Mapa- swoiste przedstawienie na płaszczyźnie dowolnego obszaru ziemi, trójwymiarowa przestrzeń pewnego obszaru lub całej ziemi ujętej na dwuwymiarowej płaszczyźnie wg określonych reguł matematycznych i rysunkowych za pomocą specjalnie dobranych i umownych znaków

Mapa zasadnicza- wielkoskalowe opracowanie kartograficzne zawierające aktualne informacje o przestrzennym rozmieszczeniu obiektów ogólno geograficznych oraz elementach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci uzbrojenia terenu: nadziemnych, naziemnych i podziemnych.

Mapa numeryczna(cyfrowa)- zbiór danych geograficznych reprezentujący model rzeczywistości geograficznej przedstawiony w postaci cyfrowej i przystosowany do komputerowego przetwarzania danych geograficznych oraz generowania map analogowych określonego obszaru.

Mapa analogowa- Tradycyjna mapa odtwarzająca rozmieszczenie obiektów przestrzeni za pomocą umownych znaków. Sposobem zapisu obrazu mapy jest rysowanie (kreślenie) fotografia, druk, relief, rytownie. Nośnikiem może być papier, fokia, tkanina, szkło, płyta metalowa, masa plastyczna, materiał budowlany. Mapa analogowa uzytkowana jest w sposób bezpośredni ( mapa podręczna, atlasowa, ścienna) lub pośrednio za pomocą rzutnik na ekran.

Mapa hybrydowa- składają się z warstwy mapy rastrowej (oczywiście skalibrowanej), uzupełnianej na bieżąco obiektami wektorowymi (sytuowanymi na odpowiednich warstwach tematycznych)

Rodzaje map : Przyjęte skale :

• Mapa zasadnicza 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000

• Mapy topograficzne:

• Wielkoskalowe 1:5000- 1:10000

• Średnioskalowe 1:10000- 1:50000

• Małoskalowe 150000-1:500000

• Mapy przeglądowe 1:300000- 1:4000000

Numeryczne bazy danych przestrzennych tworzone w ODGiK:

PODGiK:

Bazy wielkoskalowe- mapa zasadnicza, ewidencyjna, GESUT(Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu)(skale 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000)

WODGiK

Bazy danych topograficznych TBD-1:10000, VMap2 1:50000

CODGiK

Baza danych Ogólnogeograficznych: BDO 1:250000(1:500000, 1:1000000, 1:4000000)

Cele dyrektywy INSPIRE Dyrektywa Parlamentu Europejskiego I Rady Unii o budowie europejskiej infrastruktury danych przestrzennych. Celem jest powszechny dostęp do baz danych przestrzennych udostępnianie tych danych.

Przedstaw podstawowe pojęcia związane z mapą zasadniczą

Mapa zasadnicza jest to podstawowa mapa kraju. Stanowi podstawowy materiał kartograficzny wykorzystywany do zaspokojenia różnorodnych potrzeb gospodarki narodowej a w szczególności zagospodarowania przestrzennego, katastru, nieruchomości i powszechnej taksacji. Źródłowe opracowanie kartograficzne do sporządzania map pochodnych i innych wielkoskalowych map tematycznych oraz aktualizacji mapy topograficznej w skali 1:10000, 1:5000

Mapa zasadnicza służy do celów administracyjnych, prawnych, ewidencyjnych i projektowych oraz stanowi część składową SIT.

Mapa zasadnicza z założenia jest zbiorem danych powstałych z wielu niezależnych pomiarów geodezyjnych opartych o wspólną osnowę. Ma ścisły związek z dokumentacją geodezyjna, baza danych mapy numerycznej jest na bieżąco aktualizowana.

1. Omów godła mapy jako identyfikatory arkuszy map w określonych skalach i układach współrzędnych

Godło mapy związane jest z arkuszem sekcyjnym, układem współrzędnych i skalą mapy

Układ 2000

Arkusze mapy zasadniczej określa się w oparciu o arkusz mapy topograficznej w skali 1:10 000

Przykładowe godła arkuszy w skali 1:10 000:

- 6.155.27 układ 2000

- 222.342 układ 1965

2. Określ sąsiednie arkusze mapy za pomocą godeł

Sąsiedztwo arkuszy

3. Jakie informacje gromadzi się w Metryce Mapy?

Metryka mapy (Metadane)- dokument obrazujący przebieg opracowania mapy, informuje o cechach mapy i ogólnych stopniu jej aktualności

