Półprzewodnik jest to ciało stałe o strukturze krystalicznej, w którym przerwa energetyczna ΔEw między pasmem podstawowym a pasmem przewodnictwa nie przekracza 2eV.(Substancje krystaliczne przewodzące prąd elektryczny).
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem samoistnym, gdy nie ma w nim domieszek lub ich koncentracja jest znacznie mniejsza niż koncentracja nośników.
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem domieszkowym, gdy są w nim domieszki lub ich koncentracja jest znacznie większa niż koncentracja nośników.
Własności jakie powinien wykazywać materiał półprzewodnikowy: odp. szerokość pasma wzbronionego, łatwość usuwania zanieczyszczeń, aby w sposób kontrolowany można było w temp. pokojowej uzyskać rezystywności 0,01÷ 1000Ωcm, energia aktywacji stanów domieszkowych powinna wahać się w granicach 0,01÷0,05eV, utrzymanie struktury monokrystalicznej o małej gęstości defektów w normalnych temp. pracy, dobra chemiczna trwałość w normalnych warunkach klimatycznych, dobre własności mechaniczne, a zwłaszcza wytrzymałość i twardość, łatwość łączenia materiału półprzewodnikowego z metalami elektrod i wyprowadzeń.
Materiały stosowane do produkcji na półprzewodnik: płytki krzemu wycięte z pręta monokrystalicznego, wytworzonego metodą beztyglową.
Zastosowanie krzemu i germanu: półprzewodniki domieszkowe na złącza p-n.
Metody wytwarzania półprzewodników: metoda Czochralskiego, metoda Bridgmana - Stockbargera, oraz metoda beztyglowa.
Wpływ temperatury na przewodność półprzewodników: elektron aby przewodzić musi uzyskać pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego dodatkową prędkość, a zatem przejść do innego stanu kwantowego, taka sytuacja istnieje jedynie w temp. zera bezwzględnego. W każdej wyższej temp. pewna część elektronów jest termicznie wzbudzona do wyższego pustego pasma, gdzie może już uczestniczyć w przewodzeniu prądu.
Metoda Czochralskiego - wykorzystuje się wzrost monokryształu na gotowej zarodzi umocowanej w uchwycie stykającej się z powierzchnią substancji stopionej. W miarę odprowadzenia ciepła przez zaródź i przez uchwyt ma granicy faz ciecz - zaródź narasta monokryształ powoli unoszony uchwytem zarodzi.
Metoda Bridgmana - Stockbargera - metodą wytwarzania zarodków kryształu we wstępnej fazie procesu. Sterowanie wzrostem zarodków powstających powstających obszarze gradientu temperatury w ampule - tyglu poolefa na opowidenim ukształtowaniu kształtu tygla. Tylko zarodek ułożony równolegle do osi pionowej może roznąć i wypełnić całą ampułę.
Metoda beztyglowa - Polega na tym że w czasie procesu monokrystalizacji pręt polikrystaliczny i zaródź znajdują się w pozycji pionowej. W metalach i substancjach przewodzących prąd elektryczny stopioną strefę uzyskuje się najczęściej za pomocą cewki indukcyjnej wielkiej częstości w atmosferze gazu ochronnego lub przez bombardowanie wąskiej strefy na obwodzie pręta odpowiednio ukształtowaną wiązką.
Spiekanie z fazą stałą - spiekanie to jest wykonywanie zwykłe poniżej temperatury topnienia głównego składnika. W pierwszym etapie spiekania w fazie stałej ziarna proszku łączą się w wyniku adhezji, wywołanej głównie formowaniem.
Półprzewodnik jest to ciało stałe o strukturze krystalicznej, w którym przerwa energetyczna ΔEw między pasmem podstawowym a pasmem przewodnictwa nie przekracza 2eV.(Substancje krystaliczne przewodzące prąd elektryczny).
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem samoistnym, gdy nie ma w nim domieszek lub ich koncentracja jest znacznie mniejsza niż koncentracja nośników.
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem domieszkowym, gdy są w nim domieszki lub ich koncentracja jest znacznie większa niż koncentracja nośników.
