1. Las równikowy (selva(s)) - najbardziej bujna na Ziemi formacja roślinna składająca się z kilku tysięcy gatunków wiecznie zielonych roślin. Las równikowy rośnie piętrowo. Najwyższe piętro tworzą drzewa dochodzące do 60 m wysokości, których liście odbijają promienie, a ich korony zatrzymują światło słoneczne. Drugie piętro tworzą nieco niższe drzewa, niewykazujące żadnego rytmu wegetacyjnego - nieustannie kwitną i owocują. Bardzo grząskie podłoże sprawia, że drzewa obu warstw są płytko ukorzenione. Z tego powodu występują korzenie podporowe. Trzecie piętro tworzą palmy i drzewiaste paprocie. Najcenniejsze gatunki drzew w lesie równikowym to: heban, mahoniowiec, balsa, palisander kauczukowiec i kakaowiec. Najniższe piętro to runo leśne - cieniolubne byliny. Charakterystyczną cechą lasu równikowego są epifity (porośla) - rośliny samożywne rosnące na innych roślinach. Z kolei na epifitach rozwijają się porosty i glony. Wśród epifitów liczne są pnącza o zdrewniałych łodygach, czyli liany. Lasy równikowe występują w Amazonii, dorzeczu Kongo, wyspach Archipelagu Malajskiego;
2. Lasy i zarośla namorzynowe (mangrowe) - rosną w strefie międzyzwrotnikowej na płaskich wybrzeżach morskich, zalewanych wodami przypływów. Tworzą je drzewa i krzewy słonolubne. W czasie przypływu drzewa są zalewane po korony. System korzeniowy jest przystosowany do grząskiego, zalewanego wodą podłoża - tworzą się korzenie oddechowe skierowane ku górze;
3. Las podrównikowy - drzewa dochodzą do 20 m wysokości i nie tworzą zwartej, gęstej formacji. W niższej warstwie występują palmy i drzewiaste paprocie, mało jest lian i epifitów. Występuje pora deszczowa i sucha - w porze suchej drzewa zrzucają liście. Na obszarach bardziej suchych (strefa przejściowa między lasem podrównikowym i sawanną) występują lasy parkowe - kępy lasu lub pojedynczo rosnące drzewa w obszarze trawiastym;
4. Sawanna - trawiasta formacja roślinna porastająca obszary, gdzie występuje sucha pora zimowa. Wieloletnie, sucholubne trawy nie tworzą zwartej darni. W porze deszczowej trawy osiągają 2 m wysokości, w porze suchej rośliny wysychają. Na sawannach drzewa rosną pojedynczo lub w niewielkich grupach. Są to akacje, baobaby i sporadycznie palmy. Drzewa zrzucają liście w czasie pory suchej. Odmianą sawanny są lasy araukariowe rosnące w Brazylii i Argentynie. W strefie sawannowej w dolinach rzecznych rosną lasy galeriowe, podobne do lasów równikowych;
5. Step - trawiasta formacja roślinna umiarkowanej strefy klimatycznej, bujnie rozwijająca się wiosną i wczesnym latem, przechodząca w stan życia utajonego w czasie suchego lata i ponownie rozwijająca się jesienią. W zależności od ilości opadów wyróżnia się: półpustynny step piołunowy i suchy step ostnicowy. W stepie ostnicowym dominują twardolistne ostnice, krzewinki kolczaste, byliny, rośliny cebulkowe: narcyze, tulipany i szafrany. W wilgotniejszych i nieco chłodniejszych obszarach rozwija się bujny step trawiasty z kępami krzewiastych zarośli złożonych z wisienki stepowej i migdała stepowego. Stepy rozciągają się w Eurazji, od Ukrainy po Kazachstan. W Argentynie występuje pampa - rodzaj stepu z kępkami traw, między którymi jest naga gleba, w Ameryce Północnej - preria z charakterystyczną niską trawą bizonową i rosnącymi wśród niej kaktusami - opuncjami. W Eurazji i Ameryce Północnej na granicy stepu i lasu występują tzw. stepy parkowe (lasostepy); lasy galeriowe i szpalerowe
