Załącznik II do części 66. Odpis
Referat wprowadzający
na posiedzenie Rady Techniczno-Ekonomicznej Zjednoczenia w sprawie założeń
konstrukcji kotłów wodno-rurkowych od 4 do 140 t/h.
Opracował Kierownik Działu TP Dyrektor
mgr inż. J. Kopydłowski mgr inż. J. Krztoń
(podpis nieczytelny) (podpis nieczytelny) (podpis H. Knapika)
Tarnowskie Góry, styczeń 1967 r.
strona 2
Prace nad nowymi konstrukcjami kotłów o wydajności od 4 do 140 t/h zostały rozpoczęte w CBKK z początkiem 1965 r., na podstawie zamówienia SZBK nr 1862/64/TK-An z dnia 30.04.1964 r. i trwały do końca pierwszego kwartału 1966 r.
Zostały one podzielone na dwa etapy, a mianowicie na etap prac wstępnych zakończonych we wrześniu 1965 r. opracowaniem założeń dla typoszeregu, oraz na etap opracowania projektów wstępnych kotłów, urządzeń kotłowych takich jak paleniska rusztowe i olejowe wraz z instalacjami przygotowania oleju oraz projektów aparatury kontrolno-pomiarowej i automatyki.
Po przystąpieniu do prac nad typoszeregiem, bardzo szybko okazało się, że aby nowe konstrukcje można było podciągnąć do obecnego standardu światowego należy odejść całkowicie od dotychczasowych rozwiązań krajowych. W wyrobieniu poglądu o konstrukcjach kotłów produkowanych przez przemysł krajowy pomogły dwa opracowania zlecone pracownikom CBKK przez Zjednoczenie z początkiem 1965 r. Były to: „Analiza istniejących konstrukcji kotłowych pod względem nowoczesności - do wydajności 140 t/h” oraz „Ustalenie programu opracowania zastępczych - zmodernizowanych konstrukcji kotłowych w oparciu o analizę istniejących konstrukcji kotłowych”.
Kontynuując jak gdyby te prace, dla uzyskania pełnego obrazu z pracy kotłów krajowych, przewertowano wszystkie dostępne sprawozdania z pomiarów cieplnych kotłów i prace badawcze wykonane przez Energopomiar, Energomontaż Przemysłu Węglowego oraz Instytut Techniki Cieplnej. Wyniki pracy kotłów scharakteryzowano następnie w opracowaniu, wydrukowanym następnie w formie artykułu w Gospodarce Paliwami i Energią, nr 6/1966 r. pt. „Straty ponoszone przez gospodarkę narodową z powodu braku postępu technicznego w budowie małych i średnich kotłów” .
strona 3
Niezależnie od rozeznania stanu kotłów krajowych, w pierwszym etapie prac wykonano pełne rozeznanie literaturowe odnośnie techniki budowy kotłów za granicą. Cały zebrany obszerny materiał podzielono tematycznie na wyodrębnione zagadnienia i tak:
- obcy dla warunków krajowych, natomiast szeroko rozpowszechniony na Zachodzie, montaż kotów w fabryce z dostawą kompletnie gotowych na miejsce pracy przedstawiono w artykule pt. „Kotły montowane w fabryce” (Przegląd Mechaniczny, zeszyt1/1966 r.).