Własności jakie powinien wykazywać materiał półprzewodnikowy: odp. szerokość pasma wzbronionego, łatwość usuwania zanieczyszczeń, aby w sposób kontrolowany można było w temp. pokojowej uzyskać rezystywności 0,01÷ 1000Ωcm, energia aktywacji stanów domieszkowych powinna wahać się w granicach 0,01÷0,05eV, utrzymanie struktury monokrystalicznej o małej gęstości defektów w normalnych temp. pracy, dobra chemiczna trwałość w normalnych warunkach klimatycznych, dobre własności mechaniczne, a zwłaszcza wytrzymałość i twardość, łatwość łączenia materiału półprzewodnikowego z metalami elektrod i wyprowadzeń.
Materiały stosowane do produkcji na półprzewodnik: płytki krzemu wycięte z pręta monokrystalicznego, wytworzonego metodą beztyglową.
Zastosowanie krzemu i germanu: półprzewodniki domieszkowe na złącza p-n.
Metody wytwarzania półprzewodników: metoda Czochralskiego, metoda Bridgmana - Stockbargera, oraz metoda beztyglowa.
Wpływ temperatury na przewodność półprzewodników: elektron aby przewodzić musi uzyskać pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego dodatkową prędkość, a zatem przejść do innego stanu kwantowego, taka sytuacja istnieje jedynie w temp. zera bezwzględnego. W każdej wyższej temp. pewna część elektronów jest termicznie wzbudzona do wyższego pustego pasma, gdzie może już uczestniczyć w przewodzeniu prądu.
Metoda Czochralskiego - wykorzystuje się wzrost monokryształu na gotowej zarodzi umocowanej w uchwycie stykającej się z powierzchnią substancji stopionej. W miarę odprowadzenia ciepła przez zaródź i przez uchwyt ma granicy faz ciecz - zaródź narasta monokryształ powoli unoszony uchwytem zarodzi.
Metoda Bridgmana - Stockbargera - metodą wytwarzania zarodków kryształu we wstępnej fazie procesu. Sterowanie wzrostem zarodków powstających powstających obszarze gradientu temperatury w ampule - tyglu poolefa na opowidenim ukształtowaniu kształtu tygla. Tylko zarodek ułożony równolegle do osi pionowej może roznąć i wypełnić całą ampułę.
Metoda beztyglowa - Polega na tym że w czasie procesu monokrystalizacji pręt polikrystaliczny i zaródź znajdują się w pozycji pionowej. W metalach i substancjach przewodzących prąd elektryczny stopioną strefę uzyskuje się najczęściej za pomocą cewki indukcyjnej wielkiej częstości w atmosferze gazu ochronnego lub przez bombardowanie wąskiej strefy na obwodzie pręta odpowiednio ukształtowaną wiązką.
Spiekanie z fazą stałą - spiekanie to jest wykonywanie zwykłe poniżej temperatury topnienia głównego składnika. W pierwszym etapie spiekania w fazie stałej ziarna proszku łączą się w wyniku adhezji, wywołanej głównie formowaniem.
Półprzewodnik jest to ciało stałe o strukturze krystalicznej, w którym przerwa energetyczna ΔEw między pasmem podstawowym a pasmem przewodnictwa nie przekracza 2eV.(Substancje krystaliczne przewodzące prąd elektryczny).
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem samoistnym, gdy nie ma w nim domieszek lub ich koncentracja jest znacznie mniejsza niż koncentracja nośników.
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem domieszkowym, gdy są w nim domieszki lub ich koncentracja jest znacznie większa niż koncentracja nośników.
Własności jakie powinien wykazywać materiał półprzewodnikowy: odp. szerokość pasma wzbronionego, łatwość usuwania zanieczyszczeń, aby w sposób kontrolowany można było w temp. pokojowej uzyskać rezystywności 0,01÷ 1000Ωcm, energia aktywacji stanów domieszkowych powinna wahać się w granicach 0,01÷0,05eV, utrzymanie struktury monokrystalicznej o małej gęstości defektów w normalnych temp. pracy, dobra chemiczna trwałość w normalnych warunkach klimatycznych, dobre własności mechaniczne, a zwłaszcza wytrzymałość i twardość, łatwość łączenia materiału półprzewodnikowego z metalami elektrod i wyprowadzeń.
Materiały stosowane do produkcji na półprzewodnik: płytki krzemu wycięte z pręta monokrystalicznego, wytworzonego metodą beztyglową.
