Pytanie 6 Umiejętności komunikacyjne w pracy socjalnej.

Sposób komunikowania i porozumiewania się z innymi ludźmi nie zależy tylko od znajomości zasad prawidłowej komunikacji. Zależy przede wszystkim od osobowości danego człowieka. Ludzie agresywni, nieufni czy egoistyczni będą zwykle komunikować się w sposób agresywny, nieufny albo wygodny jedynie dla siebie. Udoskonalenie własnych sposobów porozumiewania się z innymi ludźmi wymaga nie tylko poznania teorii, ale także wewnętrznej dyscypliny i pracy nad sobą oraz zmiany życia i postępowania.

O tym jak będzie przebiegał etap komunikowania się najważniejsze są pierwsze minuty spotkania i niezależnie z kim mamy do czynienia musimy postarać się o stworzenie klimatu życzliwości i nadziei.

Klient nie powinien być angażowany w trudna dla niego rozmowę z chwilą, gdy przekroczy próg placówki, należy go najpierw przyjąć i oswoić z sytuacją i placówką, zanim przejdziemy do spraw ważniejszych.

W komunikacji interpersonalnej widać kto co mówi, w jaki sposób i z jakim skutkiem. Wzajemne zaufanie i dyskrecja są fundamentami dla budowania relacji pomiędzy pracownikami socjalnymi, a klientami.

Porozumiewanie się ludzi to:

l. komunikacja werbalna - za pośrednictwem mowy,

2. komunikacja niewerbalna - ma często charakter nieświadomy i w jej ramach mieszczą się kontakt wzrokowy, mimika, postawa ciał, kontakt dotykowy i zapach.

Pracownik socjalny powinien wiedzieć jakimi zasadami komunikacji może się posługiwać tzn. kiedy i w jakich okolicznościach wiadomości mogą być przekazywane, z kim należy bądź nie należy rozmawiać, jakiego języka winno się używać, co wypada, a czego nie wypada mówić, w jaki sposób należy prowadzić rozmowę.