- współczesne konstrukcje kotłów montowanych w fabryce opalanych olejem opałowym lub gazem opisano w artykule pt. „Współczesne małe i średnie kotły przemysłowe opalane olejem opałowym lub gazem” (Gospodarka Paliwami i Energią , nr 9/1966 r.),
- opracowanie pt. „Przegląd konstrukcji kotłowych” zawiera zestawienie kotłów olejowych lub gazowych produkowanych seryjnie przez poszczególne firmy kotłowe, z charakterystycznymi danymi i historią rozwoju,
- opracowanie pt. „Kotły klatkowe” omawia rozpowszechnioną w NRF i w Szwecji konstrukcję kotła klatkowego,
- opracowanie pt. „Unifikacja i typizacja kotłów przemysłowych” przedstawia sposób podejścia przez poszczególnych wytwórców (czytaj: zagranicznych) do zagadnienia unifikacji i typizacji konstrukcji kotłowych,
- opracowanie pt. „Opancerzenie i izolacja współczesnych kotłów” omawia sposób wykonania opancerzenia i izolacji cieplnej współczesnych kotłów przemysłowych, nawiązujących całkowicie do rozwiązań występujących w współczesnych dużych kotłach energetycznych,
- dwa opracowania pt. „Paleniska narzutowe - konstrukcja” i „Paleniska narzutowe - zastosowanie i eksploatacja” poświęcono prawie całkowicie nieznanej w kraju konstrukcji paleniska dla małych i średnich kotłów. Jej rozpowszechnienie w kraju powinno rozwiązać problem spalania węgli o dużym rozdrobnieniu.
strona 4
Podobnie jak dla kotłów opalanych olejem opałowym lub gazem, zebrano również materiał odnośnie konstrukcji kotłów rusztowych oraz innych typów palenisk dla nich. Ponieważ jednak na Zachodzie istnieje ogólna tendencja odchodzenia od opalania kotłów przemysłowych węglem, materiałów dotyczących kotłów rusztowych zdołano zebrać niewspółmiernie mniej niż dla kotłów olejowych.
W oparciu o zebrany materiał, normę parametrów kotłów oraz charakterystyki węgla kamiennego i brunatnego dostarczone przez Centralę Zbytu Węgla i uzupełnione własnymi badaniami węgla spalanego w pierwszym półroczu 1965 r. (opracowanie pt. „Zebranie materiałów i badania w zakresie paliw przewidzianych do spalania w kotłach o wydajności 4-140 t/h”), pierwszy etap prac nad typoszeregiem zamknięto wykonaniem „Założeń dla typoszeregu kotłów przemysłowych, do przedstawienia na Radzie Technicznej CBKK”.
Przy opracowywaniu założeń wykorzystano również pracę pt. „Ekonomiczna temperatura spalin na wylocie z kotłów wodorurowych rusztowych” (Gospodarka Paliwami i Energią, nr 5/1965 r.), zleconą w 1964 r. pracownikom CBKK przez PIGPE.
W założeniach zaproponowano między innymi:
a) przyjęcie jednakowej konstrukcji dla kotłów opalanych olejem opałowym i gazem ziemnym, z rozpatrywaniem jedynie kotłów olejowych, ponieważ z przeprowadzonego rozeznania okazało się, że kocioł gazowy będzie różnił się od kotła olejowego jedynie w zakresie instalacji opalania oraz wielkością przegrzewacza pary, a niezależnie od tego zapotrzebowanie na kotły olejowe jest niewspółmiernie większe niż na gazowe,
b) opracowanie jedynie konstrukcji kotłów opalanych węglem kamiennym, wyposażonych w palenisko narzutowe, ponieważ wykorzystanie węgla brunatnego w kotłach przemysłowych będzie znikome, a przy zastosowaniu paleniska narzuto-
strona 5
wego każdy kocioł na węgiel kamienny będzie mógł być opalany węglem brunatnym. przy czym będzie on miał wówczas jedynie niższą wydajność,
c) wykonanie kotłów w seriach, w których kolejna wielkość kotła, przy wspólnym dla całej serii rozwiązaniu konstrukcyjnym, będzie różniła się jedynie różnymi wymiarami,
d) zaprojektowanie małych i średnich kotłów o gabarytach pozwalających na ich transport koleją lub transportem drogowym w stanie gotowym na miejsce pracy,
e) wykonanie kotłów jako samonośnych z zastosowaniem, tam gdzie to tylko okaże się opłacalne, gęstego pokrycia ścian rurami, z wyeliminowaniem tradycyjnego ciężkiego obmurza,
f) wykonanie poszczególnych wielkości kotłów jako maksymalnie uniwersalnych, pozwalających na swobodne dostosowywanie ich do dowolnych parametrów pracy, bez wprowadzania zasadniczych zmian konstrukcyjnych,
g) wydzielenie z kotłów podgrzewaczy wody i powietrza jako oddzielnych bloków, co pozwoli na swobodne dostosowanie sprawności kotła do aktualnych wymagań oraz na swobodne spełnienie założeń punktu f.
