Prawo powszechnie obowiązujące - rodzaj aktów prawotwórczych zawierających normy postępowania dotyczące adresatów określonych generalnie, zasadniczo obowiązują na całym terytorium kraju. Za ich pomocą można regulować sferę praw i obowiązków obywateli, tworzenie i odwoływanie organów publicznych oraz określać ich kompetencje władcze. Mogą stanowić podstawę aktów stosowania prawa wobec osób fizycznych i prawnych, przykładowo w postaci decyzji administracyjnych, czy orzeczeń sądowych.
Do grupy aktów powszechnie obowiązujących należą: konstytucja, umowy międzynarodowe, ustawy, rozporządzenia. Specyficzną grupę aktów powszechnie obowiązujących stanowią akty prawa miejscowego.
Prawo wewnętrznie obowiązujące - normują zachowania adresatów, usytuowanych wewnątrz układu organizacyjnego administracji publicznej - adresatów podporządkowanych służbowo i organizacyjnie.
Akty obowiązują tylko te jednostki, które podległe są organowi wydającemu te akty. Nie mogą one regulować bezpośrednio sfery praw i obowiązków obywateli, nie mogą stanowić podstawy decyzji wobec osób fizycznych i prawnych
- uchwały Rady Ministrów,
- niektóre uchwały Sejmu i Senatu,
- zarządzenia Prezydenta RP,
- zarządzenia Prezesa Rady Ministrów,
- zarządzenia ministrów,
- regulamin Zgromadzenia Narodowego,
- niektóre akty innych centralnych organów państwowych.