Rozdział II - KONIEC ERY CHRZEŚCIAŃSKIEJ

1. Surrealizm - zrodził się jako protest przeciw zniewoleniu pod wszelką postacią. Zakorzeniony mocno w mistyce/okultyzmie.
   Punkt widzenia surrealizmu i marksizmu (FRANCJA)
   Surrealizm oddał się rewolucji - propaganda wolności, a tak naprawdę zamykanie człowieka w więzieniu pospolitych potrzeb.
   
   Artuaud przystąpił do ruchu surrealistycznego w październiku 1924r (w połowie tego miesiąca ukazał się pierwszy Manifest surrealizmu Bretona, gdzie pada nazwisko Artauda). 23 stycznia zostaje dyrektorem Biura Poszukiwań Surrealistycznych (deklaracja buntowników nie mających nic wspólnego z literaturą).
   
   Rewolucja surrealistyczna daje się zastosować do wszelkich stanów umysłu i wszelkich rodzajów działania („zmierza do przewartościowania wszystkich wartości, nowego pomieszania języków, do przełamania i dyskwalifikacji logiki, deprecjajcji i przenicowania myślenia, odwapnienia potoczności. Surrealizm to przede wszystkim stan ducha.”
   Zadanie surrealisty - porządne osadzenie się we własnym umyśle.
   
   15.04.1925 - Idee, logika, ład, Prawda, Rozum - wszystko to oddajemy nicości śmierci. Listy do rektorów europejskich uniwersytetów. Odwołanie się do Wschodu (Dalajlama i Buddyzm) oraz ostrość ataków na kulturę zachodnią.
   (…)
   Surrealizmnie miał być gadaniem, dreptaiem w miejscu i sekciarstwem.

2. Marksizm - (Artuad) - wyszedł od podstawowych stwierdzeń ekonomicznych i wysnuł z nich wnioski polityczne, wyrzeka się wszelkiej metafizyki, choć hołduje metafizyce fałszywej.
   Po pierwsze - materializm historyczny - przejęcie własności ziemi i pieniądza (sprawy materialne)
   Po drugie - materializm dialektyczny - rozwiniecie dualistycznej metafizyki Zachodu.
   Marksizm zdając się na romans z surrealizmem zdegradował się do roli literatury propagandowej (ogłupianie człowieka zamiast jej prawdziwe oddziałowywanie).

3. Breton
   Urządają z ninicjatywy Rene Crevela seanse hipnotyczne, korzystając z metody spirytystycznego stolika i łańcucha rąk. W pierwszym manifeście porównuje siebie do wariatów, a surrealizm do narkomanii. W 1928r zrównuje obłęd z normalnością. Później próbują symulacji werbalnej rozmaitych chorób psychicznych - surrealiści chcą bulwersować świat i umysły, aby je wyzwolić z ograniczeń. Prowadzić ma do tego aktywność duchowa, proces twórczy ujawniający nadrzeczywistość, odsłaniający nieświadomość i stwarzający mity. Bo w ich teorii działo sztuki mniej znaczy niż proces do niego prowadzący.
   „Chorzy psychicznie dają swobodnie upust treściom nieświadomym, manifestują swoje pragnienia i niczym nie krępują wyobraźni, osiągając w ten sposób zupełną wolność jednostkową; a nie obłęd przecież, lecz ta właśnie wolność jest celem surrealistów”. - odkrycie technik analogicznych.

Dla syrrealistów wartości estetyczne nie mają znaczenia, bo sztuja staje się narzędziem poznania - psychologicznego i metafizycznego - i staje się też trybem życia, sposobem istnienia w świecie.
grudzień 1942 Breton ogłasza w zniesienie przez surrealistów opozycji między rzekomym obłędem, a domniemanym rozumem.

4. Czynić surrealizm - podnosić rzeczywistość do nadrzeczywistości, magii, do nowego ciała i duszy nowej, żeby narodził się nowy człowiek -> wpadać w obłęd