W oparciu o przyjęte na Radzie Technicznej CBKK założenia, w drugim etapie prac nad typoszeregiem kotłów opracowano projekty pięciu serii kotłów parowych, w tym trzech serii kotłów olejowych lub gazowych i dwóch serii kotłów rusztowych opalanych węglem kamiennym lub brunatnym.
W zakresie każdej serii kotłów olejowych (za wyjątkiem najmniejszych) stopniowanie kolejnych wielkości kotłów następuje co około 25 %. Tak gęste stopniowanie wydajności wynikło z bardzo dużej różnorodności zapytań na kotły oferowane na eksport.
strona 6
Wykonane wielkości kotłów opalanych węglem kamiennym odpowiadają wielkością kotłom ujętym w normie PN/M-34135 „Kotły parowe, podstawowe parametry stałych kotłów wodno-rurowych walczakowych o wydajności do 210 t/h”.
Zgodnie z założeniami, wszystkie wielkości danej serii nie są związane z konkretnymi parametrami pary. Każda wielkość kotła została natomiast zaprojektowana na określoną wydajność cieplną, wyrażaną w t/h pary normalnej (otrzymywanej przy ciśnieniu 1 ata z wody o temperaturze 100 0C).
Wszystkie kotły opalane olejem opałowym wykonano w układzie D, pokrywając kolejnymi seriami zakres wydajności od 0,5 do 200 t/h pary normalnej następująco:
seria DMO 0,5 do 6,5 t/h
seria DSO 5 do 32 t/h
seria DDO 32 do 200 t/h
We wszystkich trzech seriach kocioł obejmuje jedynie parownik i przegrzewacz pary. Do tych elementów ograniczają się kotły serii DMO, o gabarytach pozwalających na ich swobodny transport na zwykłej platformie kolejowej lub przyczepie samochodowej.
Kotły serii DSO wyposażone są w podgrzewacz wody, stanowiący oddzielny blok montażowy, zaprojektowany również jako seria MW. Kotły serii DSO mogą być również wyposażone w stojące obok kotła podgrzewacze powietrza. Podobnie jak kotły DMO, kotły DSO przewidziane są również do kompletnego wykonania w fabryce, z tym że ze względu na większy gabaryt wymagają one do transportu platform z obniżoną podłogą.
Kotły serii DDO przewidziane są do montażu na miejscu pracy. Mniejsze ich wielkości mogą być wyposażane zarówno w podgrzewacze wody serii MW, jak i w rurowe podgrzewacze powietrza. Większe kotły tej serii dostarczane będą z umieszczonym obok kotła regeneracyjnym podgrzewaczem powietrza.
strona 7
Kotły wszystkich trzech serii kotłów olejowych są w maksymalnym stopniu zunifikowane. Kotły serii DMO i DSO mają w zakresie każdej serii jednakowe średnice walczaków, średnice rur pęczków konwekcyjnych i ekranów komory paleniskowej, jednakowe podziałki rur, stałą siatkę owiercenia walczaków, identyczny sposób wykonania opancerzenia, izolacji cieplnej, konstrukcji wsporczej, itp. W kotłach obu serii przy przejściu na kolejną wielkość kotła zmienia się jedynie jego długość (o wartość modułową) i układ przegród dla przepływu spalin przez powierzchnie konwekcyjne. Jedynie w kotłach serii DSO występują dodatkowe dwa różne przekroje pęczka konwekcyjnego.
