5. Odmiany polskich owiec nizinnych:
Wielkopolska,
Korygle(?),
Żelaźniejska,
Ursuska
6.Polskie owce długowełniste:
Polska Corriedale
Polska owca górska(bez merynosa)
Kamieniecka
Pomorska
Olkuska
7.Merynos polski
Jest to rasa długo wełniasta, o doskonałej wełnie. Marynos jest najliczniejsza rasa występująca w Polsce. marynosy polskie przeważają w pogłowiu owiec Pomorza, Wielkopolski, Ziemi Lubuskiej w mniejszych ilościach wystepuja w pogłowiu na terenie całej polski poza rejonami górskimi. W pogłowiu marynosów dobrze zaznaczone są cechy obu kierunków użytkowych. Głowa jest średnio długa, delikatna, pokryta częściowo w częsci twarzowej gładka jedwabista, biała sierścia. Kształt tułowia charakteryzuje rasy mięsne. Tułow jest średnio długi i szeroki, z prosta linia grzbietu i głęboka klatką piersiową. Mają silnie rozwinięty instynkt stadny.
Dorosłe matki osiągają masę ciała ok. 60 kg natomiast tryki w granicach 80 - 100 kg.
Dużą zaletą Merynosów Polskich jest długi sezon aktywności płciowej, który może trwać nawet 10,5 miesiąca rocznie. Spotykane były osobniki wykazujące ruję przez cały rok.
Korzystne wyniki w hodowli otrzymuje się w systemie trzech stanówek w ciągu 2 lat. Tak intensywnie prowadzona hodowla wymaga jednak odpowiedniego żywienia. Maciarki tej rasy są przydatne do krycia już w wieku 8 - 12 miesięcy również przy uwzględnieniu potrzeby lepszego żywienia
8.Polska owca górska
Jest rasą wszechstronnie użytkową. Tryki osiągają ciężar ciała 70 kg, maciorki 50 kg. Wydajność wełny 3,5-4 kg rocznie, wydajność mleczna 40-50 kg, zawartość tłuszczu w mleku 7-8%. W porównaniu z podhalańskim caklem, stanowiącym rasę wyjściową, odznacza się znacznie lepszymi cechami użytkowymi i wydajnością mleka, mięsa i wełny.
Jest to prymitywna owca hodowana na Podhalu i Podkarpaciu. Pochodzi od karpackich cakli. Początki chowu tych owiec w Polsce sięgają XV w. Są to owce drobne, późno dojrzewające, o wełnie mieszanej (włosy puchowe i rdzeniowe), runo otwarte w postaci długich i wąskich kosmków o barwie białej, czasem czarnej. Tryki o rogach ślimakowych, u części maciorek występują rogi szczątkowe.