Opracowanie wyników:

1. Krzywa cechowania osi x programu obsługi spektrometru:

λ _rz = 0.9133* λ_pr + 42.688 [nm]

2. Wyniki pomiarów dla helu skorygowane na podstawie punktu 1.:

λ rz [nm]	1/ λ rz [1/nm]	Natężenie wzgl.	1/n^2
466	0,00223	678	0,04
487	0,00205	719	0,0625
581	0,00172	4208	(odrzucona)
644	0,00155	1400	0,1111

3. Wykres funkcji f(1/n²) = 1/ λ _rz:

Odrzucam wartość odpowiadającą widmu o długości fali 581 nm, ponieważ nie zgadza się ona z wartościami odczytanymi w tablicach.

4. Aproksymując liniowo otrzymujemy prostą o równaniu:

y = -0.010516*x + 0.002656.

Dla serii Balmera prawdziwa jest zależność:

, można ją przyrównać do powyższej aproksymacji, uzyskuje się dwie wartości R:

R₁ = 10,516 * 10⁶ [1/m] (współczynnik kierunkowy)

R₂ = 10,624 * 10⁶ [1/m] (współczynnik „b”)

gdzie R₁ jest szukaną stałą Rydberga. Natomiast R₂ jest związane z głowicą pasma dla serii Balmera, która wynosi 377 nm.

5. Energia jonizacji:

E_jon = Rhc

E_jon1 = 13, 038 eV

6. Błędy pomiaru:

Oraz uwzględniając Δλ = 3nm:

ΔR = 0,63 * 10⁶ [1/m] // błąd stałej Rydberga

7. Wnioski:

W tym doświadczeniu musiałem usunąć jeden wynik ( widmo o długości fali 581 nm ) doświadczenia z obliczeń ponieważ nie pasował on zupełnie do teoretycznych rozważań. . Analiza widma jest popularnym sposobem sprawdzenia próbki w celu znalezienia jej składu chemicznego. A więc patrząc na uzyskane długości fal, można wywnioskować, że badana próbka mogła zostać zanieczyszczona innym pierwiastkiem, który emituje dość silne widmo o tej długości. Mimo tego wyznaczona wartość stałej Rydberga jest bliska wartości tablicowej. Gdyby widmo o długości fali 581 nm, nie zostało usunięte różniłaby się o ok. 30%.