Kształcenie grupowe zorientowane na uczniowski system społeczny, stanowi odrębną grupę metod , podobnie zróżnicowaną jak kształ.indywidualne. metody: z przewagą emocji; w pełni zrównoważone; z przewagą poznania, o różnym poziomie autentyzmu uczenia się. Uczenie się współpracy czyli nabywanie umiejętności pracy w grupie jest dla uczniów dodatkowym zadaniem, intensywnym emocjonalnie i absorbującym poznawczo, które może opóźniać opanowanie umiejętności przedmiotowych. Uczenie się we współpracy jako organizacja uczenia się oparta na wykorzystaniu edukacyjnych właściwości grupy, może je przyspieszyć. Grupy nieformalne oparte na bezpośredniej więzi między ich członkami, w których zachodzi wiele interakcji wychowawczych. A) grupy pierwotne- np. rpdziny. Ich działanie edukacyjne ma ogromną siłę ze względu na pierwszeństwo doświadczeń , mnogość kontaktów i szczególną podatność wychowawczą małego dziecka. B) gr. Wtórne- wyspecjalizowane w odrębnych dziedzinach i dopuszczające różnice wyniesione z grup pierwotnych społeczność lokalna, czy zbiorowość uczniowska- określone na podst. Jednej lub więcej cech wspólnych ich członków, ale pozbawione bezpośredniej więzi między nimi, a nawet wzajemnej znajomości, stanowią ważną dziedzinę celów kształcenia, ale drogi do tych celów prowadzą przez gr. Nieformalne. Grupa zdrowa jest nastawiona na osiąganie swoich celów własną pracą oraz na uznanie pracy innych grup, takim normom sprzyjają przyjazne stosunki zewn. Oraz zadania których wykonanie wymaga współpracy wewnątrz grupy. Grypa zdrowa to WSPÓLNOTA DYDAKTYCZNA (jest uspołecznieniem motywacji do uczenia się- motywowanie się wzajemnie) . można tu zaobserwować: 1)poczucie własnej wartości u wszystkich członków, czują się bezpiecznie, wypowiadają się odważnie ufają sobie wzajemnie, wykazują wzajemny szacunek 2) zaangażowanie, panuje ożywiony nastrój, ale bez zbytniego napięcia i rozgorączkowania, czas mija szybko na wykonywaniu zadań. 3) samodzielność, uczniowie sami decydują o sposobie działania i narzucają sobie dyscyplinę, nie czekają na polecenia, pracują chętnie i wytrwale. 4) współpraca, uczniowie wspierają się wzajemnie i pomagają sobie, nie widać antagonizmów, dobrze współpracują z nauczycielem. 5) świadome uczenie się, uczniowie są uważni i skupieni, widać co się dzieje wokół i co ma być uzyskane, kontrolują swoje czynności i oceniają wynik. To najważniejsza cecha!!! Grupa chora jest nastawiona na minim. własnego wkładu pracy i na obniżanie wartości innych grup i osób. Służy ochronie członków przed koniecznością systematycznego wysiłku. Takim postawą sprzyjają zadania oparte na rywalizacji wewnątrz grupy, oraz między grupami. W grupie chorej dominuje struktura autorytarna, co podnosi jej skuteczność na krótką metę, ale po pewnym czasie doprowadza do zastoju. Są tu zjawiska patologiczne: a) każde zadanie staje się polem walki o pozycje i władzę b) wiele czasu pochłaniają nieistotne wątki i luźne rozmowy c) kłótnie i wzajemne żale rozsadzają zespół AUTENTYZM KSZTAŁCENIA GRUPOWEGO czynności wykonywane przez grupę uczniów mogą być autentyczne, gdy podejmują oni działania bliskie temu, co dzieje się poza szkołą lub symulowane gdy tylko je oglądają, mówią o nich lub słuchają.
SAMORZĄDNOŚĆ rozumiana jako podejmowanie określonych decyzji o działaniu grupy przez tę grupę. Samorządność uczniów jest zawsze ograniczona przez działanie większych grup formalnych oraz przez planowanie dydaktyczne nauczyciela. GRANIE RÓL -rola społ. Jest zbiorem oczekiwań wobec wykonawcy i reguł jego postępowania. Granie ról jest metodą, w której zmianę zachowań ucznia uzyskuje się poprzez wykonanie czynności charakterystycznych dla wybranej roli społ. NARRADA jest wymianą zdań na temat, jak postąpić w określonej sytuacji. jest oparta na słowie i może prowadzić do czynu, ale nie zawsze do niego prowadzi. Często tylko rozładowuje napięcie wywołane wydarzeniami lub zapobiega błędom, jakie mogłyby być popełnione. Narrada bywa udana, gdy sytuacja jest uczniom bliska GRA DYDAKTYCZNA Jest wdrożeniem przepisu działania jednej lub kilku grup uczniów w warunkach symulujących wybraną rzeczywistość tak wiernie, by mogli samodzielnie poznać prawidłowości nią rządzące. W toku gry uczniowie otrzymują opis pewnej sytuacji; proponuje się im pewne zakresy i zasady działania; wyposaża się ich w niezbędne akcesoria; obserwuje się wykonanie działania i sprawdza wyniki. WYCIECZKA Polega na obserwacji obiektów i procesów udostępnianych poza szkołą. Od pokazu różni ją miejsce dokonywania obserwacji oraz grupowość organizacji uczenia się. DYSKUSJA polega na wymianie zdań między uczestnikami lub między uczniami a nauczycielem. Ma 3 cele: poszerzyć wiedzę uczestników na określony temat; pobudzić zainteresowanie wybraną dziedziną; nauczyć ich publicznego debatowania. Dyskusja jest mało demokratyczną metodą nauczania. PROJEKT BADAWCZY jest odmianą metody projektów, polegającej na rozwiązywaniu problemów praktycznych przez zbiorowe lub indywidualne wytwarzanie jakiegoś produktu. Pr.bad.- działanie wykorzystujące elementy metodologii badań naukowych do uzyskania wiedzy o przyrodzie i społeczeństwie. ZBIOROWA PREZENTACJA jest przedstawieniem osiągnięć grupy uczniów w zakresie zdobywania informacji, ćwiczenia, umiejętności lub nabywania wartości kulturowych . może być oparta na projekcie badawczym lub samodzielna, np. okresowa. Wykonawcy prezentacji stanowią zespół roboczy, a reszta jej uczestników to widzowie lub słuchacze. POGADANKA jest rozmową z uczniami prowadzoną przez nauczyciela. Większość pytań zadaje nauczyciel i on sam zwykle wskazuje, który uczeń ma udzielić odpowiedzi.