Wykład 06.12.2007
Obiekty bazy noclegowej
Motel
Obiekt gospodarczo samowystarczalny, zlokalizowany przy głównych arteriach wylotowych, autostradach, skrzyżowaniach, punktach przekraczania granic, na obrzeżach większych miast.
Teren lokalizacji powinien zapewniać właściwą izolację, a zarazem dobrą widoczność z tras przejazdowych.
Zagospodarowanie w urządzenia terenowe - usługowe i gospodarcze oraz zespoły zabudowy trwałej - pawilony usługowe i mieszkalne.
Urządzenia terenowe - małe formy architektury, zieleń, ogrodzenie, drogi, parkingi, miejsca rekreacji, gier sportowych, oświetlenie.
Urządzenia usługowe - stacja paliw z warsztatem napraw, parkingi pojazdów przy części mieszkalnej.
Pawilon główny - recepcja, sala konsumpcyjna, bufet, kiosk, pomieszczenie klubowe.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Wielkość sali konsumpcyjnej równa powinna być połowie stanu miejsc noclegowych przy stosowanym powszechnie wskaźniku 1-1,5 m2/osobę.
Pomieszczenie gospodarcze, magazyn i mieszkania służbowe przy stosowanym powszechnie wskaźniku 1-1,5 m2/osobę
Pawilon mieszkalny - zbliżone funkcje do typowego hotelu. Pokoje 2 i 4 osobowe.
Wielkość powierzchni pokoju mieszkalnego 10-15 m2 i dla kabiny sanitarnej 2,5 - 3,5m2.
Urządzenia usługowe - prasowalnia, pomieszczenia do czyszczenia odzieży.
Wielkość motelu min. na 30 łóżek w trakcie mieszkalnym - stanowi moduł.
Zwiększenie ilości przez dobudowanie traktów kolejnych przy zastosowaniu wskaźnika powierzchni 100 m2/użytkownika (przy 60-120 użytkownikach -
0,7 - 1,5ha).
Dom turysty i hotel turystyczny
Lokalizowany jest w ośrodkach miejskich lub w miejscowościach o dużym ruchu turystycznym. Stanowi często ośrodek dyspozycyjny ruchu turystycznego. Rodzaj i zakres usług oraz świadczeń zależy od warunków i potrzeb lokalnych.
Poza podstawowymi funkcjami noclegowo - żywieniowymi, pojawia się dodatkowo program usług towarzyszący turystyce: wypożyczalnia sprzętu turystycznego, suszarnia odzieży, agenda poczty, klub organizacji turystycznej z barem kawowym, czytelnią itp.
Usługi żywieniowe - restauracja o ograniczonym asortymencie serwowanych potraw, kuchnia turystyczna, bar samoobsługowy, kawiarnia, klub.
Urządzenia terenowe: kryte i otwarte trasy, zieleń i tereny rekreacyjne, parkingi.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Przewaga pokoi 1-2 osobowych nad 4 -8 osobowymi o łóżkach spiętrzonych, z indywidualnymi węzłami sanitarnymi, wyposażonym w sprzęt o wysokim standardzie.
Pojemność: 300 - 500 łóżek, pokoje 1 osobowe powierzchnia około 10 m2, pokój 2 osobowy 6 - 7 m2 na osobę, w salach wieloosobowych 4 - 5m2 łóżko.
Cechą charakterystyczną jest duży ruch przelotowy.
Podwórze gospodarcze - przeciętny wskaźnik - 50 m2 jedno łóżko.
Dom wycieczkowy
Obiekt całoroczny, przeznaczony na krótkotrwałe, kilkudniowe pobyty o charakterze przelotowym. Domy wycieczkowe lokalizuje się w pobliżu głównych węzłów komunikacyjnych lub przy podstawowych arteriach miejskich.
Zakres usług gastronomicznych różny, zależnie od wielkości i lokalizacji: od bufetu po bar samoobsługowy.
W związku ze znacznym przepływem pasantów, program urządzeń przewiduje usługi hotelu dziennego (urządzenia sanitarne, przechowalnia bagażu) i skromne pomieszczenia ogólnego użytkowania - salki wypoczynkowe i klubowe.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Pokoje 4 - 8 osobowe o łóżkach spiętrzonych z własnymi urządzeniami sanitarnymi (wc, umywalka).
