S. I. Witkiewicz Pożegnanie jesieni - streszczenie
"Pożegnanie jesieni" jest powieścią metafizyczną czy też - jak chcą niektórzy- filozoficzną, intelektualną nawet. Jej tematem zasadniczym ból istnienia, jego wspaniałość i groza. Akcja rozgrywa się gdzieś w końcu XX wieku. Bohaterowie - srodowisko mniej lub bardziej autentycznych artystów i otaczających ich kobiet, których atrybutami są i demoniczność, i perwersja, i naiwna dziewiczość w wydaniu Zosi z Pana Tadeusza. Wszyscy oni krążą między "stolicą" a podgórską miejscowością zwaną w utworze"Zaryt". Egzotyczną podróż odbywa jedynie Hela z Atanazym (Indie). Towarzystwa tego "rozmowy istotne" oraz skąplikowane układy uczuciowo-erotyczne stanowią fabyułę powieści.
Atanazy kocha Zośkę i dlatego(?!!!) idzie do Heli Be-rtz by z nią doświadczać uroków miłośći fizycznej. Tam zastaje księcia Prepudrecha więc go wyrzuca. Ten wysyła swych sekundantów. Mamy więc pojedynek, w wyniku którego Atanazy zostaje ranny i trafia do szpitala. Tu jest czas na dyskusje o sensie i bezsensie żywota. Po wyjściu ze szpitala nasz bohater jest gotowy do ślubu z Zosią. Jednakże upija się i gwałci narzeczoną. Potem ślub, noc poślubna spędzona z demoniczną Helką , która w tym momencie jest już narzeczoną Prepudrecha.Wszyscy przyjaciele na zaproszenie Helki jadą w góry.Atanazy zazdrosny o jednego z gości adorującego Gospodynię - zabija go. Zosia (ciężarna) zastaje męża z Helką w łożu - i -- popęłnia samobójstwo. Wdowiec z kochanką wyjeżdża do Iddi nie mogąć znieść jednak jej perwersji wraca do kraju zmienionego przezrewolucję. Chce nadać sens swemu zyciu poprzez pracę. Nie udaje się. Wyjeżdża w góry, gdzie chce pięknie umrzeć po zażyciu kokainy. Przeszkadza mu w tym niedźwiedzica, kokainizuje więc zwierzę. Sam wydaje się sobie podobnym do bezmyslnego stworzenia, łapią go celniscy, strzelają i po wszystkim - z pominięciem wszystkiego co naprawdę istotne!Książka warta, by ją przeczytać.