Zastosowanie krzemu i germanu: półprzewodniki domieszkowe na złącza p-n.
Metody wytwarzania półprzewodników: metoda Czochralskiego, metoda Bridgmana - Stockbargera, oraz metoda beztyglowa.
Wpływ temperatury na przewodność półprzewodników: elektron aby przewodzić musi uzyskać pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego dodatkową prędkość, a zatem przejść do innego stanu kwantowego, taka sytuacja istnieje jedynie w temp. zera bezwzględnego. W każdej wyższej temp. pewna część elektronów jest termicznie wzbudzona do wyższego pustego pasma, gdzie może już uczestniczyć w przewodzeniu prądu.
Metoda Czochralskiego - wykorzystuje się wzrost monokryształu na gotowej zarodzi umocowanej w uchwycie stykającej się z powierzchnią substancji stopionej. W miarę odprowadzenia ciepła przez zaródź i przez uchwyt ma granicy faz ciecz - zaródź narasta monokryształ powoli unoszony uchwytem zarodzi.
Metoda Bridgmana - Stockbargera - metodą wytwarzania zarodków kryształu we wstępnej fazie procesu. Sterowanie wzrostem zarodków powstających powstających obszarze gradientu temperatury w ampule - tyglu poolefa na opowidenim ukształtowaniu kształtu tygla. Tylko zarodek ułożony równolegle do osi pionowej może roznąć i wypełnić całą ampułę.
Metoda beztyglowa - Polega na tym że w czasie procesu monokrystalizacji pręt polikrystaliczny i zaródź znajdują się w pozycji pionowej. W metalach i substancjach przewodzących prąd elektryczny stopioną strefę uzyskuje się najczęściej za pomocą cewki indukcyjnej wielkiej częstości w atmosferze gazu ochronnego lub przez bombardowanie wąskiej strefy na obwodzie pręta odpowiednio ukształtowaną wiązką.
Spiekanie z fazą stałą - spiekanie to jest wykonywanie zwykłe poniżej temperatury topnienia głównego składnika. W pierwszym etapie spiekania w fazie stałej ziarna proszku łączą się w wyniku adhezji, wywołanej głównie formowaniem.
Półprzewodnik jest to ciało stałe o strukturze krystalicznej, w którym przerwa energetyczna ΔEw między pasmem podstawowym a pasmem przewodnictwa nie przekracza 2eV.(Substancje krystaliczne przewodzące prąd elektryczny).
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem samoistnym, gdy nie ma w nim domieszek lub ich koncentracja jest znacznie mniejsza niż koncentracja nośników.
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem domieszkowym, gdy są w nim domieszki lub ich koncentracja jest znacznie większa niż koncentracja nośników.
Własności jakie powinien wykazywać materiał półprzewodnikowy: odp. szerokość pasma wzbronionego, łatwość usuwania zanieczyszczeń, aby w sposób kontrolowany można było w temp. pokojowej uzyskać rezystywności 0,01÷ 1000Ωcm, energia aktywacji stanów domieszkowych powinna wahać się w granicach 0,01÷0,05eV, utrzymanie struktury monokrystalicznej o małej gęstości defektów w normalnych temp. pracy, dobra chemiczna trwałość w normalnych warunkach klimatycznych, dobre własności mechaniczne, a zwłaszcza wytrzymałość i twardość, łatwość łączenia materiału półprzewodnikowego z metalami elektrod i wyprowadzeń.
Materiały stosowane do produkcji na półprzewodnik: płytki krzemu wycięte z pręta monokrystalicznego, wytworzonego metodą beztyglową.
Zastosowanie krzemu i germanu: półprzewodniki domieszkowe na złącza p-n.
Metody wytwarzania półprzewodników: metoda Czochralskiego, metoda Bridgmana - Stockbargera, oraz metoda beztyglowa.
Wpływ temperatury na przewodność półprzewodników: elektron aby przewodzić musi uzyskać pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego dodatkową prędkość, a zatem przejść do innego stanu kwantowego, taka sytuacja istnieje jedynie w temp. zera bezwzględnego. W każdej wyższej temp. pewna część elektronów jest termicznie wzbudzona do wyższego pustego pasma, gdzie może już uczestniczyć w przewodzeniu prądu.
