Światowa Organizacja Zdrowia (ŚOZ)
World Health Organization (WHO)

• Realizuje międzynarodową politykę zdrowotną na płaszczyźnie uniwersalnej.

• Utworzona na podstawie konwencji z 22.07.1946r. Z inicjatywy Rady Gospodarczo-Społecznej ONZ na Międzynarodowej Konferencji Zdrowia w Nowym Jorku.

• Idea została podjęta na konferencji ONZ w San Francisko w 1945r.

• W opracowaniu Konstytucji WHO brali udział Polacy - Marcin Kacprzak

• 7 kwietnia 1948r. oficjalne powołanie WHO

I MIĘDYNARODOWA KONFERENCJA SANITARNA

• 1851r. - Paryż

• 12 państw uchwaliło pierwszą Międzynarodową Konwencję Sanitarną zawierała ona 137 artykułów i obowiązywała państwa uczestniczące w konferencji

• Zwołanie jej, spowodowane było głównie zagrożeniem cholerą

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA SANITARNA
1903r.

• Pierwsza międzynarodowa organizacja regionalna dla kontynentu amerykańskiego tzw.

• MIĘDZYNARODOWE BIURO SANITARNE - powstało w 1902r. W Waszyngtonie

• MIĘDZYNARODOWE BIURO HIGIENY PUBLICZNEJ 1907r. - Paryż

• Działało do powstania WHO

Po I wojnie światowej powstaje LIGA NARODÓW

• W jej ramach SEKCJA HIGIENY PUBLICZNEJ - stała organizacji higieny

• Pierwszym jej dyrektorem był LUDWIK RAJCHMAN współtwórca PAŃSTWOWEGO ZAKŁADU HIGIENY

• W ramach UNRA (organizacja ONZ ds. POMOCY I ODBUDOWY 1943-47) istniał DEPARTAMENT ZDROWIA do określonych zadań tej organizacji

ŚWIATOWE ZGROMADZENIE ZDROWIA

• Najwyższa władza WHO

• Najważniejszy organ, ukierunkowujący całokształt działalności ŚOZ, które zbiera się corocznie na sesjach plenarnych.

• Uchwala zarządzenia obowiązujące wszystkie państwa członkowskie

• Określa standardy i normy

• Bada i przyjmuje przedłożone raporty

• ORGANY WYKONAWCZE:

• Komitet wykonawczy

• Stały Sekretariat

• Dyrektor Generalny

Przygotowują propozycje rekomendacji, rezolucji, inne niezbędne materiały, oraz odpowiadają za realizację podjętych programów

ŚWIATOWA ORGANIZACJA ZDROWIA

• Jest organizacją zdecentralizowaną

• W skład jej wchodzi 6 regionów:

• Afryki

• Ameryki

• Azji Południowo-Wschodniej

• Europy

• Regionu Śródziemnomorskiego

• Zachodniego Pacyfiku

• Każdy z regionów posiada swój Komitet Regionalny i Biuro Regionalne

• Siedziba regionu europejskiego znajduje się w Kopenhadze

• W 1948r - 51 krajów

• W 1998r - 191 krajów

ŚWIATOWA ORGANIZACJA ZDROWIA współpracuje z:

• Wieloma innymi organizacjami międzynarodowymi: rządowymi i pozarządowymi

• Sektorem prywatnym

• Stowarzyszeniami obywatelskimi

• Towarzystwami naukowymi

• Organizacjami Narodów Zjednoczonych

• Międzynarodową Organizacją Pracy (ILO)

• Światową Organizacją do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO)

• Światową Organizacją do spraw Rolnictwa i Wyżywienia (FAO)

• Międzynarodowym Bankiem Rozwoju

• Bankiem Światowym

Tendencje występujące w opiece zdrowotnej na przełomie XX i XXI wieku to:

• W społeczeństwach rozwiniętych wydłużenie średniego czasu życia

Jednak wpływ nowoczesnych technik i rozwoju nauki okazuje się mniej istotny od takich czynników jak zachowania i styl życia, status społeczno-ekonomiczny (poprawa warunków życia) i warunki środowiskowe

• Wzrost kosztów leczenia wynikający z wydłużenia średniego czasu życia, wprowadzenia coraz nowocześniejszych i droższych technologii i kosztów ponoszonych na badania i rozwój nowych leków i metod diagnostycznych

• Nacisk na ekonomizację wydatków (zapobieganie marnotrawstwu zasobów)

• Konsolidacja rynku usług medycznych

Redukcja kosztów przy zachowaniu wysokiej jakości.

