REKREACJA RUCHOWA-wszystkie zajęcia (czynności) ruchowe, którym człowiek oddaje się z własnej chęci w czasie wolnym dla odpoczynku, rozrywki, pomnazania zdrowia i samodoskonalenia -społecznie aprobowane (wg Wolańskiej)

MOTYW- coś co skłania na do podejmowania rekreacji ruchowej.

Psychologiczne( np. lepsze samopoczucie, pewność siebie, samorealizacja, nowe kontakty)

Społeczne ( chęć kontaktu z innymi, chęć poprawy pozycji społecznej)

Biologiczne (Chęć poprawy zdrowia, korekta wad postawy)

Piramida potrzeb Masłowa;(Fizjologiczna, bezpieczeństwa, przynależności, uznania, samorealizacji)

REKREACJA RUCHOWA-wszystkie zajęcia (czynności) ruchowe, którym człowiek oddaje się z własnej chęci w czasie wolnym dla odpoczynku, rozrywki, pomnazania zdrowia i samodoskonalenia -społecznie aprobowane (wg Wolańskiej)

Edukacja;(kształcenie- nauczanie -uczenie, wychowanie.

CECHY SPECYFICZNE FORM AKTYWNOŚCI REKREACYJNEJ:

-- ŁATWOŚĆ uczenia się i nauczania, opanowywania i organizowania

-- MOŻLIWOŚĆ zastosowania w każdym terenie

-- DOSTĘPNOŚĆ dla wszystkich, modyfikując cele, metody i środki

-- ELASTYCZNOŚĆ swoboda w stosowaniu reguł i zasad

-- WSZECHSTRONNOŚĆ pełne oddziaływanie na organizm i osobowość

-- ATRAKCYJNOŚĆ element nowości, odkrywczości, zawsze pozytywnej emocji

KRYTERIA KLASYFIKACJI FORM AKTYWNOŚCI:

a) wielkość wysiłku fizycznego

- relaksacyjne (np. wędkowanie, spacerowanie, fotografowanie)

- średnio intensywne (np. gry rekreacyjne, narciarstwo zjazdowe, jogging)

- intensywne (np. pływanie długodystansowe, bieganie na nartach, wiosłowanie)

b) stopień trudności ości technicznej)

- łatwe (np. chodzenie, bieganie, wiosłowanie, wędkowanie)

- średnio trudne (np. tenis stołowy)

d) środowisko przyrodnicze, naturalne człowieka

Zespół ćwiczeniowy: jest podstawową jednostką metodyczno -organizacyjna, w ramach których odbywa się zorganizowanie i systematyczne uprawianie rekreacji ruchowej. Liczba osób w zespole ćwiczeniowym może być różna, zależna od rodzaju form aktywności i warunków niezbędnych do otrzymania charakteru zajęć i ich bezpieczeństwa.

Zespoły ćwiczeniowe ( podział ogólny)

Zespoły Ćwiczeniowe; stałe, sezonowe, okazjonalne

Zespoły Ćwiczeniowe (forma rekreacji)

Zespoły Ćwiczeniowe ( na treść )

- rekreacyjne gry ruchowe np. tenis stołowy

-gry zespołowe np. piłka siatkowa

-rekreacyjne ćwiczenia terenowe np. bieg na orientacje

METODY REKREACJI- zespoły czynności oraz środków stosowanych w sposób powtarzalny dla osiągnięcia zaplanowanego celu związanego z rekreacją

-doskonalenie funkcjonowania podstawowych układów organizmu,

- zapewnienie utrwalenia i udoskonalenia nabytych umiejętności,

-zaznajomienie się z nowymi formami rekreacji ruchowej,

- umożliwia kontrole i ocenę stopnia stopnia opanowania umiejętności i poziomu uzyskanej wiedzy.

KLASYFIKACJA METOD REKREACJI:

a) metody realizacji czynności rekreacyjnych:

-- metoda ćwiczeń przerywanych

-- metoda ćwiczeń ciągłych

b) metody nauczania-uczenia się czynności rekreacyjnych:

-- metoda działań praktycznych:

- wymiennie lub równocześnie

SPOSOBY POSTĘPOWANIA W METODZIE ĆWICZEŃ CIĄGŁYCH, BEZ PRZERW WYPOCZYNKOWYCH:

» ciągły wysiłek ze stałą intensywnością (np. jogging, pływanie dystansowe)

Cechy charakterystyczne tej metody:

- umiarkowana intensywność bodźca

- długi czas trwania wysiłku przy angażowaniu możliwie największej liczby grup mięśniowych

» długotrwałe ćwiczenia o zmiennej intensywności bodźca. W czasie wysiłku o niższej intensywności stwarza się organizmowi warunki do niepełnego wypoczynku.

SPOSOBY POSTĘPOWANIA W METODZIE ĆWICZEŃ PRZERYWANYCH:

» ćwiczenia metodą powtórzeniową (ćwiczenia występują po przerwie umożliwiającej odpoczynek i uspokojenie tętna i oddechu)

» ćwiczenia metodą interwałową (ćwiczenia występują w dłuższych seriach i przedzielone są krótkimi przerwami umożliwiającymi tylko częściowy odpoczynek)

Cechą charakterystyczną tej metody jest dokładne określenie:

- czasu i charakteru przerw między ćwiczeniami

ANIMACJA to zaplanowana, zorganizowana działalność, której celem jest optymalizacja zachowań w czasie wolnym jednostki lub grupy dla podniesienia ich jakości. Zadaniem jest mobilizowanie ludzi do aktywności w cz. wolnym wykorzystując różnorodne środki i sytuacje.

Animator rekreacji powinien posiadać szereg różnorodnych zdolności i umiejętności, które pomogą mu w pracy

Animator rekreacji to osoba, która w kontaktach międzyludzkich wykorzystuje metody werbalne, wiedzę i umiejętności oraz własny przykład, aby doprowadzić do podejmowania aktywności rekreacyjnej przez inne osoby nieprzygotowane, nieuprawiające jej dotychczas i rozbudzić w nich takie potrzeby.

Można je podzielić na takie, które są:

Animator rekreacji powinien także posiadać określone cechy osobowości i charakteru:

Ponadto pracując z ludźmi animator rekreacji powinien umieć wykorzystywać różne style kierowania grupą:

SPOŁECZNE BARIERY REKREACJI (wybrane czynniki ograniczające aktywność rekreacyjną)

→ poznawcza - poziom wiedzy, stan upowszechnienia wiedzy, społeczna percepcja wiedzy

→ psychologiczna - niedorozwój potrzeb, nietrwała motywacja, skromne aspiracje, brak dobrej woli, lęk przed urazem/ośmieszeniem

→ kulturowa - historyczny wzorzec zachowań, brak tradycji w tym zakresie, negatywne postawy do kultury fizycznej

→ ekonomiczna - niski poziom warunków życia, wysoki koszt usług rekreacyjnych, wysokie ceny sprzętu rekreacyjnego

→ ideologiczna - rekreacja nie jest uznawana za ważną strefę życia społecznego-brak dotacji finansowych, trudności organizacyjno-programowe i prawne, niski prestiż zawodu specjalisty rekreacji