Zarzadzanie Finansami Przedsiebiorstwa sochaczew zfp wykład 3, podstawy finansów przedsiębiorstwa


DR PIOTR SZCZEPANKOWSKI

ZARZĄDZANIE FINANSAMI PRZEDSIĘBIORSTW

WYKŁAD NR 3

ŹRÓDŁA KAPITAŁU PRZEDSIĘBIORSTW. CECHY KAPITAŁU. RODZAJE KAPITAŁU. ZJAWISKO DŹWIGNI FINANSOWEJ

Warunkiem realizacji programu rozwoju firmy jest zgromadzenie odpowiedniego kapitału. Możliwości inwestycyjne przedsiębiorstwa zależą zatem od wartości kapitału, którym może ono dysponować, oraz od kosztów tego kapitału. Stąd konieczne jest przede wszystkim określenie potencjalnych źródeł pozyskania kapitału inwestycyjnego. Źródła te dzieli się zazwyczaj na własne i obce. Ocena wzajemnej zależności między kapitałem własnym a długoterminowym kapitałem obcym nazywana jest analizą struktury kapitałowej.

Podstawowe cechy charakteryzujące i jednocześnie rozróżniające sens ekonomiczny kapitału własnego oraz kapitału obcego zaprezentowano w tabeli.

Tabela. Podstawowe cechy kapitału własnego i kapitału obcego

          • Cechy

Kapitał własny

Kapitał obcy

Podmiot wnoszący kapitał

Właściciele przedsiębiorstwa

Wierzyciele przedsiębiorstwa

Okres zwrotu

Kapitał własny jest powierzony firmie przez jej właścicieli bez ustalonego terminu zwrotu

Wierzyciele powierzają firmie kapitał na ściśle określony czas jego zwrotu

Koszt kapitału

Oczekiwana przez właścicieli stopa zwrotu

Stopa oprocentowania długu

Okresowe płatności

Dywidendy, których wartość jest uzależniona od wyników finansowych firmy i decyzji wszystkich właścicieli

Odsetki, które są należne i płatne zgodnie z warunkami umowy i nie zależą od wyników finansowych firmy

Korzyści podatkowe

Wypłata dywidend nie daje firmie korzyści podatkowych, bowiem są one wypłacane z zysku po opodatkowaniu

Odsetki stanowiąc koszt uzyskania przychodów, zmniejszają podstawę do opodatkowania i przynoszą firmie korzyści podatkowe

Kontrola wykorzystania kapitału

Pełna

Ograniczona do warunków zapisanych w umowie lub żadna

Ryzyko bankructwa

Niewielkie

Rosnące wraz ze wzrostem stopnia zadłużenia

Poza zgodnym z kryterium podmiotu wnoszącego kapitały do firmy, ich klasycznym podziałem na kapitały własne i obce, można wyróżnić inne kryteria klasyfikacji źródeł finansowania działalności przedsiębiorstwa:

  1. według czasu zaangażowania kapitału oraz okresu wymagalności zwrotu kapitału dzielimy je na:

  1. według źródła pochodzenia są one dzielone na:

  1. według kierunków wykorzystania kapitałów są one podzielone na:

Podejmując decyzje o sposobie finansowania projektów inwestycyjnych, przedsiębiorstwo musi brać pod uwagę nie tylko potencjalne możliwości pozyskania kapitału, lecz również związane z nim koszty. Wpłyną one bowiem znacznie na efektywność przewidywanego do realizacji programu rozwoju firmy. Innym ważnym czynnikiem analizy struktury kapitału jest ocena efektu dźwigni finansowej.

DŹWIGNIA FINANSOWA

Dźwignia finansowa bada wpływ zmiany struktury finansowej - wzrostu udziału długów w finansowaniu działalności firmy - na zmianę stopy zwrotu z kapitałów własnych. Zatem ocenia ona wpływ zadłużenia na wartość przedsiębiorstwa oraz na ryzyko finansowe jego funkcjonowania.

Przez dźwignię finansową rozumie się wpływ kosztów odsetek od kredytów i pożyczek oraz zysku operacyjnego na efektywność wykorzystania kapitałów. Mówi się często, że punktem zaczepienia dźwigni finansowej jest wartość kosztów finansowych z tytułu odsetek od kredytów i pożyczek.