Podobnie zunifikowane są kotły serii DDO, mając jednakowe średnice rur pęczków konwekcyjnych, rur i komór ekranów komory paleniskowej, jednakowe podziałki rur w pęczkach konwekcyjnych parownika i w ekranach komory paleniskowej, identyczny sposób wykonania opancerzenia, izolacji cieplnej, konstrukcji wsporczej. Cała seria kotłów DDO, w skład której wchodzi dziewięć kotłów, podzielona jest na trzy grupy przy zachowaniu stałej podstawowej długości kotła we wszystkich trzech grupach. Poszczególne grupy różnią się jedynie średnicami walczaków i szerokością ciągu konwekcyjnego oraz komory paleniskowej. W obrębie każdej grupy różnią się jedynie wysokością. Różnica między kotłami danej grupy polega na zmianie długości pionowych rur pęczka konwekcyjnego oraz ekranów zewnętrznych ścian kotła wraz z pokrywającym je opancerzeniem i izolacją. Średnice walczaków i ich sposób owiercenia w kotłach serii DDO jest tak dobrany, że walczak górny grupy kotłów pokrywającej niższy zakres wydajności odpowiada walczakowi dolnemu następnej grupy kotłów, itd.
strona 8
Dwie serie kotłów rusztowych pokrywają zakres wydajności od około trzech do 160 t/h pary normalnej. [Są to całkowicie oryginalne konstrukcje, jako że dla kotłów rusztowych trudno było znaleźć odpowiednie wzorce zagraniczne.]
Kotły serii DSR (czytaj: według późniejszego wynalazku nr 61238), pokrywające zakres wydajności od 3 do 20 t/h pary normalnej wykonane są w układzie D na bazie kotłów serii DMO i DSO (odpowiednio kotły wielkości 3-6,5 t/h na bazie kotłów DMO, a kotły 8-20 t/h na bazie kotłów DSO). Pierwszy zakres wydajności kotłów serii DSR wyposażony jest w palenisko narzutowe z rusztem stałym i obracanymi do czyszczenia rusztowinami, natomiast kotły drugiego zakresu wydajności w palenisko narzutowe z rusztem łuskowym oraz w stojący obok kotła stalowy podgrzewacz wody serii MW (jak dla kotłów olejowych).
Kotły o wydajności 3-6,5 t/h mogą być wykonane w wersji bez podgrzewacza wody, lub ze specjalną konstrukcją podgrzewacza wody umieszczonego z boku pęczka konwekcyjnego parownika. Mogą być one również wyposażone w oddzielny podgrzewacz wody serii MW.
Kotły wielkości 3-6,5 t/h serii DSR mogą być dostarczane na miejsce pracy na zwykłej platformie kolejowej, natomiast kotły wielkości 8-20 t/h pary normalnej mogą być transportowane na platformie kolejowej z obniżoną podłogą, podobnie jak kotły serii DSO, mając taki sam przekrój poprzeczny jak te ostatnie.
Kotły serii KDR (czytaj: wg późniejszego wynalazku nr 82638) wyposażone w palenisko narzutowe, przewidziane są do montażu na miejscu pracy. Wszystkie kotły mają identyczną konstrukcję i wyposażone są w stojące oddzielnie za kotłem podgrzewacze wody i podgrzewacze powietrza. Pokrywają one zakres wydajności od 20 do 160 t/h pary normalnej. Opracowane w ramach prac nad typoszeregiem cztery wielkości kotłów: 20; 40; 80 i 160 t/h pary normalnej,
strona 9
odpowiadają kolejnym wielkościom kotłów według normy: 16; 32; 64-70 i 140 t/h.
Podobnie jak pierwsze cztery serie, kotły serii KDR są w znacznym stopniu zunifikowane. Wszystkie kotły wchodzące w skład tej serii mają jednakowe średnice rur ekranów komory paleniskowej, rur pęczka konwekcyjnego parownika, jednakowe średnice i układ rur podgrzewacza wody oraz podgrzewacza powietrza, itp.
