Kamil Dobrzyń

Biotechnologia 1 Gr. 1 para 3

Ćw.: Metody pomiaru współczynnika załamania światła

Załamanie światła występuje wskutek zmiany prędkości rozchodzenia się światła w różnych ośrodkach.

Bezwzględnym współczynnikiem załamania światła nazywamy stosunek prędkości światła w próżni [c] do jego prędkości w danym ośrodku [v].

Ośrodkiem gęstszym optycznie nazywamy ten ośrodek, który ma większy współczynnik załamania.

Względnym współczynnikiem załamania nazywamy stosunek dwóch bezwzględnych współczynników załamania jednego ośrodka względem drugiego.

Współczynnik załamania każdej substancji jest dla niej charakterystyczny. Dla danej częstotliwości prędkość rozchodzenia się światła w ośrodku rozchodzi się z prędkością:

;

ε_{0- przenikalność elektryczna próżni}

ε_r- przenikalność elektryczna ośrodka

μ₀-przenikalnosc magnetyczna próżni

μ_r- względna przenikalność magnetyczna ośrodka

Z powyższego wzoru i wzoru na bezwzględny współczynnik załamania wynika:

Z powyższego wzoru wynika, że n zależy od parametrów elektrycznych i magnetycznych ośrodka oraz częstotliwości światła padającego.

Zależność współczynnika załamania fali od częstotliwości fali n=f(λ) nazywamy dyspersją światła.

Wielkość charakteryzująca cząsteczkę światła i zależna od współczynnika załamania to refrakcja molekularna wyrażana wzorem:

; gdzie:

M- masa cząsteczkowa

- gęstość

; gdzie:

- kąt padania;
-kąt załamania promienia świetlnego w dwóch środowiskach

- kąt graniczny

Pomiar:

Pomiar			n	nśr		n