Z polskiego gniazda wyfrunął jak ptak,

przeleciał nad Tatrami .

I z drugiej strony Karpat siadł

żegnając kraj kochany.

Przecież tak bardzo zżył się ze swym krajem,

pokochał mowę i lud .

I pewnie o tym nie myśli wcale

że już nie wróci tu.

Chociaż mu dano najwznioślejszy tron,

nad wszystkie trony świata.

Do macierzystych jednak stron ,

stęskniony myślą wzlata.

Tak stać się miało, orliku nasz.

Przed tobą wielka droga ,

nie ptasich lotów sięgać masz

lecz wyżej , do stóp Boga.

J.HAŁACZKIEWICZ

Ziemio Polska, szczęśliwa ziemio ukochana,

coś wydała tak wspaniałego syna.

Niech Bóg będzie wsławiony i Niepokalana,

a historia na wieki niech nie zapomniana.

Że papieżem Polakiem był Jan Paweł II,

co zasiadł w Watykanie na Piotrowym tronie.

I dla świata całego wniósł wielkie zasługi,

biednych i pokrzywdzonych zawsze miał w obronie.

Poprzez swe pielgrzymki i liczne podróże,

które odbywał często i niezmordowanie.

W całym świecie sympatię i uznanie duże

zdobył, także szacunek i uszanowanie.

Swoją twarzą uśmiechniętą, spokojną, poważną,

i ręką wyciągniętą do wiernych z daleka.

Swą mową wolniutką, konkretną, odważną,

potrafił sobie zjednać każdego człowieka.

J. Gietek

Na wzgórzach Rzymu Chrystus Go spotkał

z krzyżem i zakrwawiony.

Jak przed wiekami Świętego Piotra

do pozostania nakłonił.

Nie ma kto otrzeć mego oblicza

gdzież ona Weronika?

Z każdym dniem większy jest ciężar krzyża

nie masz Cyrenejczyka.

Gdy smok ciemności wszędzie się ciśnie

po całym świecie goni..

Chcąc zgasić wiary płynącą iskrę

i Boga nam przysłonić.

Ratuj świat cały, święty papieżu

siłą ducha i wiary.

I swa pokorą, która uderzy,

w niebios potężne bramy.

J. Hałaczkiewicz

Nie chcą odlatywać

dobrze im być - z Nim

dotknąć ręki

ramienia.

Skrzydłami

papieskiej peleryny

wzmocnić do lotu

swe skrzydła.

Gołębie

z papieskiego

okna

Jak hostie białe

znają źródło

Pokoju.

L. Szubel

Niepotrzebne zegary

bursztynowe

srebrne

złote

wystarczy

zaprzyjaźniony z brzaskiem

ten stary budzik

zgrzytający ludzkim tętnem

nastawiony na miłość

z nim

na czas

zdążymy do nieba

L.Szubel

Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi

,,Habemus Papam” z Rzymu nadchodzi,

klucze Piotrowe dostaje

wyniesiony nad wszystkie kraje

Polak z Krakowa.

Jan Paweł II imię przyjmuje,

że jest Polakiem, każdy wtóruje.

I w Stolicy Apostolskiej

każdy wie, że rodem z Polski

papież zasiada.

Chwała Panu Bogu,

że Ojca Świętego

Polska światu dała.

F. Wycech

Pan w białej szacie ruszył już w drogę,

w sobotni wieczór pożegnał tłumy.

Szedł w stronę źródła czując na twarzy

powiew halnego i jego szum.

Szedł szlakiem w góry, wsparty na krzyżu,

w ostatniej drodze był całkiem sam.

Na szczycie z kluczem Piotrowym w dłoniach ,

witał Go uśmiechnięty Niebieski Pan.

Jak ojciec syna , wziął Go w ramiona

I razem przeszli przez Niebios próg.

Jestem zmęczony ale już w domu,

tak synu - szepnął Mu Ojciec-Bóg.

Ojcze Święty - tak za tobą tęsknię, że...

chciałabym ze smutku,

napisać piosenkę.

Na góralską nutę,

tak lubianą przez Ciebie.

Czy Ty Ojcze Święty, słuchasz ich czasem

w niebie?

Piosenka ta by była o miłości mojej do Ciebie

tęsknocie...

A nawet o tym, że byłbyś w mojej

szkole najmilszym Gościem.

Wiesz już na pewno- Anieli Tobie donieśli,

bo nawet w niebie szybko roznoszą się wieści.

Jesteś Wielkim Patronem mojej Szkoły Podstawowej !

im. Jana Pawła II - która w Rudnej się mieści.

Ja mam na imię Kinga Barbara i chodzę do klasy 3.

Kinga Wojtun kl. 3b Szkoła Podstawowa w Rudnej