4. Wyjaśnij pojęcie mapa obiektowa, warstwowa, wektorowa

M. wektorowa- zbiór obiektów geometrycznych zapisanych w formie wektorów

M. obiektowa- zbiór obiektów geometrycznych opisanych elementami geometrycznymi i tekstem (etykietami)

M. warstwowa- treść mapy uporządkowana tematycznie w zbiorach warstw: O (osnowa), E (ewidencja gruntów i budynków), U (sieci uzbrojenia terenu), S (sytuacja powierzchniowa), W (rzeźba terenu), R (realizacyjne uzgodnienia projektowe)

5. Wymień typy geometrycznych obiektów mapy zasadniczej

- obiekty punktowe: punkt

- obiekty liniowe: odcinek uogól. ,łamana otwarta, łamana uogól. otwarta

- obiekty powierzchniowe: obszar jednospójny ograniczony łamaną zamknięta

Pytania 4-9 prezentacja 2

1. Jakie obiekty stanowią treść obligatoryjna mapy zasadniczej a jakie treść fakultatywną ?

2. Co rozumiesz pod pojęciem atrybuty przestrzenne i nie przestrzenne obiektów mapy zasadniczej?

3. W jaki sposób gromadzi się atrybuty w bazie mapy numerycznej?

4. Wymień i opisz różne typy atrybutów?

5. Jakie materiały są niezbędne do edycji numerycznej mapy zasadniczej z pomiaru bezpośredniego?

Odpowiedź do pytania 1

1. Treść obligatoryjna:

• Osnowa geodezyjna

• Ewidencja gruntów i budynków

• Sieć uzbrojenia terenu

Treść fakultatywna

• Obiekty nie należące do treści obligatoryjnej

• Inne obiekty w zależności od potrzeb

Treść obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią:

• punkty osnów geodezyjnych,

• elementy ewidencji gruntów i budynków,

• elementy sieci uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne.

Do elementów ewidencji gruntów i budynków zalicza się, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dn. 17 grudnia 1996 w sprawie ewidencji gruntów i budynków

1. granice jednostek terytorialnego podziału państwa,

2. granice jednostek ewidencyjnych,

3. granice obrębów,

4. granice działek,

5. opisy i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych,

6. opisy i kontury klas gleboznawczych,

7. usytuowanie budynków,

8. stabilizowane (trwałe) punkty graniczne,

9. numery ewidencyjne działek,

10. numery porządkowe budynków,

11. numery ewidencyjne budynków,

12. numery punktów załamania linii granicznych,

13. nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych,

Do elementów sieci uzbrojenia zalicza się, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 26 sierpnia 1991 w sprawie szczegółowych zasad i trybu zakładania i prowadzenia geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz uzgodnień i współdziałania w tym zakresie:

1. urządzenia inżynieryjno-techniczne nadziemne,

2. urządzenia inżynieryjno-techniczne naziemne, w tym punkty położenia armatury naziemnej przewodów uzbrojenia technicznego,

3. linie przebiegu przewodów i elementów uzbrojenia terenu

Obiekty nie należące do treści obligatoryjnej stanowią treść fakultatywną mapy zasadniczej. Treść fakultatywna mapy zasadniczej stanowi zbiór otwarty, zależny od potrzeb i zamierzeń inwestycyjnych administracji państwowej, samorządowej i podmiotów gospodarczych.

Odpowiedź pytanie 2

1.Atrybuty przestrzenne określają lokalizacje obiektu w przestrzeni

2.Atrybuty nieprzestrzenne dzielą się na atrybuty opisowe (jawnie występujące na mapie w postaci tekstów opisujących), atrybuty graficzne (inaczej elementy przedstawienia graficznego; wszystkie wytyczne niezbędne do narysowania obiektu na mapie zasadniczej ) i inne właściwości obiektów

Odpowiedź na pytanie 3

Metody pozyskiwania informacji dla systemów informacji przestrzennej

W zależności od potrzeb i celu, dla którego budowany jest system wykorzystane są różne metody zbierania danych.

Bazę geometryczną systemu można budować na podstawie:

- wyników pomiarów geodezyjnych;

- pomiarów fotogrametrycznych;

- przetwarzania obrazów wideo;

- pomiarów GPS (globalnego systemu satelitarnego);

- skanowania i digitalizacji istniejących map analogowych.

