szczegółowa próba rozciagania, AM Gdynia, Sem. III,IV, Wytrzymałość materiałów - laborki


Wykonał: Paweł Adamiec 2001-03-19

Gr. Lab. 1

SZCZEGÓŁOWA PRÓBA ROZCIĄGANIA.

Część teoretyczna.

Podstawowym celem ćwiczenia jest wyznaczanie dwóch umownych wskaźników charakteryzujących badany materiał:

-umownej granicy sprężystości Rsp0,03

-umownej granicy plastyczności Re0,3

Celem dodatkowym jest wyznaczenie modułu Younga-E

Szczegółowa próba rozciągania jest kontynuacją statycznej próby rozciągania. Wyznaczeniu podlega przebieg zależności σ =σ(ε) w zakresie obciążeń wywołujących naprężenia od zera do niewiele przekraczających granicę plastyczności badanego materiału. W ćwiczeniu jest realizowana próba rozciągania stali miękkiej.

Umowna granica sprężystości, Rsp0,03, nazywamy takie naprężenia, które przenosi próbka badanego materiału doznając względnego wydłużenia plastycznego równego 0,03%

Rsp0,03=σ(εpl=0,03%)

Umowna granica plastyczności Re0,3, nazywamy takie naprężenia, które przenosi próbka badanego materiału doznając względnego wydłużenia plastycznego równego 0,3%

Re0,3=σ(εpl=0,3%)

DZIAŁANIE TENSOMETRU MECHANICZNO -OPTYCZNEGO

TYPU MARTENSA

  1. Pryzmat stały lo-baza pomiarowa

  2. Pryzmat ruchomy h-przekątna pryzmatu ruch.

  3. Listwa L-odległość płaszczyzn (4) i(6)

  4. Lusterko Δl-wydłużenie bazy

  5. Luneta φ-kąt obrotu lusterka

  6. Skal milimetrowa ΔH-zmiana położenia obserwowa-

  7. Docisk nego punktu

  8. Rolki ustawienia pryzmatu ruchomego

  9. Statyw lunety

  10. Próbka

0x01 graphic

Wyznaczenie umownych granic sprężystości Rsp0,03 i plastyczności Re0,3 polega na sporządzeniu empirycznej zależności σ =σ(ε) i odczytaniu z wykresu wartości obu granic. W celu sporządzenia wykresu σ =σ(ε) należy dokonać serii pomiarów odkształceń całkowitych i plastycznych (trwałych) przy różnych obciążeniach próbki a wyniki nanieść, wybranej skali , na osie układu współrzędnych (σ,ε).

Zgodnie z przeznaczeniem do pomiaru wydłużenia wystarcza jeden tensometr jednak w ćwiczeniu zastosowaliśmy dwa tensometry w celu zmniejszenia błędów pochodzących od momentu gnącego. W pomiarach pomimo usilnych starań, nie można wykluczyć nieosiowości działania sił F rozciągających próbkę. Wystąpienie przesunięcia „e” między liniami działania sił powoduje powstanie w przekrojach poprzecznych momentu gnącego Mg=Fe, który jest przyczyną dodatkowych odkształceń skrajnych włókien próbki εg, mierzonych przez tensometr .Przy przyjętych założeniach o jednorodności badanego materiału, odkształcenia w przeciwległych w stosunku do osi próbki włóknach są równe co do modułu ale o przeciwnych znakach. Zastosowanie dwóch tensometrów umożliwia wyeliminowanie wpływu odkształceń pochodzących od momentu gnącego (na pomiar wydłużeń próbki) przez uśrednienie wskaźnika.

TABELA POMIAROWA

Lp.

F

σ

MPa

Hl

mm

Hp

mm

Δε

Hlo

mm

Hpo

mm

εpl

Ei

MPa

kG

N

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

0

300

2943

37,5

0

2

0

0

2

0

1

600

5886

74,9

10

12

0,2

0

2

0

187452,2

2

1000

9810

124,9

22

25,5

0,4

0

2

0

196028,5

3

1500

14715

187,4

39

44,1

0,8

0

2

0

175517,1

4

2000

19620

249,9312,4

55,5

64,8

1,2

0

2

0

167967,9

5

2500

24525

312,4

76,4

81,5

1,6

0

2

0

166181,1

6

3000

29430

374,9

91

100

1,9

1

2

0,01

7

3500

34335

437,3

110

121

2,3

8

3800

37278

474,8

122

134

2,5

9

4000

39240

499,9

130

143

2,7

1

2,5

0,015

10

4300

42183

537,4

142,5

157

2,9

11

4500

44145

562,4

152

168

3,2

2

4

0,04

12

4600

45126

574,8

156

172

3,3

13

4700

46107

587,3

162

179

3,4

14

4800

47088

599,8

168

184

3,5

4,8

6

0,08

15

5000

49050

624,8

180

199

3,8

8

10

0,16

16

5100

50031

637,3

193

214

4,0

17

5150

50521,5

643,6

230

225

4,5

22

25

0,45

18

5200

51012

649,8

220

257

4,7

19

5230

51306,3

653,6

233

261

4,9

51

54

1,03

20

5240

51404,3

654,8

276

>300

5,7

91

96

1,85

k

=20

Eśr

178629,4

Wnioski:

Dokładność pomiaru jest bardzo duża rzędu 0,001 mm -z taką dokładnością mierzy zastosowany tensometr .Na błąd odczytu wpływ miało złe oświetlenie (trzeba było stosować wstawki z folii aluminiowej w celu oświetlenia skali) Chcąc uzyskać stosunkowo dokładne wyniki szukanych wskaźników ,należy w przewidywanym przedziale ,w którym mogą one wystąpić zwiększyć liczbę pomiarów a tym samym „zagęścić” liczbę punktów pomiarowych. Wyznaczając umowną granicę plastyczności, należy być bardzo ostrożnym ,zwłaszcza przy wyznaczaniu dolnej granicy przedziału w którym ona wystąpi . gdyż po przekroczenie granicy plastyczności jak wiadomo następuje szybki wzrost wydłużenia próbki przy prawie stałej sile i wzrasta nieliniowo niedokładność tensometru .Dlatego chcąc uniknąć większych błędów należy w odpowiednim czasie dokonać odczytów ze skali.

Wyznaczona umowna granica plastyczności może być obarczona dosyć sporym błędem, gdyż jest ona wyznaczana z części wykresu wykreślonego nie na podstawie punktów pomiarowych lecz jego przedłużenia. Dlatego trudno jest mi ustalić jaki rodzaj stali został użyty do badań. Moduł Younga który wyszedł z obliczeń około 1,7 10^5 Mpa, też jest obdażony błędem. Jeśli przyjąć pewne założenia np.: moduł Younga podwyższyć do około 2,1*10^5 Mpa ,a umowną granicę plastyczności przyjąć za mniejszą -około 300Mpa,to można by daną próbkę materiału zakwalifikować do grup stali konstrukcyjnych węglowych. .W głównej mierze błędy są spowodowane przez obsługującego tensometr i odczytującego.



Wyszukiwarka