Pojemność noclegowa domu wycieczkowego 50 - 200 łóżek.
Za najbardziej ekonomiczny i sprawny pod względem eksploatacji uznaje się obiekt o 150 miejscach noclegowych.
Wskaźnik orientacyjny około 4,0 m2/osobę.
Teren rekreacyjny niewielki, parking o łącznej powierzchni 0,3 - 1.0 ha.
Małe obiekty hotelarskie, mieszkalne i obozowiska sezonowego użytkowania
To obiekty wielkością swoją odpowiadające bądź jednostce mieszkalnej, bądź piętru mieszkalnemu w opisanym wcześniej budownictwie hotelowym.
4.1. Do grupy pierwszej zaliczyć można:
Schrony,
Niektóre schroniska,
Domki rekreacyjne,
Obiekty najmniejsze typu „cabin” stanowiące często zabudowę moteli (w USA) i przykładowych ośrodków wczasowych (w kraju), a także zabudowę kubaturową niektórych kempingów.
4.2. Do grupy drugiej zaliczyć można:
Większe schroniska (górskie),
Zajazdy,
Obiekty typu „bungalow” stanowiące często podstawowy sposób zabudowy w obiektach moteli, ośrodków wczasowych.
Małe obiekty hotelarskie typu schroniskowego
Występują one głównie w strefie górskiej, nizinnej i pojeziernej,
Stanowią infrastrukturę szlaków pieszych, narciarskich i wodnych,
Umożliwiające zatrzymanie się (zazwyczaj 1 - 2 noclegi),
Lokalizowane są wzdłuż szlaków turystycznych, w odstępach możliwych do pokonania w ciągu dnia przez średnio wytrawnego turystę.
Wśród zróżnicowanej wewnętrznie grupy wyodrębnić można cztery dość istotne różniące się od siebie typy:
Schronów i schronisk górskich,
Schronisk nizinnych,
Stanic wodnych,
Schronisk młodzieżowych,
Zajazdów przydrożnych.
Przy szczegółowym planie lokalizacji schronisk górskich trzeba brać pod uwagę:
Dostępność komunikacyjną punktów wyjściowych do schronisk,
Gospodarkę leśną i rolną wybranego pasma górskiego,
Sieć drogową,
Nawiązanie do przestrzennych planów zagospodarowania gmin.
Schrony i schroniska górskie
Szałasy
Obiekty dwusezonowe,
Najbardziej ubogie w zakresie wyposażenia,
Obiekty jednopomieszczeniowe wyposażone w piec (kominek),
Pozbawione stałej obsługi ludzkiej,
Schrony
Obiekty składające się z paru pomieszczeń,
Z noclegiem dla 5 - 12 osób,
Indywidualnym przyrządzaniem posiłków z własnych artykułów spożywczych,
Miejscem na magazynowanie sprzętu turystycznego - przedsionek.
Schronisko wysokogórskie
Obiekt posiadający stała obsługę,
Pomieszczenia na parterze (pokój prowadzącego, bufet, pomieszczenie magazynowe do przechowywania produktów spożywczych, pokój stołowy),
Pomieszczenia na piętrze (pokoje sypialne),
W piwnicy usytuowane są sanitariaty, pomieszczenia gospodarcze,
Obiekt murowany (z kamienia), przykrycie dachem o konstrukcji drewnianej.
Schronisko górskie
Obiekt podobny w konstrukcji do tradycyjnych hoteli zarówno organizacja obsługi, jak też poziomem i zakresem świadczeń,
Mała część mieszkalna,
Duża część gastronomiczna i sanitarna ze względu na przelotowość.
Teren górski trudnodostępny, z dala od masowej komunikacji:
Większa część mieszkalna i zmiana systemu żywienia,
Gospoda turystyczna,
Kuchnia turystyczna dla turystów, przyrządzających sobie posiłki we własnym zakresie,
Schronisko należy lokalizować poniżej szczytów i źródeł wody.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Pojemność 100 - 150 miejsc noclegowych min 60 miejsc,
Wskaźnik 3,0 - 3,5 m2 powierzchni noclegowej,
Jedno miejsce noclegowe (40 - 50 m2 kubatury),
Wskaźnik powierzchniowy terenu dla schronisk przyjmuje się 100 - 150 m2/turystę.