Źródła danych:

Źródłem danych dla GIS są informacje, zebrane w dowolnej formie: mapy, zdjęcia lotnicze, obrazy satelitarne, ankiety statystyczne, dokumenty z pomiarów geodezyjnych, zdjęcia z obserwacji terenowych, a także informacje zapisane w postaci cyfrowej.

Odpowiedź na pytanie 4

• Atrybut stały - nadaje atrybutom stałą wartość dla wstawień bloku.

• Atrybut weryfikowalny- Pozwala na zatwierdzenie wprowadzonej wartości

atrybutu przy wstawianiu bloku.

• Atrybut widoczny - wartości atrybutów mają się pojawiać przy wstawianiu bloku

• Atrybut niewidoczny- określa, że wartości atrybutów mają się nie

pojawiać przy wstawianiu bloku. ATRWID zastępuje

tryb Niewidoczny.

• Atrybut prosty- - opisy obiektów za pomocą przyjętych typów prostych w formie tekstu, liczby, łańcucha, daty.
  Atrybuty proste w bazie danych zapisane są w formie kolumn w tabeli.
  Dzielimy je na :
  - zwykle 
  - multimedialne (OLE, zdjęci, muzyka, fil, tabela Accessu, dokument Word)

• Atrybut złożony
  - wielowartościowy- rozumiany jest jako kolekcja w postaci list, zbiorów, tablic. Przyjmuje określoną wartość z istniejącej kolekcji. 
  Może być użyty jako atrybut prosty.
  - referencyjny- pozwala łączyć obiekty różnych klas. Wartość jego należy do zbioru identyfikatorów obiektów pewnej klasy. Na podstawie atrybutów referencyjnych powstaje związek między obiektami różnych klas.
  − wyliczalny- jest atrybutem którego wartość nie jest przechowywana w obiekcie ale jest wyliczana w momencie odwołania się do niego. Związana jest z nim pewna procedura wyliczająca jego wartość. Np. wartość powierzchni budynku.

• Atrybut przestrzenny- są to współrzędne geograficzne

• Atrybut opisowy- jawnie występujący na mapie w postaci tekstów opisujących

• Atrybut typowy - Przy wstawianiu bloku nadaje atrybutowi

standardową, typową wartość.

Odpowiedź na pytanie 5

Treść obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią:

- punkty osnów geodezyjnych,

- elementy ewidencji gruntów i budynków,

- elementy sieci uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne.

· elementy ewidencji gruntów i budynków

Treść ewidencyjną mapy stanowią następujące elementy:

1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek

ewidencyjnych, obrębów, działek,

2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w

odpowiednim trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich - punktów trwale stabilizowanych w

terenie,

3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia,

4) kontury klas gleboznawczych i ich oznaczenia,

5) kontury budynków,

6) numery działek ewidencyjnych,

7) granice rejonów statystycznych i ich oznaczenia,

8) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:

a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,

b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,

c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,

d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych.

e) numery porządkowe budynków.

Wszystkie te elementy należy przyjąć z istniejącej ewidencji gruntów

W związku z tym wskazane jest utrzymanie przyjętych tam zasad numeracji działek, budynków, obiektów

budynkowych, innych obiektów, użytków gruntowych, oraz zasad redakcji treści ewidencyjnej mapy

zasadniczej z uwzględnieniem zmiany skali opracowania na 1:500. Wykonawca zobowiązany jest do

wprowadzenia zmian do treści mapy poprzez uwzględnienie podziałów, rozgraniczeń, inwentaryzacji

budynków, wyłączeń z produkcji rolnej i leśnej itp. Budynki, ich części, lub budowle nie będące przedmiotem

ewidencji gruntów i budynków, występujące na mapie zasadniczej przenieść do bazy na odpowiednią

warstwę.

Uzbrojenie terenu

Do elementów sieci uzbrojenia zalicza się zgodnie ustawą i rozporządzeniem Ministra

Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 2 kwietnia 2001 w sprawie geodezyjnej sieci

uzbrojenia terenu oraz zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej:

1. urządzenia inżynieryjno-techniczne nadziemne,

2 . urządzenia inżynieryjno-techniczne naziemne, w tym punkty położenia armatury naziemnej

przewodów uzbrojenia technicznego,

3. linie przebiegu przewodów i elementów uzbrojenia terenu(podziemnego, naziemnego

i nadziemnego).

