projekt-kliniczna, eironi, psychologia


Projekt grupowych zajęć rewalidacyjno-wychowawczych

Temat zajęć: „Wiosenny ogród” - rozwijanie zainteresowań otoczeniem i wyzwalanie aktywności zmysłowo-ruchowej.

Uczestnicy: grupa uczniów z głęboką niepełnosprawnością intelektualną i niepełnosprawnościami sprzężonymi, w wieku 10-13 lat.

Czas trwania zajęć: 120 min

.

Cele ogólne:

  1. Usprawnianie percepcji wzrokowej, słuchowej, dotykowej.

  2. Rozwijanie świadomości ciała i jego granic.

  3. Wyzwalanie aktywności poznawczej na miarę możliwości percepcyjno-motorycznych dziecka.

  4. Rozwijanie umiejętności komunikacji i porozumiewania się.

  5. Budowanie zaufania w stosunku do innych osób.

  6. Wyzwalanie pozytywnych emocji.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  1. Wodzi wzrokiem za źródłem światła i przedmiotami fluorescencyjnymi.

  2. Zna strukturę materiałów sypkich oraz materiałów o zróżnicowanej fakturze.

  3. Zna granice swojego ciała.

  4. Odwraca głowę w kierunku źródła dźwięku.

  5. Reaguje emocjonalnie na muzykę oraz zabawy z przedmiotami wydającymi charakterystyczne dźwięki.

  6. Potrafi współdziałać w zabawie.

  7. W bliskim kontakcie z drugą osobą potrafi opanować reakcje lękowe związane ze zmianą pozycji ciała w przestrzeni.

  8. Okazuje zadowolenie z różnych form aktywności.

Metody pracy rewalidacyjno-wychowawczej:

Formy pracy:

Środki dydaktyczne:

Lampka zapachowa, olejek cytrynowy, sok cytrynowy, oliwka do masażu, chusta z wycinanką fluorescencyjną - wiosenne kwiaty, pojemniki plastikowe, nasiona zbóż, piasek, kasza, orzechy, drobne kamyki, klej, szablony kwiatów, pomoce do stymulacji dotykowej dłoni (piłki - jeżyki, gąbki o zróżnicowanej fakturze), zabawki, pojemniki wypełnione różnymi materiałami sypkimi, masażer twarzy, instrumenty muzyczne, lampa UV, koc ratunkowy, koce wełniane, papierowe talerze, magnetofon, płyty CD z nagraniem muzyki Mozarta, odgłosami ptaków i „Programem Aktywności” M. Ch. Knillów.

Przebieg zajęć:

I. Zajęcia wstępne:

  1. Organizacja przestrzeni, pozycjonowanie uczniów.

  2. Zapalenie lampki zapachowej z olejkiem cytrynowym.

  3. Nawiązanie kontaktu.

  4. Wyzwalanie reakcji na bodźce wzrokowe i termiczne.

Wodzenie wzrokiem za źródłem światła, odbieranie bodźców termicznych (odczuwanie ciepła).

  1. Powitanie każdego ucznia piosenką:

Witaj ... (imię), witaj ...,

jak się masz, jak się masz.

Wszyscy cię lubimy,

wszyscy się cieszymy

bądź wśród nas.

(piosenka śpiewana na melodię „Panie Janie”)

Piosenka: „Witamy się paluszkami”

Masowanie dłoni oliwką zapachową - cytrynową.

II. Część główna zajęć:

  1. Krótkie opowiadanie o wiośnie:

Coraz dłuższe dni nastają,

sroga zima odjechała.

A do życia powolutku

budzi się przyroda cała.

Na gałązkach mnóstwo pąków,

zielenieją krzewy, drzewa.

Pachną kwiaty dookoła,

gdzieś w oddali ptaszek śpiewa.

Prezentacja rekwizytów przyrodniczych: gałązki drzew i krzewów, trawa, kwiaty. Stymulacja zmysłów: wzroku, dotyku, węchu. Słuchanie odgłosów ptaków.

  1. Stymulacja zmysłu smaku sokiem cytrynowym.

  1. Podtrzymywanie kontaktu - zabawa z chustą. Zdejmowanie chusty z głowy, próby wokalizowania do osoby.

  1. Ćwiczenia percepcji słuchowej - lokalizowanie źródła dźwięków dochodzących z różnych stron sali. Odwracanie głowy w kierunku dźwięku, próby chwytania przedmiotów pod kontrolą słuchu.

  1. Zabawa „ W naszym ogródeczku”. Inscenizowanie piosenki ruchem.

W naszym ogródeczku zrobimy porządki,

zrobimy porządki, zrobimy porządki

Wygrabimy ścieżki, przekopiemy grządki,

przekopiemy grządki

Raz dwa trzy.

 Potem w miękką ziemię wsiejemy nasionka,

wsiejemy nasionka, wsiejemy nasionka

Będą się wygrzewać na wiosennym słonku

na wiosennym słonku

Raz dwa trzy.

 Spadnie ciepły deszczyk i wszystko odmieni,

i wszystko odmieni, i wszystko odmieni.

W naszym ogródeczku grządki zazieleni,

grządki zazieleni

Raz dwa trzy.

