Postawa stojąca podczas liturgii
U niektórych pojawia się przekonanie, że Liturgia jest mało dynamiczna i męcząca. Ciągle się tylko stoi lub siedzi. Bierze się to oczywiście z niezrozumienia znaczenia bogactwa Liturgii. Nie trzeba sięgać daleko. Wystarczy choćby wziąć pod uwagę owo ciągłe stanie, na które narzekają niektórzy wierni. Często nie wiadomo w ogóle, po co ono jest. A znaczenie owego stania jest bardzo duże. Jest to jedna z postaw liturgicznych, będąca znakiem
- Szacunku i czci dla Boga
- Czynnego zaangażowania w powszechne kapłaństwo ludu bożego
- Duchowej jedności z ofiarą Chrystusa
- Radości i dziękczynienia za uwolnienie od śmierci i przywrócenie do życia
- Czujnego oczekiwania na powtórne przyjście Pana
- Gotowości na przyjęcie Jego woli i bycia zawsze do Jego dyspozycji
- Modlitwy (postawa stojąca była postawą modlitewną u starożytnych ludów).
Dla pełniejszego obrazu znaczenia postawy stojącej, trzeba jeszcze prześledzić, kiedy przyjmujemy ją podczas Eucharystii. Stoimy więc podczas procesji wejścia, oddając w ten sposób szacunek Chrystusowi, którego uobecnia celebrans. Jest to także znak naszego uczestnictwa w procesji. Postawę stojącą przybieramy podczas Ewangelii i poprzedzającego Ją śpiewu Alleluja, by wyrazić głęboki szacunek dla słów Chrystusa. Podczas Modlitwy Wiernych trwamy w postawie stojącej, by wyrazić w niej nasze aktywne uczestnictwo. Stojąc podczas procesji z darami pokazujemy, że jesteśmy gotowi do całkowitego oddania się w miłości Bogu i bliźnim. Stoimy także podczas Prefacji i większości Modlitwy Eucharystycznej, dając wyraz naszemu kapłaństwu, a także dziękczynieniu i uwielbieniu Pana. Przyjmując Ciało Pana Jezusa w sposób procesyjny, w postawie stojącej uobecniamy nasze zmierzanie ku życiu wiecznemu, w czasie, którego posilamy się Chlebem niebieskim Postawa stojąca towarzysząca błogosławieństwu kroczącemu Eucharystię jest znakiem gotowości do przenoszenia owoców Liturgii w życie codzienne.
Tak bogate znaczenie liturgicznej postawy stojące pozwala wiele zrozumieć z obfitości Eucharystycznej Ofiary. Uświadamiając sobie ją mamy szansę głębiej wniknąć w realną obecność Chrystusa w Liturgii i żywiej włączyć się w jej przeżywanie.