Cztery podstawowe wielkości kotłów tej serii zaprojektowano przy założeniu, że każda z nich może stanowić bazę dla dwóch pośrednich wielkości kotłów, które będą się różniły od wielkości podstawowych jedynie długością rusztu i głębokością komory paleniskowej oraz głębokością kanału konwekcyjnego w którym umieszczony jest przegrzewacz pary. Pośrednie wielkości kotłów będzie również można uzyskać jedynie przez zmianę szerokości jednej z podstawowych wielkości.
Jakość konstrukcji kotła określana jest wspólnie przez jego sprawność, koszt budowy, pewność ruchową i łatwość obsługi. Wszystkie wykonane projekty kotłów zostały zaprojektowane na bardzo wysoką sprawność, przekraczającą przeciętnie standard światowy. Równocześnie z tym, dla uzyskania wysokiej ich pewności ruchowej, ściany zewnętrzne kotłów oraz ściany działowe wykonano w maksymalnym stopniu z rur pod ciśnieniem.
Mogłoby więc wydawać się, że wszystko to powinno odbić się na koszcie kotła. Na dokładną analizę kosztów kotłów wszystkich serii przy opracowywaniu typoszeregu zabrakło czasu. Dodatkowo analizę taką utrudniał etap projektów wstępnych, na którym pracę zakończono. Z wykonanych jednak od tego czasu ofert opracowanych na bazie nowych konstrukcji oraz dokumentacji warsztatowej kotłów z dwóch serii, okazuje się, że zaskakująco duże jest również zmniejszenie kosztu kotła w porównaniu z dotychczasowymi rozwiązaniami.
strona 10
Przykładowo, z porównania prototypu kotła DSO-20 i kotła OO-16 wyprodukowanego przed paroma laty dla Egiptu, na identyczne parametry, wynika że ciężar części metalowych kotła DSO-20 jest niższy o przeszło połowę, ciężar obmurza zmalał w nim przeszło siedmiokrotnie, a gabaryt kotła przeszło pięciokrotnie.
Z wykonanej ostatnio na bazie kotła KDR-40 oferty kotła na antracyt o wydajności 32 t/h dla Korei wynika, że w porównaniu z dotychczasową konstrukcja takiego kotła rusztowego ciężar części metalowych zmalał prawie o połowę, a ciężar obmurza w tym samym stopniu co kotła DSO-20.
W swoim czasie wykonano równocześnie oferty na większe kotły olejowe, wykonane na bazie kotłów serii DDO oraz według dotychczasowych rozwiązań. Części metalowe kotłów wykonanych na bazie kotłów DDO okazały się przeszło dwukrotnie lżejsze.
Porównując wielkość kotła 8 z serii DSR (według wykonanej dokumentacji warsztatowej) z kotłem OKR5, przy założeniu że ten ostatni osiąga wydajność rzędu 4 t/h, ciężar części metalowych na jedną tonę pary jest prawie trzykrotnie mniejszy w kotle DSR-8.
Opracowany typoszereg kotłów został przyjęty do dalszej realizacji na Radzie Technicznej CBKK, która odbyła się 31 marca 1966 r. przy udziale przedstawicieli Politechnik, a mianowicie prof. Piotra Orłowskiego, prof. Teodora Wróblewskiego i doc. dr inż. Marcelego Barana oraz przedstawiciela Zjednoczenia inż. M. Dębka i przedstawiciela SZBK (czytaj: „FAKOP”) pana B. Biskupa.