  1. Poznawanie struktury materiałów sypkich: nasiona, kasza, groch, drobne kamyki. Przesypywanie, zaciskanie w dłoniach, szukanie zakopanych przedmiotów. Różnicowanie dotykiem różnych struktur.

  1. Stymulacja zmysłu słuchu - różnicowanie materiałów sypkich. Nasłuchiwanie dźwięków wydawanych przez przedmioty wypełnione nasionami, grochem, kaszą, drobnymi kamykami.

  1. Aktywność plastyczna. Wyklejanie wewnętrznych konturów kwiatów nasionami i kaszą. Praca ze wspomaganiem ruchowym, z każdym dzieckiem indywidualnie.

  1. Ćwiczenia w rozwijaniu świadomości ciała, potrzeby kontaktu - Program Aktywności M. Ch. Knillów.

  1. Masaż twarzy - poprawa czucia powierzchniowego, przygotowanie do połykania posiłku.

  1. Przerwa śniadaniowa, czynności pielęgnacyjne.

Aktywność ruchowa (Ćwiczenia w Sali Doświadczania Świata)

  1. Zabawa z piosenką „Stonoga” (rozwijanie świadomości granic ciała). Uczniowie leżą tyłem na podłodze. Opiekun przytupuje w niedalekiej odległości od dziecka, przechodzi nad dzieckiem zaczepiając nogą o różne części ciała dzieci. Podczas zabawy, prowadzący zajęcia śpiewa piosenkę:

Idzie sobie stonoga,

stonoga, stonoga,

że aż dudni podłoga,

podłoga, hej

pierwsza noga ... (imię dziecka)

  1. Zabawa „Wiosenny wietrzyk” z kocem ratunkowym.

Dzieci lezą tyłem po linii okręgu. Unoszenie nad dziećmi koca ratunkowego - dostarczanie wrażeń słuchowych i dotykowych. Wachlowanie kocem, upuszczanie koca na dzieci.

  1. Zabawa „Naleśnik”.

Dzieci leżą na kocach. Opiekun zawija i rozwija każde dziecko.

  1. Zabawa „Wycieczka”. Dzieci leżą tyłem na kocu. Opiekun ciągnie koc w różnych kierunkach.

  1. Zabawa z papierowymi talerzami przy muzyce Mozarta. (stymulacja zmysłów słuchu, dotyku)

  1. Kołysanie w różnych kierunkach - do przodu, do tyłu, na boki. Dziecko siedzi przed opiekunem.

  1. Przemieszczanie się po sali w pozycji siedzącej - do przodu, do tyłu.

  1. Zabawy z kocem:

  1. Ćwiczenia usprawniające percepcję wzrokową (wykorzystanie urządzeń w SDS - prysznic świetlny, projektor obrazów, kolumna wodna)

  2. Relaksacja przy muzyce.

III. Zajęcia końcowe:

  1. „Iskierka” - dzieci, opiekunowie i prowadzący leżą na kocach tworząc krąg lub siedzą i trzymają się za ręce. Prowadzący zajęcia śpiewa piosenkę. Wszyscy żegnają się uściskiem dłoni.

  2. Porządkowanie sali.

  3. Zakończenie zajęć.

Źródło:

http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&ved=0CD0QFjAC&url=http%3A%2F%2Foswmlawa.republika.pl%2Fpublikacje%2FWiosenny%2520ogr%25F3d.doc&ei=6VX_VK9368zIA7W_gLgE&usg=AFQjCNGdUmeZg2Y9JN1W51XA3fdHikRHNw

Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. J. Korczaka w Mławie, Małgorzata Miklas.

PODSUMOWANIE:

Zdecydowałam się na wybór gotowego scenariusza, ponieważ miałam na to mało czasu. Uważam jednak, że jest on wartościowy, zgodny z zasadami terapii pedagogicznej, uwzględniający potrzeby uczestników. Miałam możliwość obserwowania podobnych zajęć (jedyna różnica to taka, iż były to zajęcia indywidualne). Dla osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim bardzo ważne jest wielozmysłowe doznawanie świata. Osoby te bardzo często mają niepełnosprawności współwystępujące i praca z nimi bywa trudna. Wiele zależy od ich nastroju i funkcjonowania w danym dniu. Jedyny „zarzut” co do tego konspektu jest taki, iż zawiera bardzo dużo zadań do wykonania, a nie każda grupa poradziłaby sobie z nimi. Jednak każdy scenariusz należy dostosowywać do możliwości swoich podopiecznych.

W podobnych zajęciach, które obserwowałam, uczestniczyła 14-letnia dziewczynka z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim, niewidoma, z porażeniem mózgowym. W czasie obserwacji zajęć była pozytywnie nastawiona, chętnie współpracowała. Z rozmowy z prowadzącą dowiedziałam się jednak, iż takie dni są dość rzadkie, gdyż dziewczynka często próbuje zasypiać w trakcie, nie chce się pionizować, wykonywać zadań. Często próbuje się masturbować oraz popada w agresję kierowaną zarówno na siebie jak i innych.

Myślę, że taki scenariusz dla początkującego pedagoga specjalnego jest bardzo dobrą bazą do przygotowywania własnych projektów.

4



Wyszukiwarka