ADI (ang. Acceptable Daily Intake) - dopuszczalne dzienne spożycie (tłumaczone również jako: dopuszczalne dzienne pobranie lub dopuszczalna dzienna dawka), wskaźnik określający maksymalną ilość substancji, która zgodnie z aktualnym stanem wiedzy może być przez człowieka pobierana codziennie z żywnością przez całe życie prawdopodobnie bez negatywnych skutków dla zdrowia.
Wskaźnik ADI jest określany m.in. dla większości dodatków do żywności, pozostałości pestycydów i leków weterynaryjnych. Wskaźnik ADI jest najczęściej podawany w miligramach na kilogram masy ciała (mg/kg) na 1 dzień i dotyczy łącznego pobrania substancji różnymi drogami (z żywnością, powietrzem, lekami, kosmetykami, etc.).
Okres karencji - ściśle określony przepisami czas dla każdego chemicznego środka ochrony roślin, jaki musi upłynąć od jego ostatniego zastosowania w zabiegu ochronnym do zbioru plonu.
Pozostałością pestycydu nazywa się substancje obecne w żywności lub paszy, w wyniku zastosowania pestycydu, a więc oprócz substancji czynnej również jej pochodne, produkty degradacji, metabolity itp. o znaczeniu toksykologicznym.
Pozostałości te muszą być najniższe, możliwe do osiągnięcia i dopuszczalne pod względem toksykologicznym. Można to spełnić pod warunkiem przestrzegania zasad dobrej praktyki rolniczej, określonej w oficjalnych zaleceniach ochrony roślin. Obejmują one m. in. zakres i warunki stosowania poszczególnych pestycydów, ich najmniejsze ilości w stosunku do areału uprawy (lub ziarna, albo nasion, które według zaleceń, powinno być zaprawione), a także okres karencji.
Dwie podstawowe definicje określały pozostałości pestycydów:
1. Tolerancja lub maksymalna pozostałość, t j. ilość dopuszczalna w produkcie albo na jego powierzchni, wyrażona w miligramach pestycydu na kilogram produktu, jeżeli pestycyd użyto w celu ochrony żywności, zgodnie z dobrą praktyką rolniczą.
2. Praktyczna granica pozostałości — jeżeli pozostałość nie wynika z użycia pestycydu w celu ochrony żywności.
Przykładowo obecność pestycydu, w granicach dopuszczalnych, wskutek jego zastosowania w celu ochrony uprawy przed atakiem szkodnika jest tolerancją, ale obecność jego w mleku czy maśle — praktyczną pozostałością. Ostatnio uznano za właściwsze obie te definicje zastąpić jednym pojęciem — maksymalna granica pozostałości (MGP).
Tolerancje, czyli maksymalne dopuszczalne pozostałości tego samego pestycydu często różnią się w poszczególnych krajach lub regionach. Wynika to głównie z różnych warunków klimatycznych, wpływających zarówno na długość okresu wegetacji i dojrzewania płodu, jak i na dynamikę zanikania pozostałości pestycydu, wielokrotność jego stosowania itp.
W żadnym jednak przypadku, uwzględniając spożycie produktu przez ludność określonego kraju, tolerancja nie może przekraczać dopuszczalnego dziennego spożycia dla ludzi — ADI wyrażonego w miligramach na kilogram masy ciała.
Do ustalenia tolerancji (maksymalnej, dopuszczalnej pozostałości) lub praktycznej granicy pozostałości niezbędne jest ADI oraz aktualne lub przewidywane spożycie produktu (grupy produktów) pochodzącego z chronionej uprawy.