Komunikowanie się z pacjentem - dla wszystkich grup rodzinne, POZ


Cele komunikacji pielęgniarki z pacjentem:

Zadanie pielęgniarki w procesie komunikowania się:

uzyskanie porozumienia i aktywności pacjenta w realizacji wspólnie określonych celów,

tj. potęgowania, ochrony, czy też naprawy zdrowia oraz przyjęcia za nie odpowiedzialności.

Relacje pielęgniarki z pacjentem powinny:

Trudności w porozumiewaniu się z pacjentem

mogą być wynikiem niewłaściwych zachowań pielęgniarki i pacjenta.

Każda rozmowa pielęgniarki z pacjentem powinna być przeprowadzona celowo i sprawnie.

Aby skutecznie porozumiewać się z pacjentem pielęgniarka powinna

  1. Rozpoznać własne możliwości komunikowania się:

Rozpoznać możliwości komunikowania się ze strony pacjenta, wynikające z:

biologicznego wymiaru choroby

    1. zdolność do komunikowania się, związana z fizycznymi i psychicznymi możliwościami, wynikającymi z wieku, niedorozwoju układu nerwowego, zmniejszonej sprawności organizmu wrodzonej, nabytej, będącej następstwem procesu chorobowego,

    2. zdolność do rozumienia otrzymywanych komunikatów, reagowania na nie,

    3. możliwość komunikacji werbalnej i niewerbalnej; psychicznego wymiaru choroby

psychicznego wymiaru choroby

  1. poziom intelektualny, zasób słownictwa, poglądy, przekonania, wierzenia, nawyki, przestrzeganie norm,

  2. stosunek do siebie, wiedza o sobie,

  3. wiedza o sytuacji, w której się znajduje i stosunek do niej, umiejętność radzenia sobie w sytuacji choroby,

  4. doświadczenia z kontaktów ze służbą zdrowia, przekonania  dotyczące leczenia i opieki,

  5. stosunek do osób uczestniczących w kontaktach,

  6. znajomość celu komunikowania się z pielęgniarką i in. osobami,

  7. gotowość do współpracy,

  8. potrzeby psychiczne wynikające z choroby;

społecznego wymiaru choroby

  1. wpływ choroby na zmianę dotychczasowych ról i funkcji,

  2. rodzaj ograniczeń, które pojawiły się pod wpływem choroby,

  3. konsekwencje w najbliższym środowisku, rodzinie, stosunek bliskich i ważnych dla chorego osób do choroby i do niego samego,

  4. zmniejszenie samodzielności,

  5. częstotliwość i formy kontaktów społecznych

  6. pogodzenie się lub jego brak z rola chorego,

  7. wsparcie społeczne lub jego brak;

duchowego wymiaru choroby

  1. wartości moralne i ich hierarchia,

  2. przekonania religijne,

  3. stosunek do Boga i więzi z Nim,

  4. znaczenie, jakie pacjent nadaje chorobie i cierpieniu,

  5. zagadnienie nadziei i sensu życia, ich źródła

Rozpoznać warunki konieczne do skutecznego komunikowania się z pacjentem

- przewidywać oraz identyfikować:

KOMUNIKOWANIE SIĘ PIELĘGNIARKI Z DZIECKIEM

(zapewniać obecność bliskich, informować o czekających je zabiegach, dawać wybór, uczyć je przygotowania się do niedogodności związanych z chorobą, zapewniać o możliwości korzystania z fachowej opieki teraz i w przyszłości, stymulować jego rozwój, wspierać w samorealizowaniu się, popierać zainteresowania pozaszpitalne, planowanie na przyszłość itd.).

KOMUNIKOWANIE SIĘ PIELĘGNIARKI Z OSOBĄ STARSZĄ

Przeszkody w komunikowaniu się:

Zasady komunikowania się:

1



Wyszukiwarka