STOWARZYSZENIE PRZYJACIÓŁ I SYMPATYKÓW DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ W JAROGNIEWICACH. ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW ŻYCIOWYCH MIESZKAŃCÓW DOMÓW OPIEKI SPOŁECZNEJ. ZESZYT III

J.Lausch- Żuk „ Terapia wspomnieniami w DPS dla osób z NI” met.reh.os.dor.z.gł.N temat 7

Analiza doświadczeń życiowych pacjentów wraz z współwystępującymi z nimi emocjami jest bardzo ważnym czynnikiem leczącym gdyż umożliwia:

• Odreagowanie tłumionych emocji

• Uwolnienie od przymusu ulegania tym emocją

• Zaakceptowanie swoich dawnych doświadczeń emocjonalnych i odróżnienie ich od uczuć jakie wywołują aktualne zdarzenia

Na ogół wspomnienia do których często się ludzie odwołują są pozytywne i znaczące dla niego. Ta terapia jest przeznaczona dla osób starszych ale bardzo dobrze sprawdza się z os z N gdyż:

• Osoby nie przychodzą do domu z własnej woli, mimo dobrych warunków trudno im zaakceptować nową sytuacje. Pielęgnowanie wspomnień nawet kilku z przeszłości ale dobrych pozytywnych podnosi nastrój, dostarcza miłych doznań i przedłuża trwanie dobrych zdarzeń czy sytuacji

• Pozwala utrzymać pozytywną samoocenę, dowartościowuje osobę, zapełnia jej czas wolny

• Umożliwia dokonania tzw. katharsis jest to ważne ponieważ os. z N nie są zdolne do wyrażania słowami, gestami tego czego potrzebują. Skazani na nieporozumienie i ciągłe narastające napięcie muszą odreagować co wyraża się w różnych dziwnych nienormalnych zachowaniach, np. stereotypie ruchowe, ataki dysforii, nachalności w kontaktach z innymi osobami. Cenna tu jest pomoc terapeuty polegająca na zwerbalizowaniu ich emocji, mówienie o nich, okazywanie zrozumienia, dialog.

• Wraz z bieżącymi treściami życia wspomnienia stanowią podstawę do marzeń.

Wspomnienia posiada każdy człowiek, wspominać można o każdej porze i w każdej sytuacji. Ważna ta terapia jest u osób starszych u których wg Ericksona ok. 65 r.ż. rozpoczyna się faza podsumowania poprzednich etapów życiowych.

W ROZPATRYWANIU BIOGRAFII uwzględniamy wymiar poznawczy i emocjonalny. Przy rozpatrywaniu kierując się różnymi kombinacjami poczucia zadowolenia z realizacji celów życiowych (komponent poznawczy) i radości życia (komponent afektywny) wyróżniamy 4 typy ludzi dokonujących oceny swojego życia: zdobywców (zaspokajają swoje ambicje i czerpią przyjemność z życia), cierpiętników(osiągają cele życiowe kosztem czerpania z życia), aspirantów (żyją radośnie i przyjemnie ale nie zaspakajają ambicji) oraz flustrantów( nie zaspokajają ambicji i nie czerpią z życia)

Warunki które muszą być spełnione aby wspomnienia miały wartość terapeutyczną:

1. Trzeba posiadać wspomnienia które mogą wyzwalać pozytywne emocje, łagodzić trudy dnia teraźniejszego. Ważne aby opiekunowie zaznaczyli ten czas aktualny pozytywnie zdarzeniami wyrazistymi i łatwymi do zapamiętania. środowisko os z NI powinno być barwne, urozmaicone, pogodne i zrozumiałe. Dziecko powinno mieć pozytywny obraz opiekuna i wyraźne wspomnienie spotykania się z nim.

2. Trzeba mieć do kogo i z kim wspominać. Wspominanie w towarzystwie osoby znaczącej pozwala podnieść własną samoocenę, dowartościowuje się w jej oczach. Na ogół jest samotna i ma możliwość komuś coś opowiedzieć. Podtrzymuje to aktywność, pogodę ducha.

3. Trzeba posiadać możliwość wspominania, dysponowania środkami wyrazu, kontaktowania się. Trzeba tu wykorzystać bogate środki w postaci fotografii, filmu wideo, pamiątkowych przedmiotów, rekwizytów. Pomocą jest także odtwarzanie materiału wspomnieniowego gestem, mimiką- związanych z werbalizacją terapeuty oraz podpowiadanie ze strony jego lub innych uczestników sesji.

WAŻNE JEST INDYWIDULANE SPOTKANIE TERAPETU I MIESZKAŃCA DPS.

Istnieje również terapia grupowa która koncentruje się wspominaniu wspólnie przeżytych zdarzeń, dzieleniu się przez uczestników różnymi wspomnieniami. Ważne jest tu miejsce, czas, rekwizyty. Ma to wartość poznawczą i kształcącą: ćwiczą pamięć, myślenie, prowokują do kojarzenia faktów, chronologicznego ich porządkowania, pobudzają wyobraźnie i pozwalają wyciągać związki.

TERAPEUTA musi umieć wydobyć ze wspomnień to co jest dobre, godne zapamiętania, również przykre doświadczenia które obciążają osobę. Ważne jest nastawienie zainteresowanie i zaangażowanie terapeuty.