6. Półpustynie - szata roślinna pokrywa ok. 10% ich powierzchni. Jest to formacja przejściowa między pustynią i sawanną lub ciernistymi lasami. Rosną tu gł. rośliny mogące gromadzić wodę w liściach lub pędach na okres suszy, i sklerofity, tj. skrajnie sucholubne, trwałe rośliny o zdrewniałych łodygach i stwardniałych liściach. Sklerofity mają bardzo małe liście i liczne ciernie oraz bardzo długie korzenie. Na półpustyniach rosną również byliny, kaktusy, wilczomlecze i rośliny słonolubne;
7. Pustynie - roślinność występuje tu sporadycznie. Po obfitych, lecz bardzo rzadkich, opadach pustynia zakwita roślinami żyjącymi tylko przez jeden okres wegetacyjny, które mogą przetrwać bardzo długi okres suszy w postaci nasion. Na pustyniach kamienistych karłowate drzewa i krzewy rosną w głębokich szczelinach skalnych. Pustynie piaszczyste i żwirowe pozbawione są roślinności z wyjątkiem miejsc, w których wody gruntowe znajdują się blisko powierzchni ziemi - oazy;
8. Wiecznie zielone lasy i zarośla twardolistne (makia, scrub) - rosną na obszarach klimatu śródziemnomorskiego, w którym pora sucha występuje w okresie lata. Drzewa nie są wysokie, mają niewielkie skórzaste liście, odbijające promienie słoneczne, oraz grubą korę. Podstawowymi gatunkami są laury, mirty, oleandry, oliwki, dąb korkowy, bukszpan, pinie (sosny w kształcie parasola), cedry, wawrzyny i cytrusy. Występują również niskie palmy. Pierwotna roślinność tego obszaru została silnie zniszczona przez człowieka, a jej miejsce zajęła formacja wtórna - twardolistne kolczaste, cierniste zarośla, zwane makią (pistacje, mirty, karłowate drzewa). Odpowiednikiem makii w Ameryce Północnej jest chaparral, a na półkuli południowej lasy quebracho. W tej samej strefie w Ameryce Północnej rosną wiecznie zielone, iglaste sekwoje, a we wschodniej Australii lasy eukaliptusowe z akacjami i trawami w podszyciu;
9. Lasy monsunowe (zwrotnikowe) - bujne, bogate florystycznie lasy, w których najwyższe piętro stanowią magnolie, niższe - drzewa i krzewy szpilkowe, podszycie - liczne gatunki traw. Najbardziej charakterystyczną trawą jest bambus o zdrewniałej łodydze, osiągający bardzo duże wysokości;
10. Las liściasty - rośnie w morskich odmianach klimatu umiarkowanego, a jego najbardziej charakterystyczną cechą jest zrzucanie liści na okres zimowy. Najczęściej występują dęby, buki, graby, klony, topole, brzozy. W miarę wzrostu kontynentalizmu klimatu lasy liściaste przechodzą w lasy mieszane, łączące drzewa liściaste i iglaste takie, jak: sosna, świerk, jodła i cis. Największe kompleksy lasów liściastych i mieszanych występują w Europie, Azji Wschodniej, Ameryce Północnej (między Appalachami i Missisipi)
11. Las iglasty (borealny; tajga) - występuje w klimacie umiarkowanym chłodnym w Ameryce Północnej i Eurazji. Rosną w nim niemal wyłącznie drzewa szpilkowe, takie jak: świerk, jodła, modrzew i sosna. W podszyciu tajgi dominują wrzosy, borówki, jeżyny, paprocie, mchy i porosty. W wyższych szerokościach geograficznych tajga ubożeje - coraz liczniejsze są torfowiska i bezleśne polany;
12. Tundra - formacja roślinna rozwijająca się na północ od tajgi. W jej południowej części dominują krzewy brzozy karłowatej i wierzby polarnej oraz krzewinki - borówka. Dalej, ku północy zaczyna przeważać roślinność zielna, rośliny wrzosowate oraz mchy i porosty. Na obszarach skalistych tundra przechodzi w arktyczną pustynię skalistą. Roślinność występuje tu kępkami. Są to głównie porosty, rośliny kwiatowe, np. dębik całobrzegi i dębik ośmiopłatkowy, oraz rośliny poduszkowe, np. głodek i skalnica;
13. Pustynia lodowa - roślinność występuje tylko na skałach wystających ponad lodem. Tworzą ją porosty, mchy i skąpa roślinność kwiatowa.