1.WSTĘP:

Akumulator jest odwracalnym elektrochemicznym źródłem prądu elektrycznego, inaczej

mówiąc można w nim gromadzić i pobierać energię elektryczną , przy czym każda z faz jego pracy jest związana z reakcjami chemicznymi w jego wnętrzu .

Stan techniczny akumulatora określa się na podstawia oględzin zewnętrznych, pomiarów poziomu i gęstości elektrolitu oraz pomiar napięcia na zaciskach akumulatora pod obciążeniem.

Podczas oględzin zewnętrznych należy zwrócić uwagę na czystość i stan zacisków biegunowych, łączników między ogniwowych oraz prawidłowość ich połączeń. Wszelkie zanieczyszczenia powodują wzrost oporów i mogą być przyczyną zwarć. Należy również sprawdzić obudowę akumulatora, czy nie występują uszkodzenia ścianek i masy zalewowej, uszczelniającej pokrywy poszczególnych ogniw. Zakrętki otworów wlewowych nie mogą być uszkodzone i powinny mieć drożne i czyste otwory wentylacyjne.

Do sprawdzania poziomu elektrolitu w poszczególnych ogniwach akumulatora służy rurka szklana z naciętą podziałką milimetrową i zwężoną u wylotu. Poziom elektrolitu powinien znajdować się 10
mm pod górną krawędzią płyt. Poziom elektrolitu należy mierzyć w każdym ogniwie.

We współczesnych akumulatorach, w których obudowa wykonana jest z przezroczystych tworzyw sztucznych, poziom elektrolitu w poszczególnych celach jest widoczny i powinien się zawierać między zaznaczonymi na obudowie kreskami oznaczającymi minimalny i maksymalny jego poziom.

Gęstość elektrolitu mierzy się za pomocą areometru. Jest to przyrząd składający się ze szklanej rurki (pipety), na której dolnym końcu znajduje się gumowa końcówka, na górnym -gumowa gruszka. Wewnątrz pipety jest umieszczony szklany pływak (właściwy areometr) o ściśle określonej masie. Na rurce jest podziałka wyskalowana w g/cm³.Niektóre areometry są wyposażone w termometr do jednoczesnego pomiaru temperatury elektrolitu. Dla ułatwienia odczytu podziałka areometru bywa zabarwiona na różne kolory, których zakresy określają stan naładowania akumulatora.

Podczas pomiaru do pipety zasysa się elektrolit z poszczególnych ogniw za pomocą gruszki gumowej. Odczyt dokonuje się bezpośrednio na podziałce areometru. Pływak areometru zanurza się w elektrolicie tym głębiej, im mniejsza jest jego gęstość. Przy ustalaniu ostatecznych wyników pomiaru gęstość należy uwzględnić wpływ temperatury. W tym celu do zmierzonej przy danej temperaturze wartości należy wprowadzić poprawkę, aby otrzymać wartość gęstości w temperaturze odniesienia równej +20°C. Na każdy stopień różnicy temperatury należy wnieść poprawkę
(plus odnosi się do temperatury elektrolitu wyższej niż+20°C, minus do -niższej). Gęstość elektrolitu należy mierzyć nie wcześniej niż pół godziny po naładowaniu lub wyładowaniu akumulatora . Próba umożliwia jedynie określ zawartości kwasu siarkowego w elektrolicie, a nie daje podstaw do oceny stanu separatorów i płyt. Pomiar napięcia na zaciskach zwykłym woltomierzem bez obciążenia akumulatora daje w wyniku wartość zbliżoną do wartości siły elektromotorycznej. A więc na wynik ten nie ma wpływu stan wewnętrzny akumulatora.

Prawidłowe wnioski o stanie akumulatora można dopiero wysnuć na podstawie pomiaru napięcia pod obciążeniem . Możemy to wykonać obciążając akumulator rozrusznikiem, ale znacznie wygodniej przy użyciu woltomierza widełkowego. Przyrząd taki składa się z wskaźnika, który jest woltomierzem magnetoelektrycznym, i widełek z opornikiem obciążającym. Opór opornika musi być dostosowany do pojemności badanego akumulatora. Wynosi on 23 mΩ dla akumulatorów o pojemności do 100
i 12 mΩ dla akumulatorów o pojemności większej niż 100
.

Woltomierz widełkowy ma podwójną podziałkę w woltach oraz w procentach, do określania zdolności rozruchowej akumulatora. W korpusie przyrządu jest umieszczony przełącznik przyciskowy, umożliwiający zmianę biegunowości wskaźnika. Próba ruchowa akumulatora nie może trwać dłużej niż 30 s. W tym czasie należy zmierzyć napięcie wszystkich ogniw. Przed próbą pod obciążeniem należy sprawdzić stopień naładowania za pomocą areometru, który powinien wynosić co najmniej 50%. W razie potrzeby akumulator należy podładować. Temperatura elektrolitu w czasie próby powinna wynosić od 15 do 30°C.

Zdolność rozruchowa -określana jest poprzez prąd jaki można pobrać w ciągu 1 minuty w temperaturze -18°C dla akumulatora klasy A i B ,oraz 0°C dla akumulatora klasy AT

2.PRZEBIEG ĆWICZENIA:

Badaniu zostały poddane dwa akumulatory:

1. Akumulator FIAM

• pojemność akumulatora 45[Ah]

• prąd wyładowania 200[A]

Nr ogniwa(od +)	1	2	3	4	5	6
Gęstość elektrolitu [g/cm^3]	1,28	1,28	1,09	1,26	1,27	1,28

2. Akumulator Centra Plus

Napięcie na zaciskach wynosiło 10,8[V]

Pomiar gęstości elektrolitu był niemożliwy, gdyż akumulator ten jest „bezobsługowy”(brak dostępu do poszczególnych cel.

3.WNIOSKI:

Z przeprowadzonych pomiarów wynika, że akumulator „a” był nie w pełni naładowany o czy świadczy niska gęstość elektrolitu. Ponadto stwierdzono pęknięcie w trzeciej celi.

Akumulator ten nie nadaje się do dalszej eksploatacji. Natomiast akumulator „b” jest wpełni sprawny i nadaje się do eksploatacji.

Grzegorz Szewc

IV MDESS

Elektrotechnika i elektronika

Samochodowa

Laboratorium 2

Temat: Badania akumulatorów.

---