Istotą strategii Ś.O. Z. jest stworzenie systemu opartego na zasadzie realizacji idei „zdrowie dla wszystkich” poprzez stymulowanie działań zmierzających do:

• Równowagi społecznej

• Promocji zdrowia

• Wielosektorowości działań na rzecz zdrowia

• Stworzenia optymalnej podstawowej opieki zdrowotnej

• Rozwoju współpracy międzynarodowej i wymiany informacji

• Współuczestniczenia społeczeństwa i współodpowiedzialności za stan zdrowia

Realizacja zadań:

• Kreowanie i wskazywanie odpowiedniej polityki

• Stymulacja do prowadzenia odpowiednich badań w dziedzinie zdrowia

• Kreowanie zdrowych populacji i społeczności,

• Walki z chorobami,

• Działań na rzecz utrzymania zdrowia,

• Podejmowaniu działań polityki wewnętrznej i zewnętrznej organizacji.

• Realizacja programów długoterminowych

• Oraz nowych zadań, które wynikają z potrzeb rozwiązywania pojawiających się nowych problemów zdrowotnych

Od 1998r. Dyr. Generalny - dr Gro Harlem Brundtland

Polityka wewnętrzna:

• Oparta na systemie jasno sprecyzowanych i nałożonych zadań

• Ocena pracy poprzez wyniki

• Ponowne scalenie organizacji poprzez stworzenie odpowiedniej struktury

• Lepsza komunikacja wewnętrzna

• Rezygnacja ze sztywno narzuconych biurokratycznych zasad

Wdrażanie polityki zdrowotnej, zapewnienie opieki

• Tym powinny zajmować się rządy,

• Przedstawiciele władz lokalnych,

• Organizacje pozarządowe,

• Organizacje społeczne.

Polityka zewnętrzna:

• Połączenie wysiłków na rzecz zdrowia,

• rozwoju,

• redukcji rozpowszechnionego zjawiska ubóstwa poprzez szukanie sprzymierzeńców, wśród innych agend Organizacji Narodów Zjednoczonych

Rozdz. X art. 129 Traktatu z Mastricht „ZDROWIE PUBLICZNE”

• Reguluje współpracę i koordynację działań krajów członkowskich Unii Europejskiej w zakresie zdrowia publicznego.

• W żadnym z aktów prawnych Wspólnoty Europejskiej nie ma szczegółowych regulacji określających zasady wspólnej polityki zdrowotnej.

Inicjatywa ustawodawcza dotyczy głównie:

• Tworzenie zdrowych i bezpiecznych warunków w miejscu pracy,

• Przeciwdziałania chorobom nowotworowym i układu krążenia,

• Prowadzenie kampanii antynikotynowej,

• Programu walki z AIDS i narkomanią,

• Wspólnych badań medycznych (w zakresie atestacji leków, biotechnologii, psychiatrii, neurologii i geriatrii)

• Obowiązku oznaczania chemikaliów i ograniczenia stosowania niektórych z nich,

• Kontroli odpadów i ochrony przed odpadami przemysłowymi,

• Przyjęcia pewnych standardów z zakresu medycyny pracy.

Paragraf 122 - programy do wdrożenia w pierwszej kolejności:

• Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna,

• Rozwój systemów informacyjnych w zarządzaniu opieki zdrowotną, uwzględniający systemy sprawozdawczości resortowej, tworzenia baz danych, dokumentacji medycznej,

• Program zwalczania chorób nowotworowych,

• Program zwalczania uzależnień lekowych i narkomanii,

• Program zwalczania AIDS i chorób zakaźnych, szczepienia ochronne,

• Zapobieganie wypadkom i zatruciom,

• Zapobieganie chorobom związanym ze skażeniem środowiska,

• Program zwalczania chorób sercowo-naczyniowych,

• Zwalczanie chorób i niesprawności u ludzi w wieku podeszłym.

Opieka zdrowotna pozostaje problemem odpowiedzialności rządów krajów członkowskich

• Wpływ całokształtu działań Unii Europejskiej na sprawy ochrony zdrowia:

• Rozwój jednolitego rynku,

• Rozwój polityki społecznej i jej wpływ na stan zdrowia ludności krajów UE,

• Rozwój badań naukowych i technologii informacyjnych.

Wnioski i zalecenia dotyczące Unii Europejskiej:

• Raport zatytułowany „Stan zdrowia społeczeństwa w krajach UE” zawierający przegląd zagadnień i priorytetów dotyczących zdrowia publicznego we wszystkich krajach członkowskich powinien być publikowany raz w roku,

• Strategia dla poprawy stanu zdrowia ludności, w obrębie UE, uwzględniająca najczęściej występujące problemy zdrowotne i przyjęte priorytety przy ich rozwiązywaniu powinna być opracowana i opublikowana,

• Health audits - przeglądy, uwzględniające sytuację ochrony zdrowia w całokształcie polityki działań UE powinny zainicjowane,

• Wspólna dla UE baza danych dla potrzeb zdrowia publicznego powinna zostać opracowana i uzgodniona, a odpowiednia infrastruktura utworzona dla jej podtrzymania, administracji i wykorzystania,

• PHU DG V(jednostka zdrowia publicznego w Dyrektoriacie V) wymaga wzmocnienia kadrowego, w szczególności przez ekspertów w dziedzinie zdrowia publicznego,

Wnioski i zalecenia dotyczące Unii Europejskiej(2):

• Nieformalne mechanizmy współdziałania powinny ulec wzmocnieniu - zespół pracowników wysokiego szczebla ministerstw zdrowia krajów członkowskich powinien współdziałać z Komisją przy wypracowywaniu polityki w zakresie zdrowia publicznego,

• Komisja Europejska powinna dokonać przeglądu swych kompetencji w zakresie zdrowia i rozważyć możliwe opcje w celu poprawy koordynacji wszystkich odnoszących się do spraw zdrowia działań w obrębie Komisji,

• Należy dążyć do osiągnięcia porozumienia pomiędzy Radą Ministrów Zdrowia i Komisją Europejską w celu wyjaśnienia niejasności związanych z interpretacją art.129,

Wnioski i zalecenia dotyczące Unii Europejskiej(3):

• Komisja Europejska powinna opracować strategię rozwoju badań naukowych, wspierających własne potrzeby formułowania polityki zdrowotnej, jak również określone przez Radę Ministrów Zdrowia potrzeby krajów członkowskich w tym zakresie. Część budżetu powinna być przeznaczona na finansowanie prac badawczych, które byłyby kontraktowane przez samą Komisję,

• Komisja Europejska powinna określić swoje kompetencje w dziedzinie oceny technologii medycznych i ściśle współpracować z krajami członkowskimi w tym zakresie. Dotyczy to również ustanowienia Europejskiej Agencji dla Oceny Technologii Medycznych,

• Komisja Europejska powinna finansować badania dotyczące wpływu całokształtu polityki Unii na sprawy zdrowia

Wnioski i zalecenia dotyczące Unii Europejskiej(4):

• Państwa członkowskie, działając poprzez Radę Ministrów Zdrowia, powinny dążyć do zwiększenia współpracy i wymiany zarówno informacji jak i personelu wydziałów zdrowia i zakładów opieki zdrowotnej,

• Komisja Europejska we współpracy z państwami członkowskimi winna ustanowić Europejską Agencję Oceny Technologii Medycznych

• Komisja Europejska powinna monitorować wpływ rozwoju jednolitego rynku na systemy opieki zdrowotnej państw członkowskich

• Komisja Europejska powinna ściśle współpracować z Parlamentarnym Komitetem Ochrony Środowiska, Zdrowia Publicznego i Obrony Interesów Konsumenta, który konstruktywnie działa przy opracowaniu strategii dla zdrowia publicznego,

• Komisja UE powinna wykorzystywać doświadczenia ŚOZ i OECD.

STAŁY KOMITET LEKARZY EUROPEJSKICH (CP)

• Jest reprezentacją lekarzy

• Pełni funkcje konsultanta w sprawach ustanawiania prawa dotyczącego ochrony zdrowia i wykonywania zawodu lekarza w Unii.

• Polska jest członkiem stowarzyszonym Komitetu od 2001 r. - daje to prawo udziału w obradach