Z przedłożonych przez panów profesorów koreferatów wynika, że praca nad typoszeregiem spotkała się z bardzo przychylną opinią. Ze względu na ograniczony czas przedstawimy jedynie wysuwane zastrzeżenia.
strona 11
Uwagi prof. Teodora Wróblewskiego:
- skorygowanie pojęcia pary normalnej lub przyjęcie wydajności cieplnej do określenia wielkości kotła,
- spawanie rur w pęczkach konwekcyjnych, zamiast ich zawalcowywania,
- sprawdzenie palenisk narzutowych i ich elementów,
- sprawdzenie przepływu wody i podziałek rur w podgrzewaczach wody serii MW,
- sprawdzenie obiegu wody w kotłach o układzie D,
- skompensowanie połączenia podgrzewacza wody z walczakiem w kotłach dolnego zakresu wydajności serii DSR
Uwagi prof. Piotra Orłowskiego:
- wykonanie paleniska narzutowego i wypróbowanie,
- przewidzenie instalacji nawrotu lotnego koksiku,
- w kotłach rusztowych zabezpieczyć się przed erozją przez lotny koksik,
- sprawdzenie obciążeń cieplnych powierzchni opromieniowanej komory paleniskowej,
- utrudniony dostęp do remontów kotłów,
- wykonanie innych alternatyw małych i średnich kotłów rusztowych z pionowym przepływem spalin.
Uwagi prof. Marcelego Barana:
- poszerzyć typoszereg kotłów rusztowych o kilka jednostek w dół poniżej wydajności 3,5 t/h,
- przebadać palenisko narzutowe na jednostkach istniejących oraz na prototypie kotła rzędu 6-8 t/h; również przy spalaniu
węgla brunatnego,
- za wysokie obciążenia objętości komory paleniskowej w małych kotłach rusztowych oraz obciążenie rusztu,
- sprawdzić straty paleniska narzutowego
- zaniechać nawrotu lotnego koksiku z końcowych odpylaczy spalin,
strona 12
- sprawdzenie maksymalnej prędkości spalin w pęczkach konwekcyjnych,
- zastosowanie w małych kotłach automatyki hydraulicznej, zamiast elektrycznej,
- zapewnienie kompletnej dostawy kotła wraz z urządzeniami pomocniczym, jak wentylatory, odżużlacze, odpylacze,
aparatura pomiarowa, automatyka oraz instalacja preparowania wody.
Uwagi koreferentów zostały uwzględnione przy opracowywaniu projektów technicznych i dokumentacji warsztatowej jednostek prototypowych oraz przy układania programu dalszych prac nad nowymi konstrukcjami kotłów.
strona 13
Program realizacji prototypowych kotłów z typoszeregu kotłów 4-140 t/h.
Opracowany projekt wstępny typoszeregu kotłów olejowych i węglowych, jak podano poprzednio, obejmuje cały zakres wielkości kotłów objętych polską norma parametrów oraz uwzględnia potrzeby eksportu w zakresie do 140 t/h. Z uwagi na wprowadzenie nowego typu kotła i paleniska (czytaj: narzutowego), założony program wprowadzenia do produkcji poszczególnych wielkości prototypowych jest ostrożny i uwzględnia zalecenia Rady Technicznej (czytaj: CBKK), że wprowadzenie następnych jednostek musi być poprzedzone próbami i badaniami jednostek prototypowych.
Mając powyższe na uwadze, wprowadzono do planów realizację jednostek prototypowych w postaci wybranych przedstawicieli typoszeregu kotłów. Szczegółowo plan ten przedstawia się następująco:
A. Dla kotłów olejowych:
I. Przedstawiciel typoszeregu kotłów - kocioł olejowy o wydajności 16 t/h (czytaj: DSO-20).
1. Projekt i dokumentacja wykonawcza - opracowana przez CBKK w pierwszym półroczu 1966 r.
2. Wykonanie kotła wraz z fabrycznym montażem w SZBK Sosnowiec - kocioł wraz z podgrzewaczem wody wykonany został przez SZBK do końca grudnia 1966 r. Zespoły z kooperacji będą skompletowane w okresie pierwszego kwartału 1967 r.
