Jolanta Lewandowska
SPORT OSÓB
NIEPEŁNOSPRAWNYCH
KONSPEKT TRENINGU -
GRA W PIŁKĘ SIATKOWĄ NA SIEDZĄCO.
SPORT OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
KONSPEKT TRENINGU - GRA W PIŁKĘ SIATKOWĄ NA SIEDZĄCO.
TEMAT: Trening doskonalący technikę gry w piłkę siatkową na siedząco
PROWADZĄCY: Jolanta Lewandowska
MIEJSCE ZAJĘĆ: sala gimnastyczna.
PRZYRZĄDY, PRZYBORY: siatka, piłki do siatkówki, gwizdek.
CHARAKTERYSTYKA GRUPY: 8 osób w wieku 20 - 25 lat. Pięć osób z amputacjami oraz niedowładami kończyn dolnych, porażeniami, a także trzy osoby pełnosprawne.
CHARAKTERYSTYKA DYSCYPLINY:
W 1956 roku Holenderski Komitet Sportowy zarejestrował po raz pierwszy nową dyscyplinę sportu - siatkówkę na siedząco, która powstała z kombinacji niemieckiej "Sitzball" i piłki siatkowej. Rozgrywki międzynarodowe w tej dyscyplinie rozgrywane są od 1967 roku, a w 1980 roku Międzynarodowa Organizacja Sportu Osób niepełnosprawnych zaakceptowała siatkówkę na siedząco jako dyscyplinę dla sportowców niepełnosprawnych.
Pierwsze Mistrzostwa Świata odbyły się w 1983 r w Delden w Holandii. W 1983 r siatkówka na siedząco uprawiana była w 7 krajach, a obecnie jest w 80. Do czołowych męskich zespołów na świecie należą: Iran, Bośnia, Hercegowina, Niemcy, Egipt, Rosja, Węgry, Holandia, a wśród kobiet: Ukraina, Litwa, Łotwa, Holandia, Słowenia, Niemcy. W Polsce pierwsze turnieje w piłce siatkowej na siedząco zostały zorganizowane w 1997 r. Inicjatorem organizacji i rozpropagowania piłki siatkowej na siedząco była Monika Maniak - Iwaniszewska.
Istnieje tylko osiem polskich zespołów siatkówki na siedząco. Są to: Atak Elbląg, SON Bolesławiec, UKS Poznań, Start Jelenia Góra, Katowice, Kielce, Szczecin i Wrocław.
Do czołówki zaliczają się drużyny z Poznania i Elbląga. Ścigają ich zawodnicy z Jeleniej Góry, Kielc i Wrocławia.
W 2006 r na II Mistrzostwach Europy Juniorów młodzieżowa reprezentacja w piłce siatkowej zdobyła po raz pierwszy w historii tej dyscypliny brązowy medal.
Za organizację współzawodnictwa sportowego oraz politykę rozwoju piłki siatkowej na siedząco na świecie oraz obowiązujące przepisy gry w tej dyscyplinie sportu odpowiada - WOVD - Światowa Organizacja Piłki Siatkowej Niepełnosprawnych.
WOVD poprzez komisje klasyfikatorów medycznych decyduje o dopuszczeniu do zawodów zawodników o różnych stopniu niepełnosprawności. W zależności od możliwości funkcjonalnych zawodnicy podzieleni są na 2 kategorie: minimalna niepełnosprawność i niepełnosprawność.
Do najbardziej wyróżniających się w drużynie zawodników niepełnosprawnych w piłce siatkowej na siedząco należą: Woźny Tomasz, Truszkowski Piotr, Hebda Marcin, Musielak Marcin, Maliszak Jan, Gronkiewicz Przemysław, Wypych Michał, Czyżewski Jarosław.
Z kadry młodzieżowej na wyróżnienie zasługują: Czyż Sylwester, Zoga Arkadiusz, Karczmarczyk Paweł - którzy przyczynili się do zdobycia brązowego medalu na Mistrzostwach Europy Juniorów na Węgrzech.