Metoda Czochralskiego - wykorzystuje się wzrost monokryształu na gotowej zarodzi umocowanej w uchwycie stykającej się z powierzchnią substancji stopionej. W miarę odprowadzenia ciepła przez zaródź i przez uchwyt ma granicy faz ciecz - zaródź narasta monokryształ powoli unoszony uchwytem zarodzi.
Metoda Bridgmana - Stockbargera - metodą wytwarzania zarodków kryształu we wstępnej fazie procesu. Sterowanie wzrostem zarodków powstających powstających obszarze gradientu temperatury w ampule - tyglu poolefa na opowidenim ukształtowaniu kształtu tygla. Tylko zarodek ułożony równolegle do osi pionowej może roznąć i wypełnić całą ampułę.
Metoda beztyglowa - Polega na tym że w czasie procesu monokrystalizacji pręt polikrystaliczny i zaródź znajdują się w pozycji pionowej. W metalach i substancjach przewodzących prąd elektryczny stopioną strefę uzyskuje się najczęściej za pomocą cewki indukcyjnej wielkiej częstości w atmosferze gazu ochronnego lub przez bombardowanie wąskiej strefy na obwodzie pręta odpowiednio ukształtowaną wiązką.
Spiekanie z fazą stałą - spiekanie to jest wykonywanie zwykłe poniżej temperatury topnienia głównego składnika. W pierwszym etapie spiekania w fazie stałej ziarna proszku łączą się w wyniku adhezji, wywołanej głównie formowaniem.
Półprzewodnik jest to ciało stałe o strukturze krystalicznej, w którym przerwa energetyczna ΔEw między pasmem podstawowym a pasmem przewodnictwa nie przekracza 2eV.(Substancje krystaliczne przewodzące prąd elektryczny).
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem samoistnym, gdy nie ma w nim domieszek lub ich koncentracja jest znacznie mniejsza niż koncentracja nośników.
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem domieszkowym, gdy są w nim domieszki lub ich koncentracja jest znacznie większa niż koncentracja nośników.
Własności jakie powinien wykazywać materiał półprzewodnikowy: odp. szerokość pasma wzbronionego, łatwość usuwania zanieczyszczeń, aby w sposób kontrolowany można było w temp. pokojowej uzyskać rezystywności 0,01÷ 1000Ωcm, energia aktywacji stanów domieszkowych powinna wahać się w granicach 0,01÷0,05eV, utrzymanie struktury monokrystalicznej o małej gęstości defektów w normalnych temp. pracy, dobra chemiczna trwałość w normalnych warunkach klimatycznych, dobre własności mechaniczne, a zwłaszcza wytrzymałość i twardość, łatwość łączenia materiału półprzewodnikowego z metalami elektrod i wyprowadzeń.
Materiały stosowane do produkcji na półprzewodnik: płytki krzemu wycięte z pręta monokrystalicznego, wytworzonego metodą beztyglową.
Zastosowanie krzemu i germanu: półprzewodniki domieszkowe na złącza p-n.
Metody wytwarzania półprzewodników: metoda Czochralskiego, metoda Bridgmana - Stockbargera, oraz metoda beztyglowa.
Wpływ temperatury na przewodność półprzewodników: elektron aby przewodzić musi uzyskać pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego dodatkową prędkość, a zatem przejść do innego stanu kwantowego, taka sytuacja istnieje jedynie w temp. zera bezwzględnego. W każdej wyższej temp. pewna część elektronów jest termicznie wzbudzona do wyższego pustego pasma, gdzie może już uczestniczyć w przewodzeniu prądu.
Metoda Czochralskiego - wykorzystuje się wzrost monokryształu na gotowej zarodzi umocowanej w uchwycie stykającej się z powierzchnią substancji stopionej. W miarę odprowadzenia ciepła przez zaródź i przez uchwyt ma granicy faz ciecz - zaródź narasta monokryształ powoli unoszony uchwytem zarodzi.
Metoda Bridgmana - Stockbargera - metodą wytwarzania zarodków kryształu we wstępnej fazie procesu. Sterowanie wzrostem zarodków powstających powstających obszarze gradientu temperatury w ampule - tyglu poolefa na opowidenim ukształtowaniu kształtu tygla. Tylko zarodek ułożony równolegle do osi pionowej może roznąć i wypełnić całą ampułę.