Bacówki
Obiekty posiadające do 30 miejsc noclegowych.
Schroniska nizinne (stanice)
Mniejsze od schroniska górskiego,
Umożliwiają nocleg zbiorowy,
Umożliwiającymi funkcję podstawową są zbiorowe sanitariaty (często sytuowane w odrębnym obiekcie) oraz kuchnia umożliwiająca przyrządzanie posiłków przez samych turystów z własnych artykułów spożywczych,
Elementem towarzyszącym jest mieszkanie (względnie izba) prowadzącego schronisko.
Obiektami pokrewnymi są chaty myśliwskie
Obiekty przystosowane dla celów łowieckich.
Stanice wodne
Stanowią odmianę schronisk nizinnych,
Wyposażone w domki letnie typu „cabin' zwany potocznie domkami kempingowymi,
Wyposażone warsztaty szkutnicze,
Wyposażone hangary,
Wyposażone w wypożyczalnię sprzętu wodnego.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Pojemność 50 - 100 wodniaków,
Wskaźnik powierzchni terenu: 60 - 100 m2,
Wielkość obszaru przeznaczonego na stanicę: 0,5 - 0,8 ha.
„Rybakówki”
Obiekty typu schronu,
Bez obsługi,
Zabezpieczające możliwość schronienia przed opadami atmosferycznymi oraz możliwość przechowywania sprzętu wędkarskiego,
Obiekty dostępne dla członków PZW.
Schroniska młodzieżowe
Lokalizowane sezonowo w obiektach szkolnych,
Schroniska o charakterze całorocznym w osobnych obiektach,
Wyposażenie schronisk młodzieżowych całorocznych jest zbliżone standardem do schronisk górskich, a w większych miastach do domów wycieczkowych.
Zajazdy
Budynek może mieć trzy kondygnacje (podziemną, dwie naziemne),
Podziemie tworzą: sala konsumpcyjna restauracji, wraz z zapleczem technologicznym
Piętro zajmuje mieszkanie (pokój) zarządzającego, jednostki mieszkalne oraz magazyny bielizny czystej i brudnej.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Kubatura obiektu 4000 m2,
Powierzchnia użytkowa około 800 m2,
Powierzchnia zabudowy ok. 300 m2.
Domki turystyczne
Przeznaczone są z reguły do indywidualnego użytkowania.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Indywidualne parcele 300 - 700 m2,
Powierzchni użytkowej w granicach 20 - 40 m2.
Kempingi
Podział ze względu na lokalizację i funkcję
Przelotowy,
Miejski,
Pobytowy.
Kempingi dzielone są zależnie od lokalizacji, wyposażenia i uzbrojenia na 3 lub 5 kategorii.
Urządzenia mieszkalne kempingu:
Namioty, samochody mieszkalne, przyczepy samochodowe,
Domki turystyczne, pawilony (omówione wyżej).
Pawilon administracyjno - gospodarczy (130 - 150 m) od drogi.
Kuchnia turystyczna (50 - 60 m2).
Urządzenia sanitarno - higieniczne (60 - 90 m2).
Ośrodek turystyczny
Ośrodek cechuje samowystarczalność gospodarcza usług i świadczeń, łącząc je w główne grupy funkcjonalne:
Mieszkalną,
Ogólnego charakteru użytkowania,
Administracyjno - gospodarczą,
Urządzenia terenowe - rekreacji i sportu,
Elementy komunikacyjne.
Parametry techniczno - eksploatacyjne:
Pojemność ośrodków obliczona na 300 - 500 turystów,
Wskaźnik powierzchniowy terenu 250 - 300 m2 dla jednostki mieszkalnej,
Powierzchnia terenu 3 - 5 ha,
Plac parkingowy na kilkadziesiąt samochodów.
„Wioski letniskowe”
Służące przede wszystkim rekreacji rodzinnej.
W celu rozszerzenia gamy świadczonych usług stosuje się lokalizację zespołów urządzeń turystycznych, np.
Ośrodek turystyczny rozszerzony o pole namiotowe typu kemping,
Schronisko górskie uzupełnione o pole namiotowe lub uzupełnione domkami kempingowymi.
1