Terapeuta akceptuje interpretacje zdarzeń dostarczanych przez pacjenta; traktuje jako dane podstawowe

w przeciwieństwie do t. behawioralnej:

koncentruje się nie tylko na nieprzystosowanym zachowaniu lecz na wyobrażeniach związanych z symptomem

stara się zmodyfikować nie tylko jawne (obserwowalne) zachowania pacjenta lecz także jego POSTAWY, PRZEKONANIA I OCZEKIWANIA.

modyfikacja zachowania jest środkiem a nie celem terapii - ma doprowadzić do poznawczej zmiany przekonań.

w przeciwieństwie do psychoanalizy:

Zajmuje się przeżyciami świadomymi	Terapeuta stosuje
Nie odwołuje się do mechanizmów obronnych	techniki jawne Niczego się nie domyśla, niczego
Nie wymaga odtworzenia historii rozwoju (teraźniejszość a nie przeszłość)	nie podejrzewa

Poz-14. Terapia poznawcza - podsumowanie