PRZYPADEK B. Ława przesunięta względem osi ściany. Rozważa się ławę o szerokości B = 1,40 m. Środek podstawy ławy przesunięto względem osi ściany o e_s = 0,05 m (w prawo) ku środkowi budynku - rys. 3.5b. Wykorzystane zostaną dane z p. 1 i 2 wspólnych dla przypadku a oraz b.

3. Obciążenia obliczeniowe (ciężar ławy i obciążenia odsadzek)

G_r1 = 0,35 ⋅ 1,4 ⋅ 24,0 ⋅ 1,1 = 12,94 kN ⋅ m^-1

G_r2 = 0,50 ⋅ 1,6 ⋅ 18,0 ⋅ 1,2 = 17,28 kN ⋅ m^-1

G_r3 = 0,60 ⋅ 0,3 ⋅ 18,0 ⋅ 1,2 = 3,89 kN ⋅ m^-1

G_r4 = 0,60 ⋅ 0,15 ⋅ 23,0 ⋅ 1,3 = 2,69 kN ⋅ m^-1

razem G_r = 36,80 kN ⋅ m^-1

4. Sprawdzenie położenia wypadkowej obciążeń stałych i zmiennych długotrwałych

Obciążenia pionowe podłoża

N₁ = P_r1 + G_r = 180,0 + 36,8 = 216,8 kN ⋅ m^-1.

Moment wypadkowej obciążenia podłoża względem środka podstawy ławy

e_s = 0,05 m, h = 0,35 m, r₂ = 0,45 m, r₃ = r₄ = 0,40 m,

M₁ = M_r1 + H_r1 ⋅ h - P_r1 ⋅ e_s - G_r2 ⋅ r₂ + G_r3 ⋅ r₃ + G_r4 ⋅ r₄ =

= 23,2 + 5,4 ⋅ 0,35 - 180,0 ⋅ 0,05 - 17,28 ⋅ 0,45 +

+ 3,89 ⋅ 0,40 + 2,69 ⋅ 0,40 = 10,95 kN ⋅ m ⋅ m^-1.

Mimośród obciążenia podłoża względem środka podstawy ławy.

Wypadkowa obciążeń znajduje się w rdzeniu podstawy.

5. Sprawdzenie odrywania podstawy ławy od podłoża

Obciążenie pionowe podłoża

N₂ = 200,0 + 36,8 = 236,8 kN ⋅ m^-1.

Moment wypadkowej obciążenia podłoża względem środka podstawy ławy

M₂ = 28,4 + 5,8 ⋅ 0,35 - 200,0 ⋅ 0,05 - 17,28 ⋅ 0,45 + 3,89 ⋅ 0,40

+ 2,69 ⋅ 0,40 = 15,29 kN ⋅ m ⋅ m^-1.

Mimośród obciążenia podłoża względem środka podstawy

Odrywanie podstawy fundamentu od podłoża nie występuje.

6. Sprawdzenie warunku stanu granicznego nośności podłoża

Zredukowana szerokość podstawy

Wpływ odchylenia wypadkowej obciążenia podłoża od pionu

Q_fNB = 1,27 ⋅ 1,0(13,2 ⋅ 12,8 ⋅ 0,96 + 4,66 ⋅ 1,27 ⋅ 15,45 ⋅ 0,93) =

= 1,27 (162,2 + 85,03) = 1,27 ⋅ 247,23 = 313,98 kN ⋅ m^-1.

m ⋅ Q_fNB = 0,81 ⋅ 313,98 = 254,32 kN ⋅ m^-1 > N₂ = 236,8 kN ⋅ m^-1.

Szerokość ławy B = 1,40 m jest wystarczająca po przesunięciu ławy o 5 cm ku środkowi budynku (względem osi ściany).

7. Wnioski

• z porównania przypadków a i b wynika, że zmniejszenie mimośrodu obciążenia podłoża uzyskane przez przesunięcie środka podstawy ławy względem osi ściany powoduje, że założona szerokość ławy B = 1,40 m jest wystarczająca.

• w przypadku a (ława usytuowana symetrycznie względem osi ściany), w którym obciążenie podłoża jest bardziej nierównomierne niż w przypadku b, potrzebna jest większa szerokość ławy B = 1,5 m.