Charakterystyka stylów uczenia się

Odkrywca

• postrzega otoczenie w bardzo ostrych konturach

• posiada wielką siłę wyobraźni i bogatą fantazję

• niestrudzenie gromadzi fakty

• wszędzie odkrywa nowości / alternatywy

• rozwija nowe pomysły

• rozpoznaje problemy

Myśliciel

• posiada zinternalizowane modele, składające się z teorii, pojęć i prawidłowości

• próbuje wysnuwać ogólnie obowiązujące wnioski

• potrafi rozwijać teorie

• umie rzeczowo rozważać rozmaite zależności

• dąży do obiektywizmu, logiki, precyzji

• ma skłonność do perfekcji

Decydent

• dąży do przekształcania idei i teorii w praktykę

• rzeczowo i bezpośrednio rozwiązuje problemy

• jest pragmatykiem, wyznającym filozofię: „Jeśli to działa, to znaczy, że jest dobre”

• zawsze ma na uwadze rezultat, poszukuje rozwiązań i recept

• zmierza prostą drogą do celu

Człowiek czynu

• otwarty na wszystko, zwłaszcza na praktyczne doświadczenia

• elastyczny, nie zraża się teoretycznymi ograniczeniami

• zachwycają go wszelkie nowości

• żyje zgodnie z filozofią: „Człowiek musi wszystkiego spróbować”

• kocha wszelkie wyzwania i ryzyko

• przezwycięża przeciwności

Konsekwencje dydaktyczne

Odkrywcy najłatwiej uczą się

• poprzez doświadczenia własne i innych

• jeśli mają do dyspozycji dostateczną ilość czasu i przestrzeni, aby ustosunkować się do swoich wrażeń i spostrzeżeń

• mogąc porównywać różne opinie i punkty widzenia

• na podstawie wizualnych prezentacji

Myśliciele najłatwiej uczą się

• z materiału dydaktycznego, będącego częścią jakiegoś systemu lub modelu

• w uporządkowanej sytuacji dydaktycznej, gdzie cele zostały jasno sprecyzowane

• jeśli można powiązać ze sobą idee, sytuacje i wydarzenia

• jeśli można pytać „dlaczego” w odniesieniu do logiki i filozofii materiału

Decydenci najłatwiej uczą się

• jeśli teorię można przełożyć na język praktyki i przetestować ją

• jeśli istnieje związek pomiędzy materiałem do nauczenia się a problemem z własnej praktyki

• jeśli mają możność zapoznania się z technikami, prowadzącymi do osiągnięcia praktycznego rezultatu

• na określonym modelu

Ludzie czynu najłatwiej uczą się

• na podstawie pasjonujących zadań, które stanowią wyzwanie i wymagają rywalizacji

• jeśli program jest urozmaicony, a proponowane formy pracy wymagają aktywności

• w grupie, w której jest miejsce na żart i śmiech

• jeśli od czasu do czasu znajdą się w centrum zainteresowania, mając sposobność do prezentacji materiału lub pełnienia funkcji przywódczych

Który typ uczenia się jest wam najbliższy?

• Poniższy zestaw określeń opracowano, aby pomóc wam w ustaleniu własnego typu uczenia się.

• Porównajcie cztery określenia uszeregowane obok siebie w każdej linijce.

• Przy każdej linijce odpowiedzcie sobie na pytanie, które spośród czterech określeń najlepiej odpowiada waszemu stylowi uczenia się.

• Określenie, które najlepiej do was pasuje, otrzymuje 4 punkty, następne 3, a najmniej wam odpowiadające - 1 punkt.

• Ważne jest, aby wszystkim określeniom umieszczonym w 9 linijkach przydzielić punkty.

• Uwaga: Nie ma odpowiedzi dobrych albo złych, celem testu jest jedynie określenie właściwego wam stylu uczenia się.

1. * dokonując rozróżnień	* prowizorycznie	* z zaangażowaniem	* praktycznie
2. * z wrażliwością	* wybierając rzeczy najważniejsze	* analitycznie	* bezstronnie
3. * wczuwając się	* obserwując	* myśląc	* działając
4. * akceptując	* podejmując ryzyko	* dokonując oceny	* świadomie
5. * intuicyjnie	* produktywnie	* logicznie	* stawiając pytania
6. * abstrakcyjnie	* poprzez spostrzeganie	* konkretnie	* aktywnie
7. * z myślą o chwili obecnej	* refleksyjnie	* z myślą o przyszłości	* z myślą o użyteczności
8. * w oparciu o doświadczenie	* w oparciu o obserwację	* tworząc pojęcia	* sprawdzając
9. * intensywnie	* z rezerwą	* szukając uzasadnienia	* odpowiedzialnie

169 245 167 245

Opracowano na podstawie:

D.A. Kolb: The learning style inventory: Technical manual, Mc Berand Co., Boston 1976

D.A. Kolb: Experiential learning: Experience as the source of learning and development, Prentice Hall, New Jersey 1984

4