ZASADY GRY
Zasady gry tej dyscypliny są bardzo podobne do zasad piłki siatkowej. Mecz siatkówki na siedząco trwa do trzech wygranych setów. Seta wygrywa drużyna, która zdobyła 25 punktów z dwupunktową przewagą. Punkt dla drużyny przyznaje się, gdy po prawidłowym zagraniu piłka dotknie boiska przeciwnika. Zdobywa się również punkt wtedy, kiedy przeciwnik popełni błąd. Piłka może być odbijana każdą częścią ciała. Jeśli piłka jest podnoszona, pchana, czy rzucana uznaje się ją za przetrzymaną.
BOISKO
Boisko do gry jest prostokątem o wymiarach 10 m x 6 m. Boisko na dwa równe pola gry o wymiarach 5 m x 6 m dzieli linia środkowa. Na każdym polu, w odległości 2 metrów od linii środkowej, wyznacza się równolegle linie oddzielające pole obrony od pola ataku. Nad linią środkową zawieszona jest siatka. Dla kobiet wysokość zawieszenia siatki wynosi 105 cm, a dla mężczyzn 115 cm.
Piłki muszą mieć kształt kulisty. Może być jednobarwna lub może być kombinacją kolorów. Obwód piłki: 65 - 67 cm, ciężar 260 - 280 g. Ciśnienie wewnątrz piłki powinno wynosić 0,30 - 0,325 kg / cm3. Wszystkie piłki użyte w czasie spotkania muszą mieć takie same parametry.
ATAK
Wszystkie akcje, w których piłka adresowana jest na stronę przeciwnika, z wyjątkiem zagrywki i bloku, uważane są za atak. Podczas ataku można "kiwać" (odbić piłkę palcami) pod warunkiem, że odbicie jest czyste i piłka nie jest złapana bądź rzucona.
BLOKOWANIE
W bloku mogą uczestniczyć zawodnicy linii ataku. Dozwolone jest blokowanie zagrywki przeciwnika.
ZAWODNIK LIBERO
Każdy zespół spośród dwunastu zgłoszonych do gry zawodników może zarejestrować jednego wyspecjalizowanego w grze obronnej, zwanego Libero.
Libero musi być zapisany w protokole zawodów przed spotkaniem, w specjalnie zarezerwowanej do tego rubryki. Nie może być kapitanem zespołu ani grającym kapitanem. Musi grać w ubiorze, którego kolor koszulki kontrastuje z ubiorem innych członków zespołu. Strój Libero może mieć inny wzór, lecz numer musi wyglądać tak samo jak numery pozostałych zawodników.
PODSTAWOWE RÓŻNICE W PRZEPISACH GRY MIĘDZY PIŁKĄ SIATKOWĄ NA SIEDZĄCO A PIŁKĄ SIATKOWĄ.
- przy odbiciu piłki zawodnik musi mieć kontakt z podłożem fragmentem ciała znajdującym się między pośladkami a barkami
- przy zagrywce pośladki zawodnika nie mogą boiska ani linii końcowej
- pozycję zawodnika na boisku wyznaczają pośladki
- zawodnicy mogą nosić długie spodnie, ale nie mogą siedzieć na podkładkach, ani mieć pogrubionych spodni
- dozwolone jest atakowanie piłki zagrywki w polu ataku oraz blokowanie zagrywki
ZALECENIA:
Czas trwania treningu ok. 40 min.
Trening powinien odbywać się 2 razy w tygodniu
Ćwiczących obowiązuje strój sportowy niekrępujący ruchów
Podczas treningu zabronione jest rzucie gumy
Jeśli uczestnik treningu źle się poczuje powinien to zgłosić prowadzącemu trening
Tempo treningu oraz liczba powtórzeń powinna być dostosowana do możliwości grupy
CEL TRENINGU:
Integracja z otoczeniem
Rehabilitacja
Doskonalenie posiadanych umiejętności rzutowych
Utrzymanie i podniesienie poziomu ogólnej sprawności
Doskonalenie koordynacji wzrokowo- ruchowej
Kształtowanie sylwetki i osobowości
PRZECIWWSKAZANIA:
Złe samopoczucie
Ćwiczenie w stanie ogólnego osłabienia organizmu
Choroby przebiegające z wysoką gorączką, infekcje
Ciężkie choroby serca i układu krwionośnego
Wczesne stany pourazowe i pooperacyjne
Zaburzenia czucia i trofiki skóry
Odleżyny
Urazy kończyn górnych
Stany zapalne.