II. METODA BIBLIOGRAFICZNA

Warianty metody bibliograficznej:

• 1. Tworzenie opisów bibliograficznych, komponowanie spisów bibliograficznych

2. Dekomponowanie spisów bibliograficznych

Etapy dekomponowania spisów bibliograficznych:

a) rozbiór spisu na poszczególne jednostkowe opisy;

b)uzupełnianie brakujących elementów opisu bibliograficznego

c) grupowanie jednostkowych opisów bibliograficznych wg przyjętych kryteriów

grupowane terytorialne zbioru

podział terytorialny

podział chronologiczny

podział ze względu na typy wydawnicze i piśmiennicze

podział ze względu na cenę

d)interpretacja danych.

3. Analiza cytowań bibliograficznych.

II. METODA BIBLIOGRAFICZNA

Warianty metody bibliograficznej:

• 1. Tworzenie opisów bibliograficznych, komponowanie spisów bibliograficznych

2. Dekomponowanie spisów bibliograficznych

Etapy dekomponowania spisów bibliograficznych:

a) rozbiór spisu na poszczególne jednostkowe opisy;

b)uzupełnianie brakujących elementów opisu bibliograficznego

c) grupowanie jednostkowych opisów bibliograficznych wg przyjętych kryteriów

grupowane terytorialne zbioru

podział terytorialny

podział chronologiczny

podział ze względu na typy wydawnicze i piśmiennicze

podział ze względu na cenę

d)interpretacja danych.

3. Analiza cytowań bibliograficznych.

METODA TYPOGRAFICZNA

Zadania: identyfikacja faktow, weryfikacja drukow podpisanych i datowanych, badanie poszczegolnych egzemplarzy danej pozycji

Przedmioty badan: material typograficzny, sklad ksiazki

formula opisu indentyfikacyjnego: określenie kroju i rodzaju pisma, określenie majuskuly M i Q, określenie wymiaru 20 wierszy, inicjałów, drzeworytu ilustracyjnego

analiza składu drukarskiego: stosuje się do jak największej liczby egzemplarzy, pozwala ustalić warianty, wydania tej samej oficyny, skupia uwagę na : kompozycji składu, rozmieszczeniu elementów, pisowni wyrazów, dzieleniu wierszy, położeniu sygnatur

badamy elementy: okladka, papier, strona tytulowa, czcionka, ilustracje, aparat pomocniczy

METODA TYPOGRAFICZNA

Zadania: identyfikacja faktow, weryfikacja drukow podpisanych i datowanych, badanie poszczegolnych egzemplarzy danej pozycji

Przedmioty badan: material typograficzny, sklad ksiazki

formula opisu indentyfikacyjnego: określenie kroju i rodzaju pisma, określenie majuskuly M i Q, określenie wymiaru 20 wierszy, inicjałów, drzeworytu ilustracyjnego

analiza składu drukarskiego: stosuje się do jak największej liczby egzemplarzy, pozwala ustalić warianty, wydania tej samej oficyny, skupia uwagę na : kompozycji składu, rozmieszczeniu elementów, pisowni wyrazów, dzieleniu wierszy, położeniu sygnatur

badamy elementy: okladka, papier, strona tytulowa, czcionka, ilustracje, aparat pomocniczy

METODA TOPOGRAFICZNA

GŁÓWNE ZALOZENIE - powiązanie badań nad książka i biblioteka z identyfikacja konkretnej lokalizacji, wskazanie miejscowości, okolicy, terenu na którym znajdują się instytucje książki, porównanie w czasie i przestrzeni dzialanosci oraz relacji badanych instytucji

MOŻLIWOŚCI I CELE METODY: określenie cech środowiska naukowego, rozwoju cywilizacji, zbiorowej świadomości geograficznej, identyfikacja parametrów geograficznych, otoczenie systemu, odszukanie centrów nauki i kultury oraz handlu i przemysłu związanych z rozwojem instytucji książki, określenie wzajemnych oddzialywan zycie naukowe <--> istytucje książki, porównanie przemian w czasie

ZRODLA: wszystkie typy dokumentow, wazniejsze; kartograficzne, opisowe

TYP ŹRÓDEŁ PISANYCH W PRZYPADKU GOTOWYCH SPISOW: uchwały administracyjne o nazwach i numer ulic, ogłoszenia w prasie, wydaw popularyzujace wiadomości adresowe, spisu ludności, spisy adresowe urzędowe, organizacji, stowarzyszen, wykazy zakladow

TYPU ŹRÓDEŁ PRZY TWORZENIU SPISOW WLASNYCH: ogłoszenia i reklamy w formie druków ulotnych, w prasie, infor adresowe na ksiazkach i innych wyd, adresy notowane w materiałach archiwalnych, korespondencja urzędowa i prywatna, fotografie i ilustracje miast i ulic, zabytki muzealne

ETAPY POSTEPOWANIA

• hipoteza

PLAN 1: wybór z materialu zrodlowego adresów instytucji; weryfikacja adresów z pomocą innych źródeł i ustalenie adresów prawdziwych; ustalenie typologii instytucji; wybór planu; oznaczenie planu i jego sprawdzenie; nanoszenie poszczególnych danych; interpretacja naniesionych danych

PLAN 2: wg tych samych kryteriów dla innego okresu

POROWNANIE OBU PLANOW: określenie dynamiki rozwoju swiata książki; uzupełnienie interpretacji wg innych materiałów ; interpretacja topograficzna mapy; weryfikacja uwarunkowań rozwoju przestrzennego badanego terenu; określenie specyfikacji terenu; wnioski o roli instytucji ksiazki dla danej spolecznosci

FORMA PRZEST WYNIKÓW BADAN: plan topograficzny; interpretacja opisowa; aparat pomocniczy

