Promieniotwórczość naturalna
Zjawisko promieniotwórczości naturalnej odkrył w 1896 Henri Becquerel. Nie dokonał on jednak wyodrębnienia pierwiastka odpowiedzialnego za promieniowanie badanych przez niego substancji. Dokonali tego dopiero Maria i Piotr Curie. Tym pierwiastkiem był rad.
Zjawisko naturalnej promieniotwórczości polega na samorzutnym rozpadzie nietrwałych jąder izotopów niektórych pierwiastków.
Rozpadowi temu towarzyszy emisja promieniowania α, β i γ
promieniowanie α to nic innego jak jądra helu
promieniowanie β to po prostu elektrony
promieniowanie γ to krótkofalowe promieniowanie elektromagnetyczne
Przykłady rozpadów naturalnych:
Prawo rozpadu promieniotwórczego
- początkowa liczba jąder, które mogą się rozpaść
- liczba jąder, które po czasie t jeszcze nie uległy rozpadowi
- stała rozpadu
t - czas
e - podstawa logarytmów naturalnych (e = 2,71818281... )
Półokres rozpadu T1/2 jest to czas, w którym połowa początkowej ilości jąder danego izotopu promieniotwórczego ulega rozpadowi
Przykład rozpadu uranu 229U o półokresie rozpadu T1/2 = 58 minut