Porównanie metod: Metoda całkowitego blokowania vs. Metoda Większościowa

Zapis.

Metoda	Ilość komunikatów przy zapisie	Długie komunikaty
Całkowite blokowanie	3n	n
Metoda większościowa	2n + 1	n

Przy zapisie nieco lepsza jest metoda większościowa, bo wymaga średnio mniej komunikatów na zapis.

Odczyt.

Metoda	Ilość komunikatów przy zapisie	Długie komunikaty
Całkowite blokowanie	2	1
Metoda większościowa	n + 1	1

Jeśli typowe transakcje wymagają równej liczby blokad całkowitych i blokad zapisu, to żadna z tych metod nie ma przewagi, nawet przy policzeniu całkowitej liczby komunikatów lub przy przypisaniu większej wagi komunikatom krótkim niż długim. Faktycznie dla n = 1 obie metody są identyczne. Z drugiej strony, jeśli większość blokad zakłada się dla odczytu, to znacznie przydatniejsza jest metoda całkowitego blokowania wszystkiego a jeśli przeważają blokady całkowite, to lepsza jest metoda większościowa.

Ponadto metoda większościowa spisuje się lepiej w następujących sytuacjach:

• Transakcje często współzawodniczą o blokadę tej samej jednostki.

• Sprawiamy, że transakcje, chcąc zablokować jednostkę, żądają blokad we wszystkich węzłach lub w ich większości.

Przy zastosowaniu metody całkowitego blokowania wszystkiego, każda z dwóch realizujących transakcji rozpoczętych w mniej więcej tym samym czasie potrafi prawdopodobnie zapewnić sobie blokady co najmniej jednej kopii jednostki o którą współzawodniczą. Ta sytuacja powoduje impas: są to sytuacje wykrywalne ale czasochłonne. Pobierają one zarówno czas rzeczywisty, ponieważ każda transakcja czeka dopóty, dopóki impas nie zostanie usunięty, jak i czas systemowy, gdyż często jest niezbędne wykonywanie procedury wykrywania impasu. Przy zastosowaniu metody większościowej jedna transakcja zawsze uzyska zablokowanie drugiej, podczas gdy druga może czekać lub być odrzucona.