Autyzm

Autyzm wczesnodziecięcy został opisany przez Leo Kannera. Wyodrębnił on grupę dzieci, u których występowały specyficzne objawy odróżniające je od dzieci z niedorozwojem umysłowym, schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychicznymi.

Kryteria autyzmu stworzone przez Kannera zachowują swoją aktualność do dzisiejszego dnia. Są to:

• Głęboki brak kontaktu uczuciowego z ludźmi, wycofanie się z kontaktów społecznych lub niezdolność do ich tworzenia.

• Obsesyjna potrzeba zachowania identyczności otoczenia.

• Mutyzm (milczenie rozwiniętej umiejętności używania języka) lub taki rodzaj języka, który nie służy porozumiewaniu się.

• Zachowania inteligentne, które wskazują na potencjalne możliwości intelektualne dziecka.

Częstość autyzmu oceniana jest na 2-9 przypadków na 10.000 dzieci. Zaburzenie to 4-5 razy częściej występuje u chłopców.

Przyczyny autyzmu

Podobnie jak w przypadku większości innych zaburzeń psychicznych, etiologia autyzmu nie jest do końca poznana.

• minimalnego uszkodzenie mózgu. Potwierdzone są one obecnością obciążających czynników w okresie ciąży i porodu.

• Genetyczne przyczyny

• w wyniku traumatyzującej, ciężkiej sytuacji w okresie noworodkowym lub wczesnodziecięcym (lęk związany z rozdzieleniem matki)

• Zawyżony poziom metali ciężkich w organizmie

• zaburzenia dojrzewania społecznego.

• Nasilony stres społeczny spowodowany lawinowo narastającymi bodźcami u dzieci predysponowanych (tak zwanych "podatnych na zranienie"),

• Brak pewnych neuroprzekaźników (lub uszkodzone) w ukł.nerw - synapsa (przerwany przekaz impulsu nerwowego)

• wczesne osierocenie

• zimna, odrzucająca matka nie jest w stanie lub nie chce zaspokoić potrzeb emocjonalnych dziecka.

Objawy

• częsty brak kontaktu wzrokowego, nie chce się tulić

• potrzeba samosymulowania się - samookaleczenie - do pewnego czasu nie czują bólu

• przywiązanie do niezmienności otoczenia, do koloru, ruchów

• brak kontaktu z rodziną, reakcji na drugiego człowieka (werbalnej, wzrokowej, fizycznej)

• brak reakcji na matkę

• opóźniony rozwój mowy (nie naśladuje)

• ograniczona reakcja na przedmioty, świat inaczej używa przedmiotów

• mowa - albo nie mówi wcale albo rozwija się późno, często mowa dziwna (echolalchia - powtarzanie słów wyrywczo), rzadko mówi w 1 osobie

• inteligencja w normie lub trochę zaniżona

Leczenie autyzmu

Prawidłowo prowadzona terapia dziecka z autyzmem opiera się na:

• Przygotowaniu rodziców do pracy z dzieckiem poprzez wyjaśnianie im zachowań dziecka.

• Rozszerzaniu form kontaktu z dzieckiem, przede wszystkim kontaktu fizycznego.

• Stymulacji dziecka do kontaktów społecznych.

• Poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do drugiego człowieka

Formy terapii:

1. Metoda wymuszonego kontaktu

2. Terapia behawioralna - zachowanie-nagroda

3. schemat, ustruktualizowanie - zawsze tak samo, niezmiennie - daje poczucie bezpieczeństwa

4. trening inteligencji emocjonalnej, empatii - przy pomocy zwierząt

5. całkowita akceptacja i naśladowanie dziecka - wchodzenie w jego świat

6. nazywanie każdy przedmiot by wiedział jak się nazywa

2

---