Usytuowanie urządzeń oraz przebieg przewodów przyjąć z archiwalnych materiałów geodezyjnej

inwentaryzacji sieci uzbrojenia terenu, opracowań z pomiarów sytuacyjno-wysokościowych istniejących w państwowym zasobie.

Pozostała treść pozyskać metodą wektoryzacji rastrów mapy zasadniczej. Powstałe na styku tych dwóch

metod niezgodności czy kolizje należy zgłosić Zamawiającemu w celu wyjaśnienia przyczyn i przyjęcia

prawidłowego usytuowania elementów na mapie. W celu usunięcia niezgodności lub kolizji należy również

przewidzieć pomiar bezpośredni w terenie.

Obiekty nie należące do treści obligatoryjnej stanowią treść fakultatywną mapy zasadniczej. Treść

fakultatywna mapy zasadniczej stanowi zbiór otwarty, zależny od potrzeb i zamierzeń inwestycyjnych

administracji państwowej, samorządowej i podmiotów gospodarczych.

Poza treścią ewidencyjną w bazie mapy numerycznej znajdą się wszystkie elementy uwidocznione na

dotychczasowej mapie zasadniczej. Obiekty treści fakultatywnej zostaną pozyskane metodą wektoryzacji

zeskanowanych i wpasowanych sekcji mapy zasadniczej. Sposób graficznej prezentacji obiektów zgodny z

instrukcją.

Jakie parametry programu C-geo należy sprawdzić przed rozpoczęciem edycji mapy?

Przede wszystkim należy sprawdzić układ współrzędnych - odwzorowanie. (układ 65, 1992, 2000 lub też jego brak). Po drugie należy sprawdzić i ustawić zestawy kodów (dużo do wyboru), precyzję zapisu współrzędnych, wygląd mapy, tło mapy, kolor rastra. Wybiera się również skalę mapy, bibliotekę symboli, bibliotekę stylów linii, szablonu rozwarstwienia.

Omów warstwowość mapy numerycznej.

Wytyczne techniczne instrukcji K-1.10 określają zalecane warstwy mapy numerycznej. Warstwy mapy określamy zgodnie z działami treści mapy. Treść mapy uporządkowana jest tematycznie w zbiorach warstw: O - osnowa, E - ewidencja gruntów i budynków, U - sieci uzbrojenia terenu, S - sytuacja powierzchniowa, W - rzeźba terenu, R - realizacyjne uzgodnienia projektowe. Warstwa zerowa nie może zostać usunięta. Pierwsza litera nazwy warstwy to litera zbioru danej warstwy np. E, U, S, W, druga i trzecia litera - podział tematyczny, czwarta litera - kategoria danych np. P - dane przestrzenne, T - tekstowe, O - opisowe, piąta litera - dalszy podział.

Określ cechy warstw mapy numerycznej

Poszczególnym warstwom przypisujemy cechy: Aktualna - edytowalna, widoczna - ukryta, wybieralna, Zablokowana - szybciej działa odświeżanie rysunku, zamknięta - widać, ale nie można edytować. Warstwom można zmienić kolor, styl linii, grubość linii, wypełnienie, niezależnie od ustawień w warstwach. Można zmienić warstwowość gotowej mapy, zmienić nazwę warstwy, łączyć treści z kilku warstw, przenosić obiekty między warstwami.

Wymień narzędzia do edycji obiektów punktowych, liniowych i powierzchniowych

Obiekty punktowe możemy zmienić ręcznie, poprzez wpisanie kodu punktu w tabeli, poprzez wstawienie symbolu na punkt pomiarowy. Obiekty liniowe edytować możemy za pomocą funkcji „edytor obiektów” oraz funkcji „obiekt otwarty”. Obiekty powierzchniowe natomiast również możemy edytować za pomocą funkcji „edytor obiektów” i za pomocą funkcji „obiekt zamknięty”

Czemu służy narzędzie zwane „przyciąganie”?

Narzędzie zwane „przyciąganie” służy do manualnej edycji obiektów. Za pomocą tego narzędzia możemy edytować obiekty punktowe, liniowe i powierzchniowe. Wyłączając opcję „zaczepiaj bez punktu” możemy M.in. edytować symbole trawnika, elementów graficznych, strzałek wjazdu do garażu. Bez czynnej opcji przyciągania mogą pojawić się niedociągnięcia m.in. w elementach liniowych. Funkcja „przyciąganie” eliminuje ryzyko błędnego wstawienia obiektu (nie wstawimy obiektu w inne miejsce niż podany punkt). „Przyciągać” możemy do punktów, do końców i środków linii, do linii prostopadle, stycznie do luku itp. Funkcję „przyciąganie” włącza się poprzez rozwinięcie menu „Mapa” „Przyciąganie”.

