W7z

REFLUKS

Choroba refluksowa przełyku, albo inaczej refluks żołądkowo- przełykowy (gastroesophageal reflux disease - GERD) polega na wstecznym zarzucaniu treści żołądkowej do przełyku

Niewielkiego stopnia refluks jest zjawiskiem fizjologicznym, występującym sporadycznie u każdego człowieka, głownie po posiłkach obfitujących w tłuszcze

Refluks, nie powoduje następstw patologicznych przy sprawnym opróżnianiu się przełyku z zarzuconej treści. Problemem staje się wtedy, gdy dolegliwości są silne lub często nawracają.

Za refluks patologiczny uznaje się stan, w którym liczba epizodów refluksowych wzrasta, a kontakt przełyku z kwaśną treścią żołądkową w ciągu doby trwa dłużej niż 5.8% czasu.

PATOGENEZA REFLUKSU

ma wiele przyczyn. Niektóre z nich odgrywają zasadniczą rolę, ale najbardziej istotne spowodowane są zaburzeniami kurczliwości przełyku lub żołądka

4 KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE ANOREXIA NERVOSA:

• utrata lub brak przybierania na wadze w okresie wzrostu, przy braku zgody chorego na utrzymanie minimalnej wagi dla swojego wzrostu i wieku oraz spadku ciężaru ciała o 15% poniżej średniej

• lęk przed przybieraniem na wadze

• zakłócenie subiektywnego obrazu własnego ciała np. odbicie w lustrze

brak trzech kolejnych miesiączek (amenorrhoea)

POWIKŁANIA ANOREXIA NERVOSA:

• znaczna utrata wagi i zaburzenia fizyczne

• niskie nieregularne tętno krwi i ciśnienie krwi

• hipoglikemia, hipotermia

• zrzeszotnienie kości- zwiększone ryzyko złamań spowodowane niedoborem estrogenu, z towarzyszącym zatrzymaniem miesiączki

• zaburzenia pracy nerek

• z układu pokarmowego- bóle brzucha, uporczywe zaparcia na przemian z biegunką, odwodnienie i nierównowaga elektrolityczna

• skórę całego ciała pokrywa meszek jak u niemowlęcia

• charakterystyczna jest „twarz wiewiórki”- objaw wywołany obrzękiem gruczołów ślinowych, przez to uszy są bardziej odstające od głowy, a sama twarz wygląda pucołowato, przy wręcz szkieletowym wyglądzie

POSTĘPOWANIE STOMATOLOGICZNE:

• Usunięciu lub zmniejszeniu ekspozycji jamy ustnej na kwas żołądkowy, tzn. zmniejszenie lub eliminacja kwasów w diecie, zwłaszcza między posiłkami, a szczególnie przed udaniem się na spoczynek nocny (podczas snu jest mniejsze fizjologiczne wydzielanie śliny, a także słabsze działanie jej układów buforujących), zalecenie nie przetrzymywania w ustach spożywanych kwaśnych napojów

• neutralizacji kwasów poprzez kończenie spożytych posiłków pokarmami o pH zasadowym, przepłukiwaniu jamy ustnej preparatami zobojętniającymi, takimi jak wodny roztwór dwuwęglanu sodu, płyny do płukania zawierające związki fluoru, mleko

• zapobieganiu rozpuszczenia szkliwa tzn. unikania szczotkowania zębów bezpośrednio po epizodach refluksu (możliwość uszkodzenia osłabionego przez kwas szkliwa), używanie past do zębów o niskim stopniu ścieralności i wysokim stężeniu jonów fluorkowych, stosowania żeli fluorkowych, żuciu bezcukrowych gum w celu stymulacji śliny działającej buforująco na kwas, w szczególnych przypadkach stosowanie substytutów śliny

• ochronie mechanicznej, czyli zabezpieczeniu powierzchni zębów narażonych na działanie kwasów poprzez stosowanie miękkich akrylowych szyn ochronnych na zęby. Niektórzy autorzy zalecają umieszczenie niewielkiej ilości dwuwęglanu sodu na powierzchni szyny, która powinna być noszona w czasie snu oraz podczas epizodów reflusku. W sytuacji, gdy u pacjenta dodatkowo występuje bruksizm, konieczne jest wykonanie twardej akrylowej szyny, w celu ochrony uszkodzonego kwasem szkliwa