3. Ustawienie kotła i montaż na stanowisku próbnym w Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych w Płocku w okresie
pierwszego i drugiego kwartału 1967 r.
4. Próbny rozruch kotła w Płocku - pod koniec drugiego kwartału 1967 r.
5. Badania, pomiary i ocena prototypu kotła na stanowisku próbnym w Płocku w okresie drugiego półrocza 1967 r.
strona 14
6. Uaktualnienie dokumentacji wykonawczej po badaniach w okresie pierwszego kwartału 1968 r.
II. Przedstawiciel typoszeregu kotłów - kocioł olejowy o wydajności 10 t/h (czytaj: DSO-12,5).
1. Projekt i dokumentacja wykonawcza - wykonywana w CBKK w pierwszym półroczu 1967 r.
2. Wykonanie kotła wraz z fabrycznym montażem w SZBK Sosnowiec - do końca pierwszego kwartału 1968 r.
3. Ustawienie i montaż na stanowisku próbnym na Stacji Prób w kopalni Jowisz w okresie drugiego kwartału 1968 r.
4. Próbny rozruch kotła na stanowisku badawczym na początku trzeciego kwartału 1968 r.
5. Badania, pomiary i ocena prototypu na stanowisku próbnym w kopalni Jowisz w okresie drugiego półrocza 1968 r.
6. Uaktualnienie dokumentacji wykonawczej po badaniach w okresie pierwszego kwartału 1969 r.
B. Dla kotłów na węgiel kamienny:
I. Przedstawiciel typoszeregu kotłów - kocioł na węgiel kamienny z paleniskiem narzutowym o wydajności 6,5 t/h (czytaj: DSR-8, jako OR6,5-030).
1. Projekt techniczny i dokumentacja wykonawcza - wykonana przez CBKK w trzecim kwartale 1966 r.
2. Wykonanie kotła i paleniska wraz z fabrycznym montażem w SZBK Sosnowiec do końca pierwszego kwartału 1968 r.
3. Ustawienie i montaż na stanowisku próbnym na Stacji Prób w kopalni Jowisz w okresie drugiego kwartału 1968 r.
4. Próbny rozruch kotła na stanowisku badawczym koniec drugiego i początek trzeciego kwartału 1968 r.
5. Badania, pomiary i ocena prototypu kotła na stanowisku próbnym w okresie trzeciego i czwartego kwartału 1968 r.
6. Uaktualnienie dokumentacji wykonawczej po badaniach w okresie pierwszego kwartału 1969 r.
======================================================================================
strona 15
II. Opracowanie projektów technicznych kotłów na węgiel kamienny dla wielkości 4; 10; 16 t/h - wykona CBKK do
końca czwartego kwartału 1967 r. Dalsza realizacja wprowadzenia tych kotłów do produkcji uzależniona będzie
od wyników na prototypie kotła 6,5 t/h (czytaj: kotła OR6,5-030) oraz od zapotrzebowania.
III. Zabudowa paleniska narzutowego w istniejącym kotle.
1. CBKK opracowało w okresie drugiego kwartału 1966 r. dokumentację wykonawczą modernizacji paleniska kotła OKR5 w Zakładach Akumulatorowych w Piastowie z zastosowaniem prototypowych narzutników paliwa (czytaj: z dozownikami według późniejszego wynalazku nr 95639), przewidzianych dla prototypu kotła z typoszeregu o wydajności 6,5 t/h (czytaj: kotła typu OR6,5-030). Realizacja tej modernizacji nie jest obecnie realna z uwagi na trudności wykonawcze w FPM Mikołów (brak przekładni, łożysk) i niemożliwość zrealizowania modernizacji przed sezonem opałowym w roku 1966 r.
2. Na podstawie wykonanej dokumentacji modernizacji paleniska kotła OKR5 zostanie opracowana w CBKK w okresie pierwszego kwartału 1967 r. dokumentacja zabudowy tych narzutników w kotle typu Stirling w kopalni Jowisz. Zabudowę narzutników przewiduje się w okresie trzeciego kwartału 1967 r., a badania i pomiary w okresie od czwartego kwartału 1967 r. do pierwszego kwartału 1968 r.
