 | Pobierz cały dokument wartosc.milczenia.ruch.swiatlo.i.zycie.szkola.doc Rozmiar 29 KB |
Wartość milczenia
Trzy razy dziennie na wzgórzu Taizé wszystko się zatrzymuje: praca, studia biblijne, dyskusje. Dzwony wzywają do kościoła na modlitwę. Setki, czasem tysiące młodych z bardzo różnych krajów całego świata modlą się i śpiewają z braćmi ze Wspólnoty. W kilku językach czyta się Pismo Święte. W centralnej części każdej wspólnej modlitwy jest niepowtarzalna chwila spotkania z Bogiem: długi czas ciszy.
Milczenie i modlitwa
Gdy bierzemy sobie za przewodnika najdawniejszy modlitewnik - biblijną Księgę Psalmów - znajdujemy dwie główne formy modlitwy. Jedna to lament i wołanie o pomoc. Druga - dziękczynienie i uwielbienie. W sposób bardziej ukryty, bez wypowiadania błagań czy pochwał, wyraża się trzeci rodzaj modlitwy. Psalm 131, na przykład, mówi o spoczynku i zaufaniu: „...wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy (...); złóż w Panu nadzieję odtąd i aż na wieki!"
Modlitwa nieraz milczy. Bo pełna pokoju komunia z Bogiem trwać może bez słów. „Wprowadziłem ład i spokój do mojej duszy; jak niemowlę u swej matki" (Ps 131, 2). Jak niemowlę, co przestało krzyczeć, syte przy piersi swej matki, tak może być „we mnie moja dusza" w obecności Boga. Dlatego ani słów, ani nawet refleksji modlitwa nie potrzebuje.
Jak osiągnąć wewnętrzną ciszę? Niekiedy milczymy, jednak w sobie toczymy dyskusje, zmagając się z wyobrażonymi partnerami lub ze sobą. Wprowadzenie spokoju do duszy zakłada pewną prostotę: „Nie gonię za tym, co wielkie, albo co przerasta moje siły" (Ps 131, 1b). Wprowadzać spokój to rozpoznawać, że moje kłopoty nie mogą być czymś wielkim. Wprowadzać spokój to pozostawiać Bogu, co znajduje się poza moim zasięgiem i moimi zdolnościami. Chwila ciszy, nawet bardzo krótka, jest jak szabatowy odpoczynek, święty postój, rozejm dla trosk i zmartwień.
Niepokój myśli można porównać do sztormu, co uderzył w łódź uczniów na Morzu Galilejskim, podczas gdy Jezus w niej spał. My też bywamy bezradni, niespokojni, a nie umiemy się sami wyciszyć. Ale też i nam Chrystus umie przyjść z pomocą. Jak rozkazał morzu i wichrowi, by „nastała głęboka cisza" (Mk 4, 39), tak może on też wyciszyć nasze serce, wzburzone lękiem i zmartwieniami.
Zachowując milczenie, pokładamy nadzieję w Bogu. Jeden z psalmów nasuwa myśl, że cisza jest nawet formą uwielbienia. Przyzwyczailiśmy się do czytania początku psalmu 65: „Ciebie należy wielbić, Boże". To tłumaczenie podąża za wersją grecką, lecz w większości hebrajskich czytamy: „Cisza jest uwielbieniem Ciebie, Boże". Kiedy ustają słowa i myśli, chwalimy Boga w milczącym zadziwieniu i zachwycie.
Słowo Boga: grom i cisza
 | Pobierz cały dokument wartosc.milczenia.ruch.swiatlo.i.zycie.szkola.doc rozmiar 29 KB |