Co rozumiemy pod pojęciem spójność mapy?

Poprawność struktury mapy ( kontrolę spójności mapy wykonuje się w celu wykrycia błędów na mapie).

Jakie warstwice wyróżniono w Instrukcji K-1?

- ciągłą,

- pomocniczą,

- uzupełniającą,

- pogrubioną.

Jakie obiekty punktowe, liniowe, powierzchniowe należą do działu treści mapy- „ rzeźba terenu ” ?

- skarpy,

- wąwóz,

- wypłuczysko,

- urwisko,

- zwał kamieni,

- strumień,

- rzeka,

- woda stojąca,

- trzciny,

- szuwary,

- bród,

- źródło,

- zabagnienie,

- mokradło,

- wydma.

Jakie informacje zawiera siatka szkieletowa z pomiaru rzeźby terenu?

- linie grzbietowe

- ciekowe

- jednakowego spadku.

Omów TIN i GRID jako modele rzeźby terenu

• TIN

TIN (Triangulated Irregural Network)- siatka trójkątów oparta o punkty pomiarowe.

Powierzchnię tworzy zbiór nie nakładających się na siebie trójkątów. Punkty pomiarowe są wierzchołkami trójkątów- tworzą węzły rozmieszczone nieregularnie. Właściwy wybór punktów pomiarowych, w oparciu o linie szkieletowe (grzbietowe, ciekowe) jest gwarancją prawidłowego modelu.

Metody wyznaczenia TIN:

- metodą manualną z uwzględnieniem linii szkieletowych

- metodą automatyczną:

* triangulacja Delanuay ( trójkąty w przybliżeniu równoboczne o najkrótszych bokach. Wewnątrz okręgów opisanych na tych trójkątach nie zawierają się inne punkty)

* Najkrótszej odległości,

* Największego spadku.

- metodą mieszaną, automatyczno- manualna (z uwzględnieniem modyfikacji linii szkieletowej).

Każdemu trójkątowi można przypisać śr. Wysokość, maksymalny spadek, kierunek nachylenia.

• GRID

GRID- (funkcja matematyczna) siatka kwadratów wyinterpolowana w oparciu o zadane parametry oczka siatki.

Podział przestrzeni na regularną siatkę (GRID), każdemu węzłowi siatki przypisuje wartość - wysokość w oparciu o punkty pomiarowe i wybraną metodę interpolacji.

Metody interpolacji siatki GRID:

- metoda odwrotnych odległości - wpływ punktów pomiarowych maleje wraz z odległością:




- metoda funkcji sklejanych:

Zapewnia ciągłość i gładkość powierzchni, minima i maksima mogą wystąpić poza węzłami.

- metoda wielomianu ruchowego,

- metoda minimalnej krzywizny,

- metody geostatystyczne - Kriging.

-metoda najbliższego sąsiedztwa

• określ zalety i wady NMT wykonanego różnymi metodami interpolacyjnymi

metoda najbliższego sąsiedztwa

_ Metoda prosta pod względem obliczeniowym i wymagająca od użytkownika

wprowadzania niewielkiej liczby parametrów.

_ Metoda mało przydatna do modelowania wielu zjawisk przyrodniczych, które

zmieniają się w przestrzeni w sposób ciągły, ze względu skokowe zmiany wartości.

_ Metoda wykorzystywana przy wyszukiwaniu stref oddziaływania różnych obiektów,

gdy potrzebna jest informacja, do którego najbliższego obiektu danego typu w

przestrzeni przyporządkować poszczególne punkty (np. które miasto jest najbliżej).

Metoda przydatna m.in. do analizy zjawisk społeczno-ekonomicznych lub

definiowania strefy wpływu obiektów punktowych.

_ Ograniczeniem metody jest fakt, iż układ wynikowych poligonów Thiessena zależy

znacząco od rozmieszczenia punktów z danymi; w obrębie poligonów wartości są

jednorodne.

NMT wykonany metodą odwrotnych odległości:

_ Metoda prosta pod względem obliczeniowym, wykorzystująca intuicyjnie zrozumiałą

zasadę malejącego proporcjonalnie do wzrostu odległości podobieństwa (lub

zależności) między wartościami punktów.

