Nie dajemy zgody na zło -opis działalności Klubu Ośmiu - młodzieżowego wolontariatu.

W październiku 2005 roku podjęłam starania, aby utworzyć i stać się oficjalnym opiekunem Klub Ośmiu przy Zespole Szkół nr ………….. . Pani ……………………….. dyrektor szkoły wyraziła zgodę na utworzenie , działanie na terenie szkoły Klubu Ośmiu - młodzieżowego wolontariatu podpisując z Prezesem Zarządu „Fundacji Świat Na Tak” p. ………………….. deklarację współpracy nr 110\2004 i tym samym zaakceptowała comiesięczne spotykanie się Klubowiczów na terenie szkoły.

Charakterystyka działalności.

Treści zawarte w planie pracy „Klubu Ośmiu” są potrzebne do funkcjonowania w dzisiejszym świecie każdemu człowiekowi. Program uwzględnia potrzeby wynikające z coraz większego wzrostu znieczulicy wobec problemów innych ludzi, żyjących blisko nas. Posiada ogromne znaczenie wychowawcze, ponieważ uczy „pochylania się” nad ludzką niedolą.

Cele ogólne :

Metody i sposoby osiągania celów:

Plan działań:

  1. Zapoznanie młodzieży z ideą wolontariatu-: Akcja zachęcająca do zaangażowania się w działalność wolontaryjną .Tu skupiłam się na rozpropagowaniu wolontariatu wśród młodzieży w celu pozyskania osób chętnych do pracy .

  2. Zdiagnozowanie środowiska pod względem potrzeb- wyszukałam wspólnie z nauczycielami wychowawcami osoby ,które potrzebowały pomocy.

  3. Wolontariat okazjonalny - Ta część programu dotyczy podejmowania różnych akcji charytatywnych w celu udzielenia potrzebującym pomocy materialnej.

  4. Powołanie zespołu, który zdeklarował się do regularnej pracy wolontaryjnej.

wolontariusze podejmowali stałą pracę wolontaryjną w określonych grupach zadaniowych (sekcjach).

  1. Praca wolontaryjna w grupach zadaniowych - Tu chodzi o to, aby każdy podejmował działania, które lubi wykonywać, ponieważ wtedy pomoc będzie wypływała z potrzeby serca.

  2. Nawiązanie współpracy z organizacjami charytatywnymi i ośrodkami pomocy społecznej działającymi na terenie miasta -To działanie pozwoliło na dotarcie do większej liczby osób oczekujących na pomoc; umożliwiło też niesienie bardziej profesjonalnej pomocy.

Od początku działania „Klubu Ośmiu” nakierowane były przede wszystkim na pomoc koleżeńską. Pogotowie naukowe - bo tak została na początku nazwana owa działalność- wywołało ogromne zainteresowanie zarówno wśród osób, które chciałyby otrzymywać pomoc jak i tych ,którzy tej pomocy pragnęli udzielać .Z czasem liczba członków klubu zacieśniła się do kilkunastu osób , które aktywnie pracowały ze swoimi uczniami (rotacja szczególnie wśród uczniów mających problemy z nauką była bardzo duża).Spotkania odbywały się pierwotnie dwa razy w tygodniu po zajęciach lekcyjnych. Później koncepcja spotkań uległa zmianie, tak aby uczniowie mogli spotykać się w najkorzystniejszym dla siebie czasie.

W grudniu Kapituła Klubów , działająca przy Fundacji „Świat Na Tak” z siedzibą w Warszawie zaopiniowała pozytywnie wniosek dotyczący oficjalnego wpisania naszego Klubu na listę Klubów Ośmiu w Polsce i oficjalnie wpisała Klub Ośmiu przy Zespole Szkół nr 3 w Kościanie do Ogólnopolskiego Rejestru Klubów Ośmiu - Młodzieżowego Wolontariatu pod numerem 140\2006., Każdy z członków złożył uroczystą deklarację o promowaniu idei „ŚWIATA na Tak” i otrzymał oryginalną legitymację członkowską.

