystowski

• terroryzm anarchistyczno - lewacki

• terroryzm lewacko - anarchistyczny

• terroryzm prawicowo - totalitarystyczny

• terroryzm narodowościowy

• terroryzm secesjonistyczny

• ekoterroryzm

• infoterroryzm

• terroryzm aborcyjny

Lata 60-te - terroryzm antykolonialny, lewacko - anarchistyczny (Czerwone Brygady, Frakcja Armii Czerwonej)

Dziś dominuje nurt religijny i secesjonistyczny.

Specyfika współczesnego terroryzmu:

• lepsze finansowanie

- państwa (rzadko i ukryte)

- legalna działalność

- działalność przestępcza

• są nieobliczalni, nastawieni na spektakularne akcje

• są lepiej wyszkoleni i przygotowani

• charakter transnarodowy

• duże siatki terrorystyczne

• nowe sposoby łączności

• metody zastraszania

• grupy są trudne do spenetrowania, grupy o charakterze rodzinnym

• płaskie struktury

• globalizacja ułatwia im działanie

• trudności walki z terroryzmem

• utrzymujący się wysoki poziom zaangażowania

• pogłębia go rywalizacja kręgów cywilizacyjnych

Walka z terroryzmem:

• sposób militarny, przy pomocy siły

• tworzenie norm prawnych