_ Metoda bardziej realistyczna niż metoda najbliższego sąsiedztwa, gdyż uwzględniany

jest wpływ większej liczby stanowisk pomiarowych na wynik w danym punkcie (a nie

tylko najbliższego stanowiska).

_ Metoda interpolacji, która sprawdza się dobrze, gdy stanowisk pomiarowych jest dużo

i są one względnie równomiernie rozmieszczone.

_ Wybrane podczas interpolacji parametry mają istotny wpływ na wynik obliczeń.

Ważny jest m.in. dobór odpowiedniej wielkości „sąsiedztw” branych pod uwagę przy

interpolacji. Wybór zbyt małych „sąsiedztw” może spowodować powstanie luk w

powierzchni interpolowanej, w miejscach gdzie oszacowanie wartości parametru nie

jest możliwe.

Metoda Kriginga:

_ Kriging zwykły (odmiana globalna) to metoda przydatna do modelowania zjawisk

zmieniających się w przestrzeni w sposób ciągły, w tym wielu zjawisk

przyrodniczych. Wartości nie zmieniają się skokowo, lecz w sposób płynny.

_ Kriging oferuje szereg parametrów, które można zmieniać, aby jak najlepiej

dopasować funkcję interpolującą do danych, jakimi dysponujemy.

_ Autokorelacja przestrzenna wyznaczona jest metodami statystycznymi. Możliwe jest

określenie wiarygodności dokonanej estymacji. Jest to bardzo duża zaleta metod

geostatystycznych

• jak można ocenić dokładność NMT, jakie parametry opisują tą dokładność?

Dokładność - stopień zgodności z jakim pionowe i poziome położenie obiektu w rzeczywistości reprezentowane jest w modelu

-średnia różnica między wysokością terenową a wysokością modelu (w programie C-GEO podawane do 0,01m)

-odchylenie standardowe (j.w. do 0,01m)

• Przedstaw różne metody wizualizacji NMT

Wygenerowany Numeryczny Model Terenu można wizualizować na wiele sposobów w zależności od jego przeznaczenia.

• modele z liniami szkieletowymi

• wizualizacja 3D

• Panorama

• Wizualizacja wysokości

• wysokości - nachylenie

• cieniowanie

• prezentacja modelu terenu poprzez warstwice

(rysunki do poszczególnych metod na 3 prezentacji)

• Wymień analizy oparte na NMT?

Na podstawie NMT można:

- wygenerować warstwice,

- określić wysokości punktu o znanych współrzędnych płaskich X,Y,

- obliczyć objętości,

- wygenerować widoki perspektywiczne,

- przeprowadzić w dowolnym miejscu profile,

- określić kąty nachylenia i spadki terenu,

- wygenerować cieniowaną rzeźbę terenu i jego szorstkość,

- projektować korzystając z danych NMT i oprogramowania CAD.

W dzisiejszych czasach NMT wykorzystywany jest zarówno do badania zjawisk zachodzących na powierzchni terenu (w szczególności kataklizmów, np. zagrożenia falą powodziową, rozkład przestrzennych zagrożeń ekologicznych itp.) jak i do planowania przestrzennego i projektowania inżynierskiego.

NMT stał się obecnie jednym z podstawowych, samodzielnych produktów geodezyjnych, o szerokim zakresie użyteczności. Można wskazać wiele dziedzin i praktycznych zastosowań NMT:

• Hydrografia (ocena zagrożenia powodziowego, symulacja stanów zagrożenia dla wykrycia słabych elementów w umocnieniach, czy planowania akcji ewakuacyjnej).

• Łączność (projektowanie lokalizacji przekaźników, radiostacji).

• Budowa szlaków komunikacyjnych (ocena projektu przebiegu linii komunikacyjnej pod kątem kosztów robót ziemnych).

• Obronność (symulacja przelotów nad obszarem, planowanie operacji wojskowych).

• Kopalnie odkrywkowe i kamieniołomy (ocena objętości bieżącego urobku).

• Służby kryzysowe (ocena rozprzestrzeniania się zagrożenia powodziowego czy chemicznego skażenia środowiska, planowanie ewakuacji).

• Urbaniści, planiści (ocena projektu planowanego osiedla mieszkaniowego, badanie mikroklimatu w aglomeracji miejskiej).

• Ekologia (rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń wód, gleb czy powietrza, kontrola wysypisk śmieci).

• Rolnictwo (melioracje, nawadnianie, ocena zagrożenia erozją gleb).

---