Metoda beztyglowa - Polega na tym że w czasie procesu monokrystalizacji pręt polikrystaliczny i zaródź znajdują się w pozycji pionowej. W metalach i substancjach przewodzących prąd elektryczny stopioną strefę uzyskuje się najczęściej za pomocą cewki indukcyjnej wielkiej częstości w atmosferze gazu ochronnego lub przez bombardowanie wąskiej strefy na obwodzie pręta odpowiednio ukształtowaną wiązką.
Spiekanie z fazą stałą - spiekanie to jest wykonywanie zwykłe poniżej temperatury topnienia głównego składnika. W pierwszym etapie spiekania w fazie stałej ziarna proszku łączą się w wyniku adhezji, wywołanej głównie formowaniem.
Półprzewodnik jest to ciało stałe o strukturze krystalicznej, w którym przerwa energetyczna ΔEw między pasmem podstawowym a pasmem przewodnictwa nie przekracza 2eV.(Substancje krystaliczne przewodzące prąd elektryczny).
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem samoistnym, gdy nie ma w nim domieszek lub ich koncentracja jest znacznie mniejsza niż koncentracja nośników.
Półprzewodnik jest półprzewodnikiem domieszkowym, gdy są w nim domieszki lub ich koncentracja jest znacznie większa niż koncentracja nośników.
Własności jakie powinien wykazywać materiał półprzewodnikowy: odp. szerokość pasma wzbronionego, łatwość usuwania zanieczyszczeń, aby w sposób kontrolowany można było w temp. pokojowej uzyskać rezystywności 0,01÷ 1000Ωcm, energia aktywacji stanów domieszkowych powinna wahać się w granicach 0,01÷0,05eV, utrzymanie struktury monokrystalicznej o małej gęstości defektów w normalnych temp. pracy, dobra chemiczna trwałość w normalnych warunkach klimatycznych, dobre własności mechaniczne, a zwłaszcza wytrzymałość i twardość, łatwość łączenia materiału półprzewodnikowego z metalami elektrod i wyprowadzeń.
Materiały stosowane do produkcji na półprzewodnik: płytki krzemu wycięte z pręta monokrystalicznego, wytworzonego metodą beztyglową.
Zastosowanie krzemu i germanu: półprzewodniki domieszkowe na złącza p-n.
Metody wytwarzania półprzewodników: metoda Czochralskiego, metoda Bridgmana - Stockbargera, oraz metoda beztyglowa.
Wpływ temperatury na przewodność półprzewodników: elektron aby przewodzić musi uzyskać pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego dodatkową prędkość, a zatem przejść do innego stanu kwantowego, taka sytuacja istnieje jedynie w temp. zera bezwzględnego. W każdej wyższej temp. pewna część elektronów jest termicznie wzbudzona do wyższego pustego pasma, gdzie może już uczestniczyć w przewodzeniu prądu.
Metoda Czochralskiego - wykorzystuje się wzrost monokryształu na gotowej zarodzi umocowanej w uchwycie stykającej się z powierzchnią substancji stopionej. W miarę odprowadzenia ciepła przez zaródź i przez uchwyt ma granicy faz ciecz - zaródź narasta monokryształ powoli unoszony uchwytem zarodzi.
Metoda Bridgmana - Stockbargera - metodą wytwarzania zarodków kryształu we wstępnej fazie procesu. Sterowanie wzrostem zarodków powstających powstających obszarze gradientu temperatury w ampule - tyglu poolefa na opowidenim ukształtowaniu kształtu tygla. Tylko zarodek ułożony równolegle do osi pionowej może roznąć i wypełnić całą ampułę.
Metoda beztyglowa - Polega na tym że w czasie procesu monokrystalizacji pręt polikrystaliczny i zaródź znajdują się w pozycji pionowej. W metalach i substancjach przewodzących prąd elektryczny stopioną strefę uzyskuje się najczęściej za pomocą cewki indukcyjnej wielkiej częstości w atmosferze gazu ochronnego lub przez bombardowanie wąskiej strefy na obwodzie pręta odpowiednio ukształtowaną wiązką.
Spiekanie z fazą stałą - spiekanie to jest wykonywanie zwykłe poniżej temperatury topnienia głównego składnika. W pierwszym etapie spiekania w fazie stałej ziarna proszku łączą się w wyniku adhezji, wywołanej głównie formowaniem.