 | Pobierz cały dokument hartowania.sciaga.studia.materialoznastwo.doc Rozmiar 31 KB |
Hartowność stali nazywamy zdolność do tworzenia struktury martenzytycznej podczas hartowania. Określa się ją na podstawie pomiaru grubości warstwy martenzytycznej na przekroju hartowania przedmiotu. Poszczególne gatunki stali hartują się na różną głębokość. Maksymalna średnica przy której próbka zostaje zahartowana na wskroś nosi nazwę średnicy krytycznej. Z porównania głębokości zahartowanych prętów w wodzie i w oleju widać, że średnica krytyczna dla wody jako bardziej energetycznego ośrodka chłodzącego jest większa niż dla oleju. Hartowność jest ważną cechą stali określającą jej przydatności do obróbki cieplnej. Jeżeli przedmiot nie zahartuje się na wskroś to w rdzeniu otrzymany drobny perlit i własności na poprzecznym przekroju zahartowanego elementu np.: twardość nie będą jednakowe. Czynniki wpływające na hartowność stali:1.Skład chemiczny stali, a zwłaszcza zawartości węgla i składników stopowych. Stale węglowe mają małe hartowność, która wzrasta ze wzrostem zawartości węgla. 2. Dodatek tzw. intensyfikatorów. 3. Wielkość ziarna austenitu, stale o grubym ziarnie hartują się głębiej niż stale o ziarnie drobnym. 4. Jednorodność ziarn austenitu. 5. Nierozpuszczone cząstki jak tlen, węgliki azotki, związki międzymetaliczne zwiększają szybkość rozkładu austenitu zmniejszając hartowność stali. Określenie hartowności stali: 1. Badanie hartowności na przełomie. Jest to najprostsza a równocześnie i najdawniejsza metoda określenia hartowności stosowana również i obecnie dla węglowych stali narzędziowych o małej głębokości hartowania. Polega ona na obserwacji przełomu zahartowanej próbki.
 | Pobierz cały dokument hartowania.sciaga.studia.materialoznastwo.doc rozmiar 31 KB |