|
podmiotu wypowiedzi nie należy utożsamiać z autorem;
podmiot jest wyznaczany przez pozostałe elementy struktury;
nadawca dzieła literackiego:
poziom biografii autora - rola nadawcy utworu jest „obciążona” rolami autora;
poziom autora jako nośnika dzieła literackiego (podejście funkcjonalne) - relacja autor-dzieło, podmiot czynności twórczych jest po to, by oddzielić autora od wypowiedzi literackiej;
kategoria podmiotu literackiego;
liryka - skupienie materiału semantycznego na osobie nadawcy
dramat - policentryczność nadawcza;
tekst epicki jak liryczny implikuje obecność nadrzędnego podmiotu mówiącego, jednak liryka uruchamia jeden a epika dwa plany semantyczne (wypowiedź w wypowiedzi);
właściwości wypowiedzi lirycznej:
monocentryzm, ześrodkowanie na osobie podmiotu mówiącego, jednostopniowość, przedstawienie jednopłaszczyznowe;
liryczny podmiot mówiący jest znaczeniowym korelatem wypowiedzi w jej pełnej rozpiętości od 1st do last słowa;
tekst zawiera ślady osoby mówiącej, ale też reguły wiązania tych śladów;
z pkt,. widzenia odbiorcy, podmiot to akcja;
utwór liryczny demonstruje zwraca uwagę głównie na podmiotową akcję, „ja” formuje się w liryce i wciąga cały potencjał semantyczny utworu;
nośniki znaczeń: jednostki leksykalne i ich syntaktyczne ugrupowania, wersy, zespoły wersów, zestroje intonacyjne, zaimki, itp.;
podmiot liryczny - sekwencja przejawów pozwalających się obserwować w wypowiedzi, istniejący również jako konfiguracja owych przejawów, jako założona w utworze osobowość motywująca wszystkie „ślady”, wprowadzająca je w układ równania;
kompleksy znaczeniowe (podmiot, fabuła, bohater, schemat odbiorcy) są charakteryzowane jako całości z materiału wypowiedzi i indywidualne realizacje pewnych zadanych wzorców;
role składników podmiotowego „ja”:
określony stosunek „ja” mówiącego do psychologicznych i przedmiotowych okoliczności wypowiedzi;
jego stosunek do drugiej osoby;
stosunek „ja” do podmiotu czynności twórczych i do sytuacji społeczno-literackiej;
stosunek „ja” do określonych biografii pisarza;
|