BEZDOMNOŚĆ

Przyczyny bezdomności:

1) czynniki społeczne

- materialne (np. utrata mieszkania, bezrobocie)

- rodzinne (problemy małżeńskie prowadzące do rozwodów, samotność)

- osobiste (zdrowie fizyczne i umysłowe)

- instytucjonalne (pobyt w zakładach karnych lub innych placówkach)

- przyczyny społeczne (długotrwałe bezrobocie, likwidacja hoteli robotniczych)

- brak miejsc w szpitalach i zakładach opiekuńczych (dla rencistów i emerytów, w Domach Opieki Społecznej)

- brak opieki nad wychowankami Domów Dziecka (usamodzielniającymi się), gdy kończą 18 lat

2) związane z patologiami i chorobami

- alkoholizm

- przestępczość

- byli więźniowie

- rozwody lub trwały rozpad rodziny

- znęcanie się nad rodzina

- brak opieki ze strony najbliższych

3) nadużycia psychologiczne

- nieumiejętność radzenia sobie w życiu

- lęk przed samodzielnością

- poczucie bezsensu życia

- deprywacja potrzeb

4) prawne

- możliwość wyeksmitowania na bruk

- brak możliwości podjęcia pracy bez stałego zamieszkania.

Rodzaje bezdomności:

1) ze względu na przyczyny

- z przymusu/konieczności - osoba bezdomna nie jest zadowolona ze swojej bezdomności, wyraża niechęć do pozostania bezdomnym

- z wyboru - akceptacja swojego stanu, a nawet stwierdzenie, że nie chce zmieniać swojej sytuacji życiowej

2) ze względu na czas trwania

- krótkotrwała - losowe sytuacje, krótkotrwałe bezrobocie

- długotrwała - przypadki związane z patologią i ubóstwem

- cykliczna.

Fazy bezdomności:

1) faza wstępna (do 2 lat)

Człowiek nie ma już stałego miejsca pobytu, ale ma jeszcze zameldowanie w dowodzie osobistym, nie postrzega więc siebie jako osoby bezdomnej, czasowo zamieszkuje u przyjaciół, pojawia się alkohol.

2) faza ostrzegawcza (od 2 do 4 lat)

Osoba ta nadal nie postrzega się jako bezdomna, ponieważ wchodzi w krótsze lub dłuższe konkubinaty i uzyskuje czasowe zameldowanie, coraz częściej zrywa więzi rodzinne, pogłębia się uzależnienie od alkoholu i powtarzają się cykle bezdomności.

3) faza adaptacyjna (od 4 do 6 lat)

Bezdomny coraz bardziej identyfikuje się z grupą osób bezdomnych, często wraca do środowiska i nałogu alkoholizmu, zmniejsza się ilość prób wychodzenia z bezdomności, pogłębia się choroba alkoholowa.

4) faza chroniczna (od 6 do 10 lat)

Pełne przystosowanie do warunków bezdomności, bezdomny stara się znaleźć miejsce w schronisku, pogarsza się stan jego zdrowia, spowodowany brakiem higieny i pogłębianiem się alkoholizmu.

5) faza bezdomności trwałej (powyżej 10 lat)

Zanik motywacji do wyjścia z bezdomności, poszukiwanie jedynie schroniska na noc, często niedostosowanie społeczne, uniemożliwiając powrót do społeczeństwa.

Jak pomagać:

1) działania profilaktyczne - mające na celu zapobieganie (patrole policyjne, wolontariusze)

2) działania osłonowe - pomoc i opieka, zapobiegają dalszej degradacji osób bezdomnych (znalezienie noclegowni)

3) działania aktywizujące - próby pomocy dla osób, które chcą wyjść ze stanu bezdomności.

Indywidualna pomoc - pomoc w znalezieniu pracy, a więc pomoc w przekwalifikowaniu się.

---