Aby wystąpił pozytywny efekt dźwigni finansowej wartość zysku operacyjnego możliwego do osiągnięcia przez przedsiębiorstwo powinna być większa od iloczynu stopy oprocentowania długów (kredytów i pożyczek) i wartości ogółem zainwestowanego kapitału.

Wskaźnikiem, który charakteryzuje dźwignię finansową jest tzw. stopień dźwigni finansowej (Degree of Financial Leverage - DFL). Miernik ten jest wykorzystywany do oceny stopnia ryzyka finansowego (ryzyka struktury kapitału, ryzyka zadłużenia). Ustala się go na dwa sposoby:

- w ujęciu dynamicznym (z dwóch porównywalnych okresów) na podstawie stopy zwrotu z kapitałów własnych (ROE):

DFL = 0x01 graphic

lub na bazie miernika zysku netto na jedną akcję (EPS):

DFL = 0x01 graphic

gdzie:

%ΔROE - procentowa zmiana w ciągu badanego okresu wskaźnika stopy zwrotu z kapitałów własnych,

%ΔEBIT - procentowa zmiana w ciągu badanego okresu zysku operacyjnego,

%EPS - procentowa zmiana w ciągu badanego okresu zysku netto na jedną akcję,

EBIT1, EBIT0 - odpowiednio wartość zysku operacyjnego na koniec i na początek badanego okresu,

ROE1, ROE0 - odpowiednio wielkość stopy zwrotu z kapitałów własnych na początek i na koniec badanego okresu,

EPS1, EPS0 - odpowiednio wielkość wskaźnika zysku netto na jedną akcję na początek i na koniec badanego okresu.

Wskaźnik stopnia dźwigni finansowej (DFL) liczony w ujęciu dynamicznym oznacza, że jeżeli zysk operacyjny osiągany przez przedsiębiorstwo (EBIT) wzrośnie (lub obniży się) w danym okresie o np. 10 %, to stopa zwrotu z kapitałów własnych (ROE) lub zysk na jedną akcję (EPS) zwiększy się (lub obniży się) w tym samym czasie o 10% razy DFL. Uogólniając, można stwierdzić, że wskaźnik dźwigni finansowej w ujęciu dynamicznym mierzy wpływ, jaki wywierają względne zmiany zysków operacyjnych na względne zmiany stopy zwrotu z kapitałów własnych lub zysków netto na jedną akcję.

- w ujęciu statycznym (na dowolny moment):

DFL = 0x01 graphic

gdzie:

I - wartość odsetek od kredytów i pożyczek.

EBIT - zysk operacyjny firmy (przed odsetkami i opodatkowaniem).

Z tego zapisu formuły na miernik DFL wyraźnie widać, że stopień dźwigni finansowej jest zależny od zysku operacyjnego (przed odsetkami i opodatkowaniem) oraz od wartości odsetek. Im wyższą wartość mają odsetki, tym wyższa jest dźwignia finansowa i wyższe ryzyko finansowe firmy.

Ze zjawiskiem dźwigni finansowej silnie zintegrowana jest koncepcja oceny ryzyka finansowego firmy. Ryzyko to jest związane z podejmowaniem decyzji finansowych dotyczących struktury kapitałowej przedsiębiorstwa. Nadmierne korzystanie z kredytów powoduje wzrost oprocentowania nowych pożyczek, co odbija się negatywnie na średnim ważonym koszcie kapitału (wzrost) oraz spadku rynkowej wartości przedsiębiorstwa. Zbyt intensywne finansowanie kapitałem obcym może prowadzić w okresie dekoniunktury nawet do bankructwa przedsiębiorstwa. Ryzyko możliwości powstania tego zjawiska dodatkowo obniża wartość firmy w oczach akcjonariuszy.

Dalszym niekorzystnym efektem, powodowanym przez dźwignię finansową, jest znacznie większa zmienność zysku na jedną akcję niż w przypadku korzystania wyłącznie z kapitału własnego. W czasie dobrej koniunktury jest to zjawisko pożądane, gdyż umożliwia osiągnięcie większych zysków niż w przypadku posiłkowania się jedynie kapitałem własnym. Natomiast w okresie mniej korzystnym dla przedsiębiorstwa, podczas spadku sprzedaży, efekt ten powoduje niestabilność finansową podmiotu gospodarczego.