Działalność Klubu nastawiona jest przede wszystkim na pomoc koleżeńską. Jednak wolontariusze włączają się też w inną działalność- np. sprzedawali losy na Dniach Integracji, pomogli przygotować Wigilię dla dzieci z Domu Dziecka w Bodzewie, pracują w przykościelnych świetlicach - Genezareth, opiekują się niepełnosprawnymi dziećmi zarówno na terenie gdzie mieszkają jak i w szkole pomagając przy opiece nad dziećmi niepełnosprawnymi z klasy integracyjnych , włączają się aktywnie w życie szkoły.

Młodzi wolontariusze chcą dobrowolnie pomagać potrzebującym , a swoją postawą zachęcają rówieśników do podobnych działań prospołecznych. Praca w Klubie Ośmiu ma wzorowotwórczy charakter. Pozwala na sprawdzenie samego siebie i umożliwia wytrwałą walkę z otaczającymi trudnościami .

W 2006 po raz pierwszy wzięliśmy udział w dwunastym Samorządowym Konkursie Nastolatków „Ośmiu Wspaniałych”. Nasi uczniowie- członkowie Klub również wzięli w nim udział w kategoriach „Ósemeczki” -dzieci do lat 13 oraz „Ósemek” -młodzież starsza. Ich postawy -bezinteresownego czynienia dobra oraz konsekwencji w podejmowanych, działaniach uważam , że należy promować. Udział w tym konkursie stał się naszą coroczna tradycją. Zawsze członkowie Klubu z Zespołu Szkól nr ………………..

Do grona lokalnych Ośmiu Wspaniałych zakwalifikowała się uczennica z klasy III C gimnazjum (w kategorii Ósemek), natomiast w kategorii Ósemeczek wygrała Luiza szóstoklasistka. W ramach jednej z nagród Marta mogła wyjechać na Wielką Galę do Wrocławia. Rok później do grona finalistek zaklasyfikowały się dwie kolejne gimnazjalistki III klasy .

W marcu 2006r. członkowie Klubu Ośmiu włączyli się w akcję charytatywną zorganizowaną przez Zespół Szkół nr 1 na rzecz chorej Weroniki, sprzedając losy. Na terenie naszej szkoły sprzedano 200 losów za sumę 400 zł. W kwietniu odbyło się wielkie losowanie nagród rzeczowych, w które również zaangażowani byli członkowie Klubu.

Oprócz pracy w ramach pogotowia naukowego młodzież z klas III gimnazjum włączyła się (od 2006 r.) w pomoc nieuleczalnie choremu 4- letniemu (wówczas) chłopcu odwiedzając go, bawiąc się z nim czy pomagają w domu małego podopiecznego. Warty podkreślenia jest fakt, że już dzieci z IV C chciały nieść pomoc małemu Hubertowi i jak tylko mogły odwiedzały go i niosły mu radość( z okazji III Dni Integracji teatrzyk dzieci z tej klasy zaprezentował Hubertowi w domu przedstawienie pt. „Bal w pokoiku lal”.)Szczególnie warto podkreślić pracę jaką podjęły Marta i Paulina z III klasy gimnazjum, które nie tylko że systematycznie odwiedzały chorego chłopca, ale również aby pomóc w rehabilitacji Huberta zaproponowały zorganizowanie koncertów, meczy ,i dyskotek , których zebrany dochód zostanie przeznaczony na pomoc dla Huberta.

Pracując z młodymi wolontariuszami doświadczyłam ich zaangażowania i ogromną chęć niesienia pomocy innym. Rozpoczęłam również współpracę z ks. Proboszczem kościańskiej parafii św. Brata Alberta, która polegała na wyszukiwaniu osób starszych, słabych i chorych potrzebujących wsparcia, pomocy, miłej rozmowy.

W celu sprawdzenia efektów realizacji zadań programowych zaplanowałam następujące sposoby ewaluacji: