ILOŚCIOWE METODY OCENY STANU CHOREGO Z DYSFUNKCJĄ UKŁADU NERWOWEGO

KLINIMETRIA - (KM) oznacza specyficzna dziedzinę wiedzy medycznej, skupiającą się na konstrukcji i ocenie wskaźników klinicznych wykorzystującą liczne specyficzne metody spokrewnione ze strategia psychometryczną.

• Oznacza ona pomiar zjawiska klinicznego wskazujących u pacjenta,

• Zaletą (KM) jest uproszczenie badania klinicznego i zwiększenia jego powtarzalności. W ten sposób za pomocą pomiaru, używając do tego odpowiednich skal liczbowych można przedstawić w sposób

KM - przedstawienie w sposób ilościowy stanu chorego (deficytu neurologicznego, funkcjonalności, jakości życia) z wykorzystaniem narzędzia pomiarowego.

• Termin około 1983 przez Feinsteina^, a następnie rozwinięty przez Asplunda

• Oznacza specyficzna dziedzinę wiedzy medycznej skupiającą się na konstrukcji i ocenie,

• Oznacza pomiar zjawisk klinicznych występujących u pacjenta,

• Początek klinimetrii dały skale udarów - skale punktów

• Zależność symptomatologii i ich następstw sprawia, że idealna skala jest niemożliwa do skonstruowania,

• Idealna skala powinna być nie zawodna we wszystkich przypadkach, czuła, komunikatywna, prosta w wykonaniu, powtarzalna,

• Wywiad

• Badanie przedmiotowe

• Diagnostyka (badania diagnostyczne) - NMR, KT, EEG

• Badania klinimetryczne

Wartość skali(narzędzia pomiarowego) polega ocenie ilościowej i jakościowej.

W ocenie tej bierze się pod uwagę

• Konstrukcje,

• Liczbę i rodzaj ocenianych parametrów,

• Niezawodność,

• Wiarygodność,

• Przestępność,

• Komunikatywność,

• Przydatność kliniczną,

• Prostotę wykonania,

• Możliwości aplikacyjne,

• Wykorzystywanie w praktyce,

• Jednorodność,

• Powtarzalność,

• Czułość (zdolność do przełożenia zjawisk klinicznych na punktacje istotna statystycznie)

• Pewność (zgodność ocen różnych obserwacji)

• Reaktywność na zmiany stanu klinicznego

• Zdolność do rozróżniania grup chorych,

W praktyce skuteczność stosowania skal zależy nie tylko od:

• Konstrukcji danej skali ale również od treningu i doświadczenia obserwatorów.

PODSTAWOWE NASTĘPSTWA CHOROBY

• Uszkodzenie,

• Niepełnosprawność,

• Upośledzenie.

USZKODZENIE - jakakolwiek utrata lub niepełnosprawność strukturalna lub funkcjonalna o charakterze psychologicznym, fizjologicznym lub anatomicznym.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ - jakiekolwiek ograniczenie lub brak (wynikający z uszkodzenia)zdolności do wykonywania aktywności w rozumieniu lub zakresie uznawanym za normalny dla istoty ludzkiej.

UPOŚLEDZENIE - niedogodność dla danego osobnika, wynikająca z upośledzenia i niepełnosprawności, która ogranicza lub uniemożliwia mu spełnianie dotychczasowej normalnej roli (zależnej od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych).

W praktyce neurologiczno - neurochirurgicznej (dotyczącej schorzeń neurologicznych) skale punktowe można podzielić na dwie lub trzy zasadnicze grupy.

Są to skale

PATOLOGIA USZKODZENIE NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ UPOŚLEDZENIE

POZIOM SKALE SKALE JAKOŚĆ SUBIEKTYWNY USZKODZEŃ FUNKCJONALNE ŻYCIA

POZIOM SUBIEKTYWNE SUBIEKTYWNA SATYSFAKCJE SUBIEKTYWNY DOZNANIA OCENA Z PEŁNIONYCH . SOMATYCZNE ZDROWIA RÓL SPOŁECZNYCH

OCENA CZYNNOŚCIOWA - SKALE JAKOŚCI ZYCIA

To ocena samodzielności chorego w czynnościach życia codziennego.

ADL - do oceny funkcjonalnej

• Do oceny wyników leczenia,

• Do kwalifikacji do rehabilitacji,

• Do oceny wyników rehabilitacji,

• Do prognozowania długoterminowego,

• Dla oceny samodzielności 9w tym zdolności do samoobsługi)

• Dla oszacowania potrzeby zapewnienia ewentualnej opieki,

• Dla celów orzecznictwa,