3. Niezależnie od powyższego, SZBK Sosnowiec czynią starania przeprowadzenia modernizacji paleniska kotła OKR5 według dokumentacji dla Z.A. Piastów u innego użytkownika kotłów OKR5.
IV. W celu rozwiązania zagadnienia odpylania spalin z odpylaczem pośrednim dla kotłów z paleniskami narzutowymi, połączonego z instalacją nawrotu lotnego koksiku, zlecono również do ITC Łódź kompleksowe opracowanie tego zagadnienia, ze szczególnym rozpracowaniem wykonawczym takiej instalacji w roku 1967 dla prototypowego kotła o wydajności 6,5 t/h (czytaj: dla kotła typu OR6,5-030)
=======================================================================================
strona 16
Przedstawiony powyżej program opracowania i wprowadzenia i opracowania jednostek prototypowych z typoszeregu, pozwoli na szersze wprowadzenie do produkcji poszczególnych wielkości kotłów, jako jednostki seryjne.
Potrzeby eksportowe zmusiły CBKK do opracowania szeregu ofert, szczególnie na kotły olejowe w oparciu o kotły z typoszeregu. Ponadto, jako dokumentację wykonawczą na eksport opracowuje się kocioł 20 t/h dla Iranu oraz kocioł 16 t/h i kocioł 10 t/h dla Egiptu.
Przepisał z oryginału i w komentarze zaopatrzył inż. J. Kopydłowski.
Tarnowskie Góry, 30 lipca 2009 r.
Z „Charakterystyki” osobowej z dnia 1 października 1970 r opracowanej przez CBKK dla Zjednoczenia „ZEMAK”:
„ ... Zajmowane stanowisko - Główny Konstruktor d/s prognozowania kotłów (czytaj: ówcześnie bez stałego miejsca do pracy w Biurze i deski kreślarskiej).
Przebieg i ocena pracy zawodowej:
... W związku z Uchwałą Rządu o konieczności przejścia na budowę urządzeń o najwyższym standardzie światowym, powierzyliśmy Ob. Kopydłowskiemu w 1965 r. opracowanie takich konstrukcji dla kotłów od 4 do 140 t/h pary. Wykonane prace przez mgr inż. Kopydłowskiego dla potrzeb przemysłu krajowego pozwalają na znaczne zaoszczędzenie węgla, są prawie o połowę tańsze od rozwiązań dotychczasowych. Oszczędności jakie będzie można osiągnąć po ich wejściu do produkcji będą bardzo duże. ...
W roku 1966 za wybitne osiągnięcia na polu techniczno-naukowym został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi”
Charakterystykę podpisał dyrektor naczelny mgr inż. Teofil Hajkowski
Faktycznie gdzieś w połowie 1965 r.
Uwaga: w zrozumieniu, że kotłami dużymi są kotły pyłowe energetyki zawodowej (elektrowni); również dalej.
Jedyne opracowanie niebędące autorstwa inż. J. Kopydłowskiego, lub wspólnego z mgr inż. Anielą Kopydłowską.
Faktycznie żadnego takiego posiedzenia Rady Technicznej przed opracowywaniem projektów kotłów nie było, czego dowodem może już być opracowywanie do końca 1965 r. przez inż. Teodora Salingera projektów dużych kotłów rusztowych jako wyposażonych w palenisko warstwowe - patrz część 1 opowieści.
zrealizował później inż. J. Kopydłowski poza działalnością służbową.
Do autorstwa tego zdania jako całości inż. J. Kopydłowski absolutnie się nie przyznaje, powołując się na fakt, że jak dotąd nikt nie kwestionował u niego brak odpowiedniego rozgarnięcia umysłowego.
2