Do tekstu Guzziniego
I DEBATA
wywołana przez fragment pracy Johna Vasqueza opublikowany w American Political
Science Review
Vasquez zasadniczo argumentuje, że:
realiści odrzucają systematyczne stosowanie kryteriów naukowych dla oceny teoretycznej wiedzy
o produkcje rażąco banalnych oświadczeń lub braku możliwości ich obalenia,
Dla niego wyniki Waltzowskich badań są (neo)realistyczne, lecz w dopracowanej formie znajduje się bezsensowna treść
II DEBATA
po artykule Jeffrey Legro i Andrew Moravcsika „Międzynarodowe Bezpieczeństwo”.
Realistom zarzucono, że ich praca jest tylko dltego dobra, ze została wyposażona w pomysły i oraz zmienne porzyczone z innych podejść
krytyka jest mniej surowa niż Vasqueza,
poprzez przydzielenie małych i zwykle niewystarczających połaci terenu na polu akademickim, realizm może stać się strukturalnie zależnym od podziału teoretycznej pracy definiowanej gdzieindziej (w innych miejscach).
PODEJŚCIE REALISTYCZNE
Początkowy okres rozwoju realistycznego podejścia do otaczającej państwa politycznej rzeczywistości, zdominowany został przez pesymistyczne i konserwatywne postrzeganie natury człowieka i jego głównych preferencji . Zwolennicy szkoły realistycznej wychodzili z założenia, że konflikt jest cechą ludzkiego istnienia i zjawiskiem towarzyszącym ludzkości w jej rozwoju.
DYLEMATY
Dylemat tożsamości
Z jednej strony
realizm jest porównywany z klasyczną teorią stosunków międzynarodowych, (z idealistami)
ciężko było mu się wybić i udowodnić swoją odrębność.
Z drugiej zaś strony
Specyfikowano i zawężano realizm do niektórych cech
To bardzo zubożało realizm
wciąż odwoływano się do klasycznych punktów: władza, siła, anarchiczność, państwowość, interes.
Problem z określeniem tożsamości pojawia się w definiowaniu pojęć, a raczej opowiedzeniem się, która cecha determinuje, albo też odróżnia realistów od innych szkół.
Tymczasowy realizm może zarówno oddzielony od innych podejść, ale teoretycznie bezsensowne lub bardziej zdeterminowane w wyjaśnianiu, ale również nie do odróżnienia od innych podejść w STM
DYLEMAT KONSERWATYWNY uzasadnienia/tradycji realizmu
· cykliczną cechą realistów zostało skłanianie się ku mniej rygorystycznym rozumieniom ich własnych teorii.
· Realizm odnosi się do tradycji filozoficznej lub bardziej ogólnie do "postawy dotyczące kondycji ludzkiej ".
· Mówi o dylemacie powrotu do tradycji realizmu
· zmiana praktycznej wiedzy o wspólnej kulturze dyplomatycznej,
o tracą naukową wiarygodności,
o zakłóceniem tradycji realizmu.
· Jeśli realizm jest praktyczną wiedzą, wtedy powiedział, że może istnieć ponieważ jest on dzielony przez dyplomatyczne wspólnoty, jest prawdziwy i nie ma potrzeby wyraźnego uzasadnienia.
· Jeżeli jednak te same maksymy realistów nie są już koniecznie wspólne, i potrzebuje uzasadnienia w naszych demokratycznych czasach, ten fundament nie może już oprzeć się na tradycji;
· realizm dostarcza w dużej części odwołań od jego wniosku, aby zrozumieć rzeczywistość "jak jest".
· odkąd realizm świadomie odnosi się do świata, w formie jakiej jest (a nie takiej jakiej powinien być), to koniecznie wymaga rodzaju obiektywnego statusu.
· poprzez unikanie uzasadnienia, realizm traci siły przekonywania w czasie debaty racjonalistów.
· obrona realizmu sama dąży do swej zagłady(nie pytaj).
ANARCHIA
Część realistów uważa, że "anarchia" i równowaga sił są kategoriami zbyt nieważnymi/pustymi by uchwycić istotne cechy polityki międzynarodowej.
Stąd też problem, że część realistów odbierała realizmowi jego zdeterminowane cechy, jak np. władza.
Rozróżnienie w sposobie postrzegania władzy ujmowało realizmowi jako jednolitej nauce.
· Anarchia jako taka jest niezdeterminowana w swoich skutkach.
WŁADZA....