„Pomagamy dziecku zdobyć przyjaciół”

Wiesz, że prawdziwa przyjaźń może rozwinąć się już w przedszkolu?

Potrzeba kontaktów międzyludzkich jest wszechobecna zarówno u dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Ludzie źle się czują bez kogoś bliskiego, serdecznego i zaufanego. Każdy potrzebuje osoby bliskiej, gdy przeżywa chwile radości i smutku, kto pomógłby przezwyciężyć pustkę i samotność.

Pierwsze przyjaźnie są dla dziecka bardzo ważne, ponieważ stanowią podstawę do nawiązywania przez nie głębszych i trwalszych relacji w późniejszym wieku.

Dorosłym jednak łatwo je popsuć, dlatego:

⇒ Nie poganiaj. Każdy zaprzyjaźnia się w swoim tempie. Jedni nawiązują kontakty z marszu, inni potrzebują czasu, żeby się trochę oswoić.

Oczywiście jeśli Twój maluch jest nieśmiały, nie chodzi do przedszkola lub nie ma okazji do częstego kontaktu z rówieśnikami, musisz postarać się, by mógł przebywać z innymi dziećmi i zaprezentować się im z jak najlepszej strony. Możesz np. zorganizować podwórkowe zawody w rzucaniu piłką do celu, jeśli jest to jego ulubiona zabawa, albo zapisać go na zajęcia muzyczne w domu kultury, gdzie pozna dzieci z podobną pasją. Pamiętaj jednak, że te wysiłki muszą być systematyczne i dyskretne - nie zawsze pierwsze dziecko, którym się Twój maluch zainteresuje, odpowie taką samą sympatią.

⇒ Nie oceniaj. Bardzo często przedszkolne przyjaźnie to związki silnego ze słabszym. Zazwyczaj obie strony na tym korzystają. Silny jest dumny, że może się kimś opiekować. Słaby czuje się pewniej i powolutku sam nabiera siły.

⇒ Nie przykładaj dorosłej miary. W tym wieku nie ma większego znaczenia, czy przyjaciel jest dziewczynką, czy chłopcem. Nawet jeśli czterolatek oświadczy, że ma narzeczonego lub że ożeni się z koleżanką, nie nadawaj temu erotycznego sensu. Nie wyśmiewaj, nie pytaj, czy się już całowali. Dziecko jest ciekawe drugiej płci, ale pozostaje niewinne. Nie psuj tego.

⇒ Nie bój się tzw. złego wpływu. Dzieci w tym wieku uczą się przede wszystkim od siebie nawzajem. Naśladują rzeczy mądre i niemądre. Mądre pochwal, na głupie nie zwracaj uwagi. Nikt jeszcze się nie wykoleił od powiedzenia „d...” , choćby i dziesięć razy.

Na pewno nie powinieneś zabraniać kontaktów! To jego pierwszy samodzielny i do tego bardzo ważny wybór. Przyjrzyj się mu i zastanów, dlaczego Twój syn chce się z nim przyjaźnić. Może powodem jest zbyt mały wybór (to jedyny chłopiec w tym wieku na klatce), a może Twoje dziecko w przyjacielu pociąga to, czego samo nie ma (buntownicza natura, wygląd), albo (w przypadku sześciolatka) nadzwyczajna towarzyska atrakcyjność przedszkolnego lidera-rozrabiaki? Pomyśl też, dlaczego nie akceptujesz kolegi dziecka. Powody mogą być zaskakujące.

Cierpliwie czekaj, aż dziecko samo zrezygnuje z tej wątpliwej przyjaźni, to dla niego ważna lekcja. Uczy się, że obdarzając kogoś swoim zaufaniem i zainteresowaniem, możemy popełnić błąd i mamy do tego prawo. O wiele ważniejsze jest to, żeby dziecko nie straciło do Ciebie zaufania, a także, gdy taka znajomość się skończy, z ufnością zwierzyło się z kolejnego wyboru, tym razem szczęśliwszego.

⇒ Nie zmuszaj do przyjaźni z tymi, których Ty lubisz. Nie da się nikomu wmówić przyjaciela. Nawet jeśli Twoja przyjaciółka ma synka dokładnie w tym samym wieku, nie oczekuj, że to On stanie się bratnią duszą Twojego malca.

Pojawienie się w życiu przyjaciela to jedna z najmilszych rzeczy, jakie mogą się dziecku przydarzyć. Czuje się wtedy ważne, dumne, potrzebne.

Uczy się opiekować drugim człowiekiem, dzielić z nim to, co dobre i złe. Pierwsze przyjaźnie pamięta się do końca życia.

ZDANIEM DZIECI

Zdarza się jednak, że jedno z dzieci znajduje sobie nowego towarzysza zabaw, albo z przyczyn od siebie niezależnych (przeprowadzka, zmiana przedszkola) znika z pola widzenia.

Utrata przyjaciela to wielkie przeżycie i nie powinno się go bagatelizować, mówiąc: „To się zdarza, będziesz miał jeszcze wielu innych fajnych kolegów”.

Najlepiej w takiej sytuacji reagować w następujący sposób:

♣ Pozwól dziecku na wyrażenie emocji - smutku, gniewu, żalu. Ma do nich prawo, poniosło bowiem stratę, być może pierwszą tak dużą w życiu. Ma prawo płakać, a nawet krzyczeć, ale nie bić czy wyzywać.

♣ Okaż mu zrozumienie - opowiedz, jak sama się czułaś, gdy straciłaś pierwszą bliską koleżankę, albo przywołaj podobną sytuację: „Pamiętasz, jak po wakacjach Twoja siostra płakała, że Basia nie chce się z nią bawić?”.

♣ Daj nadzieję - ale mądrze. Powiedz prawdę, że nie jest łatwo mieć prawdziwego przyjaciela, czasami trzeba na taką osobę długo czekać. Okazując szacunek wyborom i uczuciom malucha, sprawisz, że w przyszłości będzie mądrze dobierał sobie przyjaciół i będzie potrafił dbać o relacje z nimi.

PRZYJAŹŃ TO NAJWSPANIALSZY I NAJBARDZIEJ KOSZTOWNY DAR, UMIEJ GO WZIĄĆ!!!

Przyjaciel jest najpotrzebniejszą rzeczą na świecie, bo bez przyjaciela jest nudno i smutno

Jak ktoś jest smutny, to przyjaciel jest po to, żeby pocieszać, i mówi wtedy „Nie smuć się i chodź się bawić”

Dobrze jest mieć silnego przyjaciela, bo wtedy może On pomóc wnieść meble do domu

Przyjaciel dzieli się tym, co ma

Nic złego nie stanie nam się z przyjacielem

Można mieć przyjaciela chłopca, a jak się jest chłopcem, to można mieć przyjaciółkę dziewczynkę. Wtedy z takim innym przyjacielem można się bawić w chowanego albo w berka, albo w ciuciubabkę

Przyjaciele lubią się nawzajem,

dobry przyjaciel nie bije,
lubię się z nim spotykać

---