ZALETY: integrowanie (dzieje ksiazki - czynniki miastotwórcze); nawiązanie do struktury przestrzennej co pozwala na wskazanie jej wpływu na życie mieszkańców; określenie książki jako wytworu intelektualnego i kulturalnego; wyobraźnia przestrzenna; obserwacja dziejów instytucji w spolecznosci

METODA TOPOGRAFICZNA

GŁÓWNE ZALOZENIE - powiązanie badań nad książka i biblioteka z identyfikacja konkretnej lokalizacji, wskazanie miejscowości, okolicy, terenu na którym znajdują się instytucje książki, porównanie w czasie i przestrzeni dzialanosci oraz relacji badanych instytucji

MOŻLIWOŚCI I CELE METODY: określenie cech środowiska naukowego, rozwoju cywilizacji, zbiorowej świadomości geograficznej, identyfikacja parametrów geograficznych, otoczenie systemu, odszukanie centrów nauki i kultury oraz handlu i przemysłu związanych z rozwojem instytucji książki, określenie wzajemnych oddzialywan zycie naukowe <--> istytucje książki, porównanie przemian w czasie

ZRODLA: wszystkie typy dokumentow, wazniejsze; kartograficzne, opisowe

TYP ŹRÓDEŁ PISANYCH W PRZYPADKU GOTOWYCH SPISOW: uchwały administracyjne o nazwach i numer ulic, ogłoszenia w prasie, wydaw popularyzujace wiadomości adresowe, spisu ludności, spisy adresowe urzędowe, organizacji, stowarzyszen, wykazy zakladow

TYPU ŹRÓDEŁ PRZY TWORZENIU SPISOW WLASNYCH: ogłoszenia i reklamy w formie druków ulotnych, w prasie, infor adresowe na ksiazkach i innych wyd, adresy notowane w materiałach archiwalnych, korespondencja urzędowa i prywatna, fotografie i ilustracje miast i ulic, zabytki muzealne

ETAPY POSTEPOWANIA

• hipoteza

PLAN 1: wybór z materialu zrodlowego adresów instytucji; weryfikacja adresów z pomocą innych źródeł i ustalenie adresów prawdziwych; ustalenie typologii instytucji; wybór planu; oznaczenie planu i jego sprawdzenie; nanoszenie poszczególnych danych; interpretacja naniesionych danych

PLAN 2: wg tych samych kryteriów dla innego okresu

POROWNANIE OBU PLANOW: określenie dynamiki rozwoju swiata książki; uzupełnienie interpretacji wg innych materiałów ; interpretacja topograficzna mapy; weryfikacja uwarunkowań rozwoju przestrzennego badanego terenu; określenie specyfikacji terenu; wnioski o roli instytucji ksiazki dla danej spolecznosci

FORMA PRZEST WYNIKÓW BADAN: plan topograficzny; interpretacja opisowa; aparat pomocniczy

ZALETY: integrowanie (dzieje ksiazki - czynniki miastotwórcze); nawiązanie do struktury przestrzennej co pozwala na wskazanie jej wpływu na życie mieszkańców; określenie książki jako wytworu intelektualnego i kulturalnego; wyobraźnia przestrzenna; obserwacja dziejów instytucji w spolecznosci

BADANIA OPRAWOZNAWCZE

J. PTAŚNIK - najpierw szukał w źródłach archiwalnych wiadomości o introligatorach, a dopiero potem zajmował się samą okładką (metoda archiwalna);

K. PIEKARSKI - dokonał rejestracji opraw (gł. XV-XVI w.), dokonał porównania opraw krakowskich i poznańskich oraz ich wpływu na oprawy zagraniczne (niemieckie i włoskie); oprawy polskie i niemieckie były do siebie podobne, używano do ich wytworzenia tych samych narzędzi, różniły się jedynie zdobieniami (polskie były złocone, niemieckie zaś nie);

A. BINKERMAJER - chciał stworzyć instrukcję katalogowania opraw, biorąc pod uwagę spojrzenie na introligatorskie i artystyczne (estetyczne) cechy opraw, używał metody porównawczej;

A. LEWICKA - KAMIEŃSKA - przedstawiła krotki rys historyczny oprawy zabytkowej w Polsce od X do XVIII wieku; chciała, by powstał katalog połączony z albumem systematycznie rejestrujący oprawy;

E. RÓŻYCKI - podobnie jak Lewicka - Kamieńska chciał, by powstał katalog opraw, w jego przypadku katalog opraw lwowskich.

BADANIA OPRAWOZNAWCZE

J. PTAŚNIK - najpierw szukał w źródłach archiwalnych wiadomości o introligatorach, a dopiero potem zajmował się samą okładką (metoda archiwalna);

K. PIEKARSKI - dokonał rejestracji opraw (gł. XV-XVI w.), dokonał porównania opraw krakowskich i poznańskich oraz ich wpływu na oprawy zagraniczne (niemieckie i włoskie); oprawy polskie i niemieckie były do siebie podobne, używano do ich wytworzenia tych samych narzędzi, różniły się jedynie zdobieniami (polskie były złocone, niemieckie zaś nie);

A. BINKERMAJER - chciał stworzyć instrukcję katalogowania opraw, biorąc pod uwagę spojrzenie na introligatorskie i artystyczne (estetyczne) cechy opraw, używał metody porównawczej;

A. LEWICKA - KAMIEŃSKA - przedstawiła krotki rys historyczny oprawy zabytkowej w Polsce od X do XVIII wieku; chciała, by powstał katalog połączony z albumem systematycznie rejestrujący oprawy;

E. RÓŻYCKI - podobnie jak Lewicka - Kamieńska chciał, by powstał katalog opraw, w jego przypadku katalog opraw lwowskich.