Ćwiczenie 11

Laktoza - typowy dwucukier mleka jest zbudowany z cząsteczek β- galaktozy i α- glukozy. Wymienione cukry proste są tu połączone wiązaniem 1→ 4-glikozydowym.

Laktoza, a właściwie jej druga część składowa - galaktoza jest wykorzystywana przez niektóre drożdże i bakterie. Jak wiadomo cukier ten zawarty w mleku jest substratem dla tych organizmów, które są zdolne do przekształcania go w kwas mlekowy albo alkohol etylowy. Zawierają one zarówno β-galaktozydazę, która katalizuje rozpad cukru mlecznego do glukozy i galaktozy, jak i enzymy galaktokinazę i 4-empirazę UDP-glukozową, które wspólnie dokonują epimeryzacji galaktozy do glukozy.

W zlewce poj. 50 cm³ odważyłam ok. 25 g mleka z dokładnością do 0,001 g. Mleko przelałem do kolby miarowej o poj. 500 cm³a zlewkę kilkakrotnie przepłukałem wodą destylowaną i popłuczki dołączyłem do mleka w kolbie. Mleko w kolbie rozcieńczyłem wodą destylowaną do objętości ok. 400 cm³, dodałem 5 cm³roztworu Carreza I, roztwór wymieszałem, następnie 5 cm³roztworu Carreza II, ponownie wymieszałem, uzupełniłem wodą destylowaną do kreski i ponownie dokładnie wymieszałem, a następnie odstawiłem na 30 minut. Po wyklarowaniu się roztworu część zawartości kolby przesączyłem przez karbowany suchy sączek do suchej kolby stożkowej.

Z otrzymanego przesączu pobrałem pipetą 20 cm³ roztworu i przeniosłem do kolby stożkowej o poj. 250 cm³. Dodałem 20 cm³ roztworu Bertranda I a następnie 20 cm³ roztworu Bertranda II. Całość wymieszałem i ogrzewałem na kuchence elektrycznej do zagotowania i utrzymywałem w stanie wrzenia przez 3minuty. Po przerwaniu wrzenia dodałem 30cm³ wody destylowanej i schłodziłem całość w strumieniu zimnej wody.

Wydzielony osad tlenku miedziawego odsączyłem na lejku ze spiekiem szklanym (lejek Schotta) pod ciśnieniem atmosferycznym lub pod próżnią pompki wodnej. W przypadku zastosowania próżni należy przymocować kolbę ssawkową do statywu za pomocą łapy. Podczas sączenia należy uważać aby osad tlenku miedziawego zarówno na lejku Schotta jak i w kolbie stożkowej był cały czas przykryty warstwą cieczy.

Osad przemyłem trzykrotnie porcjami po 50 cm³ gorącej wody destylowanej. Po zakończeniu przemywania lejek z osadem i cienką warstwą wody destylowanej nad osadem zamocowałem na czystej kolbie ssawkowej. Osad tlenku miedziawego rozpuściłem kilkoma małymi Porajami roztworu Bertranda III (łącznie ok. 25 cm³). Powstałą w reakcji sól żelazawą miareczkowałem 0,02 molowym roztworem nadmanganianu potasowego aż do uzyskania trwałego słabo różowego zabarwienia. Wydzielanie tlenku miedziawego i miareczkowanie należy wykonać trzykrotnie. Na podstawie średniej otrzymanej z miareczkowań obliczyłem ilość zredukowanej miedzi.

a - średnia objętość zużytego do miareczkowania 0,02 molowego roztworu nadmanganianu potasowego