Wnioski, które można wyciągnąć z formuł na wskaźnik dźwigni finansowej są następujące:

Znajomość istoty zjawiska dźwigni finansowej umożliwia także szybkie przeprowadzenie analiz symulacyjnych wpływu zmiany:

PRZYKŁAD:

Planujesz realizację inwestycji o wartości 500.000 zł, która średnio w ciągu roku może generować przychody ze sprzedaży na poziomie 600.000 zł, przy kosztach operacyjnych ich uzyskania równych 440.000 zł. Aktualnie dysponujesz kapitałem własnym o wartości 200.000 zł. Brakujące 300.000 zł albo pozyskasz od nowych wspólników, albo zaciągniesz kredyt w banku, który byłby oprocentowany na poziomie 20% rocznie. Twoja firma płaci podatek dochodowy przy stopie 28%. Który ze sposobów sfinansowania inwestycji (czy jedynie kapitał własny, czy też kapitał własny i kredyt) jest ekonomicznie uzasadniony i dlaczego? Co stałoby się z analizowanymi przez Ciebie wariantami finansowania inwestycji, gdyby koszty operacyjne w czasie eksploatacji przedsięwzięcia zwiększyły się do poziomu 500.000 zł rocznie? Wyznacz także współczynnik stopnia dźwigni finansowej dla obu wartości możliwego do osiągnięcia zysku operacyjnego.

ROZWIĄZANIE:

Dane:

S = 600.000 zł, KO = 440.000 zł, I = 20% z 300.000 zł = 60.000 zł

Wariant podstawowy:

Wyszczególnienie

Wariant 1

(bez kredytu)

Wariant 2

(z kredytem)

Przychody ze sprzedaży (S)

- Koszty operacyjne (KO)

= Zysk operacyjny (EBIT)

- odsetki od kredytu (I)

= Zysk do opodatkowania

- Podatek dochodowy

= Zysk netto (po opodatkowaniu)

600.000 zł

440.000 zł

160.000 zł

0 zł

160.000 zł

44.800 zł

115.200 zł

600.000 zł

440.000 zł

160.000 zł

60.000 zł

100.000 zł

28.000 zł

72.000 zł

ROE = zysk netto / kapitał własny

115.200/500.000 = 23%

72.000/200.000 = 36%

DFL = EBIT / (EBIT - I)

1,0

1,6

Zauważamy pozytywny efekt dźwigni finansowej. W wariancie finansowania przedsięwzięcia kredytem stopa zwrotu z kapitału własnego będzie większa od wariantu pokrycia nakładu inwestycyjnego jedynie kapitałem własnym. Wzrost stanu zadłużenia zwiększy także ryzyko finansowe firmy, o czym świadczy wyższy wskaźnik stopnia dźwigni finansowej. Jednakże większe ryzyko jest zrekompensowane wyższą stopą zwrotu z kapitału własnego. Ekonomicznie uzasadnionym byłoby zatem w tych warunkach skorzystanie z kredytu na pokrycie części wymaganego nakładu inwestycyjnego.

Wariant alternatywny (wzrost kosztów do poziomu 500.000 zł):

Wyszczególnienie

Wariant 1

(bez kredytu)

Wariant 2

(z kredytem)

Przychody ze sprzedaży (S)

- Koszty operacyjne (KO)

= Zysk operacyjny (EBIT)

- odsetki od kredytu (I)

= Zysk do opodatkowania

- Podatek dochodowy

= Zysk netto (po opodatkowaniu)

600.000 zł

500.000 zł

100.000 zł

0 zł

100.000 zł

28.000 zł

72.000 zł

600.000 zł

500.000 zł

100.000 zł

60.000 zł

40.000 zł

11.200 zł

28.800 zł

ROE = zysk netto / kapitał własny

72.000/500.000 = 14,4%

28.800/200.000 = 14,4%

DFL = EBIT / (EBIT - I)

1,0

2,5

Jeśli koszty działalności operacyjnej wzrosłyby do 500.000 zł, wówczas właściciele otrzymują tę samą stopę zwrotu z kapitału własnego bez względu na wariant finansowania inwestycji. Jednakże zauważmy, że w wariancie z kredytem otrzymujemy wysoki wskaźnik stopnia dźwigni finansowej. Zatem w takich okolicznościach sfinansowanie przedsięwzięcia kredytem byłoby ekonomicznie nieuzasadnione.

5



Wyszukiwarka